Sol LeWitt (1928-2007) was een van de voornaamste naoorlogse, Amerikaanse kunstenaars en wordt beschouwd als belangrijke grondlegger van de conceptuele kunst. Hij was cameraschuw, weigerde prijzen, praatte niet graag over zijn werk en gaf zelden interviews. Het werk, daar draaide het om, niet om zijn persoonlijkheid. Sol Le Witt geloofde dat het idee voor een kunstwerk belangrijker was dan de uitvoering ervan. Hij besloot zijn kunst tot het absolute minimum te beperken. Om vooruit te komen moet je teruggaan tot de essentie, zo meende hij. De filmmaker gaat op zoek naar de kracht van Le Witts conceptuele denken, dat in Nederland vanaf het vroege begin werd erkend. Mensen die de kunstenaar hebben gekend of met hem gewerkt hebben, onder meer in Nederland, Amerika en Italië, vormen de spiegel waarin Sol opnieuw tot leven komt.