Een Nemo-vervolg? Doe het niet Pixar! Ik vind het idee van een Monsters Inc.-prequel wel acceptabel want die film heeft nooit de aandacht gekregen die hij verdiende, maar kom niet aan Nemo. Een film die al bovenaan menig favorietenlijstje staat moet je met rust laten. De herinnering is veel te mooi om bedoezeld te worden door een slecht vervolg.
Natuurlijk hoeft dat vervolg niet verschrikkelijk slecht te zijn (hoewel ik daar na Cars 2 en Brave enigszins aan twijfel), want daar zijn de personages veel te origineel en geliefd voor. Bovendien weet Pixar fantastische vervolgen te maken. Dat hebben ze dubbel en dwars bewezen door Toy Story 3 te fabriceren. Toch ben ik van mening dat er geen enkele animatiefilm tegen Finding Nemo opkan, ook niet eentje van dezelfde maker. Ik pas.
Nou ja, natuurlijk ga ik hem wel weer kijken, want er zijn nog geen Pixar-films aan mijn blik ontsnapt en dat mag ook nooit gebeuren. Eigenlijk ben ik namelijk één van de grootste Pixar-fans die je kunt voorstellen. Toch wil dat niet zeggen dat ik niet aan mijn water voel dat het bedrijf momenteel als een kat in het nauw rare sprongen maakt. Eerst met het eerdergenoemde teleurstellende vervolg op Cars, toen met Brave , wat in principe supertoffe personages had en een grappig sfeertje, maar qua verhaal net zo rijk was als Broeder Tuck voordat Robin Hood langskwam.
Pixar heeft met zijn aankomende films dus best wat te bewijzen. Mensen verliezen hun vertrouwen in de koning der animatiefilms, dus hun volgende film ( Monsters University ) moet ons uit onze bioscoopstoelen wegblazen. Toch is het jammer dat het net een vervolgfilm is die die belangrijke taak heeft, want Pixar komt daarna weer met originele onderwerpen zoals dinosaurussen en een film die zich in de gedachten van een klein meisje afspeelt. Klinkt fantasierijk, ambitieus en spannend en dat is wat bij Pixar past.
Het doet me zelfs een beetje pijn, die combinatie van twee keer achter elkaar met een hangend kopje uit de bioscoop komen en dan ook nog horen dat mijn favoriete animatiefilm om niet nader genoemde redenen een vervolg krijgt. Pixar is niet die bergbeklimmer die aan een touwtje in de voetsporen van zijn gids aanloopt, kauwend op dat vieze roggebrood-achtige berghuttenbrood. Pixar heeft Mount Everest al beklommen en vindt zijn eigen weg wel, op zoek naar nieuwe dingen om te eten.
Tenminste, dat deed het en ik hoop dat het bedrijf daar tussen al die sequels door vooral mee verder gaat. Ik vind The Good Dinosaur , en ook bijvoorbeeld die film die zich rondom de Mexicaanse feestdag Día de los Muertos afspeelt veel meer tot de verbeelding spreken dan het herkauwen van personages die we al kennen. In het geval van Cars 2 werden de karakters van de personages zelfs zover uitgesmeerd, dat ze irritant werden. Wie had niet de neiging om de in het eerste deel zo schattige Mater nu een klap voor zijn blikken hoofd te geven?
Je wilt in de bioscoop verrast worden, zoals Pixar dat ook doet met zijn shorts voor de film. La Luna was niet alleen visueel en qua humor fantastisch, maar bracht ook nieuwe hoofdpersonages met eigen karakters. Dat is interessant, dat is ontdekken en dat is vooral genieten. Dat missen sequels altijd, of je nu voortborduurt op de verhalen rondom de arrogante Buzz Lightyear of die van gekke, vergeetachtige Dorey. Ik dacht dat [spoiler alert] Nemo inmiddels gevonden was, dus Pixar, laat hem lekker tussen de anemonemones spelen en kies zelf het ruime sop.
