Om komedies lacht ze nooit, tranen komen alleen bij films over dieren en voorspelbaar-heid vindt ze een grote dooddoener. Er is echter iets aan films dat Laura Kempenaar nog veel meer bezighoudt: de veelal ontbrekende, geschikte representatie van vrouwen.
De Oscars, misschien zijn ze bij jou al een beetje weggezakt en wie weet heb je ze zelfs bewust uit je geheugen gewist. Ik wou dat ik het los kon laten, maar helaas. Was het het feit dat Brave een Oscar won voor Beste Animatiefilm? Was het het gedoe rondom de tepels van Anne Hathaway? Had gekund, maar nee, het is Seth MacFarlane.
Toegegeven, er is weinig van MacFarlane wat ik kan waarderen. Ted is niet mijn ding, American Dad lijkt me niks en Family Guy staat helemaal bovenaan mijn lijst meest gehate televisieseries. Nu kun je in mijn kleine biografietje naast deze column lezen dat ik eigenlijk nooit om films lach en dat geldt ook voor deze projecten van meneer MacFarlane. 
Maar toen ik nog in mijn tienerjaren zat, was er die goede oude tijd toen ik nog wist hoe ik moest lachen om grapjes op televisie en in de bioscoop. Een van mijn favorietjes is altijd Omelet de Fromage geweest, jawel: Dexter . En tot mijn grote schrik is de maker daarvan Seth MacFarlane. Wat?! Hij schreef ruim twintig afleveringen van Johnny Bravo en ongeveer net zoveel Dexters Laboratory . Er zijn zelfs twee Cow & Chicken -afleveringen door de man geschreven.
Dat was een shocker, maar ja, dat was begin deze eeuw en inmiddels is zijn niveau naar een dieptepunt gedaald. Een punt nog dieper dan de put in The Ring , de tunnel in Total Recall en de achterliggende gedachte in 2001: A Space Odyssey . Dat liedje over borsten. Hij had het geloof ik al aangekondigd, maar ik had niet verwacht dat hij in zo’n lange psychose zat dat hij het echt zou uitvoeren. Wel dus, en het lijkt erop dat ik niet de enige ben die niet zo dol was op “We Saw Your Boobs”. Mocht je net als ik XS4ALL als provider hebben en dus door een fout ondanks de belofte niet de Oscar-nacht hebben meegemaakt op televisie, bekijk hem dan even op YouTube zodat je weet over welk leed het hier gaat. Het is pret met Seth, want hij begint in een show-achtig nummertje te zingen over wanneer we de borsten van bepaalde actrices zagen.
Natuurlijk zijn het actrices, dus wie weet acteerden sommigen hun plezier of juist frustratie wel, maar er waren duidelijk dames in de zaal die niet gediend waren van dit nummer. Terecht natuurlijk, vooral in het geval van Charlize Theron. Ik houd van die vrouw, dus ze kan bij mij wel een potje breken, maar ik ben pas echt dol op haar geworden sinds de Oscars. Ik vind het heel goed hoe ze reageerde op het liedje.
Mocht je denken, die Zuid-Afrikaanse schone heeft geen humor, dan heb je vast de film niet gezien waar Seth MacFarlane aan refereert. Dat is namelijk Monster . Een Oscar-winnende film uit 2003 waarin een prostituee (Theron) na te zijn verkracht een seriemoordenares wordt. Het is een heel dramatisch film, waarin erotiek wel het laatste is waar je aan denkt. De verkrachtingsscene is werkelijk afschuwelijk en het is duidelijk een film waar Theron alles voor heeft gegeven. Ze durft lelijk te zijn, monsterlijk zelfs en het tonen van haar borsten is in die film niet bedoeld om kijkers op te winden. En daardoor dus niet bepaald geschikt voor een lollig filmpje, zeker omdat de film gebaseerd is op een waargebeurd verhaal en dus bloedserieus is.
Seth, ik vond Cousin Boneless fantastisch, als je daar al iets mee te maken had, maar je mag je best iets intelligenter gedragen dan Johnny Bravo…
