Ruud Stift houdt van taal in al haar verschijnings-vormen (boek, tv, film, muziek). Met als tweede passie voetbal (DHL veteranen 1) wil hij ook nog weleens tegen een paar schenen schoppen.
Goedemorgen studenten. Hebben we er allemaal zin in? Vandaag gaan we het hebben over acteerkanonnen. Ik noem een achternaam en jullie moeten raden over wie ik het heb, okay?
Hoffman. Jij daar Oliehoek, wie bedoel ik? “Eh, Thom Hoffman?” Nee, helaas. Meneer Nijenhuis, enig idee? “Eh, ik dacht die Amerikaanse acteur Philip Seymour Hoffman.” Helaas, Johan. Maar je zat een eind in de goede richting. Nee, ik bedoelde natuurlijk Dustin Hoffman. Beide studenten in koor: “Ja, maar meneer, dat is niet eerlijk. Die is al zo oud. Daar steken wij toch niets meer van op?” Wat hoor ik jullie daar zeggen? In de hoek jullie allebei. En nablijven. En 10.000 keer schrijven: ‘Ik mag nog niet eens de schoenveters van Meneer Hoffman strikken’. Begrepen? Jullie moesten je schamen.
Hebben jullie Quartet niet gezien? Het regiedebuut van acteerkanon Dustin Hoffman? Reiné, Crijns, De Jong, Oerlemans, Rademakers jr., Haanstra jr., Stelling jr.: Ik draag jullie bij dezen op dit juweeltje van cinematografie te gaan zien, als huiswerk. “Maar waarom, meneer?” Waarom? Omdat hij maar liefst vier, hoe toevallig, acteerkanonnen op laat draven in dit melancholiek-komische diamantje: dame Maggie Smith (78), Tom Courtenay (76), Michael Gambon (72) en Pauline Collins (73). En dan laat ik twee andere klasbakken die het celluloid fijnzinnig opfleuren nog achterwege, te weten Billy Connolly (70) en Andrew Sachs (83). Met een A en CH! Ik zie er alweer een paar stompzinnig grinniken. Meneer Sachs voor jullie. Maakte zich onsterfelijk met zijn vertolking van Manuel in de dolkomische tv-serie Fawlty Towers . Do you know nothing? Tsjonge jonge, leer je klassiekers toch eens kennen!
Enfin, keren we terug naar Dustin Hoffman. Een acteur die volgens IMDB ‘known is for’ topfilms als Rain Man (1988), Tootsie (1982), Kramer vs. Kramer (1979) en - natuurlijk - The Graduate (1967). Films die jullie mag ik hopen WEL al hebben gezien? Meneer Hoffman die zijn hand voor geen enkele rol omdraait: van schuchtere student die valt voor een oudere vrouw tot autist en van onderzoeksjournalist tot vrouw.
In Barney’s Version - laat ik NIET merken dat jullie deze film OOK nog moeten gaan zien - speelt hij Izzy Panofsky, de excentrieke vader van Paul Giamatti. En nu blijkt hij als regisseur een zeer scherp oog voor goede acteurs te hebben. Iets oudere, of in jullie ogen, HELE oude acteurs. So what? Dustin weet gewoon wat voor vlees hij in de kuip heeft en laat dit doorregen vlees gewoon zijn ding doen. Zonder al teveel tierelantijntjes en opsmuk, au naturel. Meneer Hoffman die korte metten maakt met de heersende trend binnen de filmindustrie. Want hoofdrollen vallen normaal gesproken ten deel aan acteurs tot 40 jaar. Vanaf 50 jaar ben je nog net goed genoeg voor een tweedimensionaal bijrolletje.
Laat deze les ook meteen een lesje in nederigheid zijn voor iedereen aanwezig. Opa Hoffman die jullie hele oeuvre met slechts één film te kakken zet. Aan het werk! Al zijn films bekijken. In de volgende les verlang ik een perfect uitgesproken ´definitely K-Mart’ door ieder van jullie. Wegwezen!
