Mad Max: Fury Road - recensie

30 jaar na de laatste Mad Max film keert regisseur George Miller terug naar het personage waarmee hij doorbrak, en maakt één van de overtuigendste actiefilms van de afgelopen paar jaar..

De post-apocalyptische dystopische blockbuster is een van de populairste (sub)genres in het moderne Hollywood. Er zijn echter maar weinig recente films die zo'n overtuigend beeld van een post-apocalyptische wereld hebben geschetst als Mad Max: Fury Road. Erg verrassend is dat wellicht niet. Dankzij zijn debuutfilmMad Maxin 1979 wordt regisseur George Miller door sommigen wel als de vader van het genre gezien. In 2015 heeft hij één belangrijke verandering doorgevoerd: Max wordt nu niet meer gespeeld door Mel Gibson, maar door Tom Hardy.

Hardy is zeer overtuigend, en zal vast mogen terugkeren voor de onvermijdelijke sequel. Nog overtuigender is echter Charlize Theron, wiens rol feitelijk net zo groot is als die van Hardy. Zij speelt Imperator Furiosa, die in opstand komt tegen Immortan Joe (Hugh Keays-Byrne, die nog een rol had in de eersteMad Max). Immortan Joe heeft controle over de watertoevoer, waardoor hij heerst over de Citadel, een van de weinige plekken waar leven mogelijk is. Furiosa bevrijdt de vijf jonge vrouwen die voor Immortan Joe een jongen moeten baren, en probeert samen met hen het mythische 'Green Land' te bereiken. Daarop stuurt Joe zijn hele leger op haar af, en zo begint een waanzinnige achtervolging die bijna de hele film lang zal duren. Theron bewijst hier wederom dat ze een van de meest veelzijdige actrices van dit moment is. Ondanks een erg fysieke rol, zonder veel dialogen, weet ze van Imperator Furiosa een iconisch, complex personage te maken. Dankzij Theron en Miller is Imperator Furiosa de best uitgewerkte actieheldin sinds Uma Thurman's Beatrix Kiddo uitKill Bill.

In dit soort grote blockbusters is niet altijd ruimte voor grootse acteerprestaties zoals die van Hardy en Theron. Dat dat hier wel het geval is, is voor een groot deel aan Miller te danken. Het is knap dat hij in een film die bijna non-stop uit over-the-top actie bestaat zoveel aandacht aan detail kan besteden, en nooit zijn personages uit het oog verliest. Het is duidelijk dat de film met grote toewijding is gemaakt. Daarom is het jammer dat de film in Nederland alleen in 3D te zien is, terwijl het de uitdrukkelijke wens is van de filmmakers om de film in 2D te tonen, zoals hij ook aan filmjournalisten hier is vertoond. Het is te hopen dat dit geen groot effect zal hebben op het beeld. Het camerawerk is een van de sterkste punten van deze film. Er zijn enkele prachtige shots, zoals een achtervolging recht door een zandstorm heen, die het landschap als een soort letterlijke hel op aarde afbeeldt. Tijdens enkele nachtelijke scenes doet de film denken aan een soort artistieke zwart-wit horrorfilm en één shot lijkt bijna rechtstreeks uit een klassieke western te zijn gepikt.

Ondanks de vele verwijzingen is dit echter een zeer persoonlijke film met een eigen identiteit. Miller heeft een ontzettend grimmige, hopeloze en bijna mythische wereld gecreëerd, met absurde bouwwerken, en nog vreemder uitziende mensen. Het is bovendien een wereld waar weinig ruimte is voor medemenselijkheid. Overleven is het enige dat telt. Als je gevangen wordt genomen, zou je zomaar als levende bloedbank kunnen dienen. De manieren waarop men probeert te overleven, zijn absurd. Het voertuig waarmee Theron en Hardy rijden, is een soort vrachtwagen dat bestaat uit de resten van kleinere auto's. Ze worden onder meer achtervolgd door een enorm rijdend stereosysteem, waarop een metalrocker een vuurspuwende gitaar speelt. Er zijn nog vreemdere verschijningen in de film, en allemaal doen ze op hun eigen manier mee aan de achtervolging. Hierdoor is de actie zeer gevarieerd en wordt de film nooit monotoon, al geldt dat wat minder voor de laatste twintig minuten, waarin de film iets te veel in herhaling treedt.

Conclusie

MetMad Max: Fury Roadkeert regisseur George Miller terug op vertrouwd terrein en gooit alle remmen los. Hij biedt hier twee uur lang intense actie in een onverbiddelijke post-apocalyptische wereld. Tom Hardy is overtuigend als de nieuwe Max, maar Charlize Theron is de echte ster van deze film. De grootste kracht van vanFury Roadis echter dat het nooit een hersenloze actiefilm wordt. Dit is een film waar een duidelijke visie en filosofie achter zit.