Kidnapping Freddy Heineken - recensie

Een volstrekt overbodige film.

Soms vraag je je na afloop van een film af waar je eigenlijk twee uur naar hebt zitten kijken. Als het verhaal flinterdun is, de cast ongeloofwaardig en de structuur van de film bijna van ellende uit elkaar valt, snap je niet dat hier door zoveel professionele makers en acteurs aan is meegewerkt.

In 2011 maakte Maarten Treurniet een prima film over de ontvoering van Freddy Heineken, met Rutger Hauer als de bekende biermagnaat die samen met zijn chauffeur in 1983 wekenlang opgesloten zat in een loods in het Amsterdamse havengebied. Nadrukkelijk werd toen vermeld dat de film niet was gebaseerd op de bestseller van misdaadjournalist Peter R. de Vries. Hij was namelijk op dat moment druk bezig om de filmrechten in Hollywood te pitchen. Dat lukte en het project kwam bij regisseur Daniel Alfredson terecht, die eerder twee delen van deMillennium-trilogie maakte. Voor de rol van Heineken werd steracteur Anthony Hopkins ingeschakeld. Maar het resultaat viel Peter R. de Vries zwaar tegen. Nog voor de uitbreng in Amerika distantieerde hij zich van de film. Zijn kritiek ging vooral over het slechte script en het weglaten van cruciale momenten. Na het zien van de film valt te concluderen dat wat dit betreft De Vries helemaal gelijk had.

Rommelig

Het verhaal mag bekend worden verondersteld, het is tenslotte één van de grootste ontvoeringszaken uit de Nederlandse geschiedenis. Op 9 november 1983 werd Heineken bij het verlaten van zijn huis door een groep mannen, onder wie de later berucht geworden Cor van Hout en Willem Holleeder, uit zijn auto getrokken en samen met zijn chauffeur naar een verlaten haventerrein in Amsterdam West gebracht. Daar werden beide mannen in aparte geluidsdichte ruimtes aan de muur geketend. Op 30 november werden ze, nadat er na weken onderhandelen een flinke som aan losgeld was betaald, door de politie uit de loods gehaald. Een helder verhaal, maar Alfredson brengt het zo rommelig, dat je op sommige momenten - zelfs al ken je de feiten - alsnog de draad kwijt raakt.

De cast is uit alle continenten bij elkaar geharkt, en dat merk je meteen. Het voelt als een Babylonische spraakverwarring, al die verschillende Engelse accenten. De Britse acteur Jim Sturgess speelt Cor van Hout, de Nederlandse Mark van Eeuwen is Frans Meijer en Australiër Sam Worthington probeert tevergeefs om Willem Holleeder een dreigend karakter te geven. Samen met nog wat andere ontvoerders lijkt deze groep zo te zijn weggelopen uit een Britse heistfilm. Sturgess heeft nog een paar aardige momenten en ook Hopkins speelt niet slecht. Maar overtuigend en geloofwaardig wordt het geen moment. Dat wordt nog versterkt door het decor. Amsterdam lijkt met de uitgestorven straten en grachten wel een spookstad. En de achtervolging door de grachten wil ook maar niet op gang komen. De bootrace inAmsterdamneduit 1988 is een flink stuk spannender. Er zit één leuk grapje in die buiten Nederland door niemand zal worden gezien: op een telefooncel staat gekalkt: PTT=KUT. Een ander grapje over het Amerikaanse biermerk Budweiser slaat dan weer nergens op.

Conclusie

DatKidnapping Freddy Heinekenniet een volledige mislukkig is geworden, is te danken aan het redelijke acteerwerk van Hopkins en sommige momenten van Sturgess. Verder is het een puinhoop zoals je die nog maar zelden in de bioscoop ziet. Hij had in het videotheek tijdperk nog kans gemaakt met een prominente plek op de plank, maar in de huidige tijd van VOD vrees ik dat de film een obscuur leven wacht in de donkere krochten van het internet.