Na enkele dramaseries voor televisie is De Gelukkige Huisvrouw het speelfilmdebuut van regisseuse Antoinette Beumer.
Beumer is bekend van de droogkomische VPRO serie Hertenkamp en een zusje van actrice Famke Janssen die toevallig in Hollywood bezig is om ook als regisseuse te debuteren. Deze week was er een eerste persviewing, terwijl de film pas over anderhalve maand af is en in première gaat. Het kenmerkt het zelfvertrouwen bij producent en distributeur om zo vroeg al naar buiten te treden.
Het kenmerkt ook de ontstaansgeschiedenis van De Gelukkige Huisvrouw die zonder meer onorthodox is te noemen. Antoinette Beumer was iets meer dan een half jaar geleden met de voorbereidingen van de tv- serie Bernhard, Schavuit van Oranje bezig, toen ze door Hans de Weers van Eyeworks werd gebeld. Hij had het geld voor een speelfilm beschikbaar en wilde Antoinette de kans geven om te debuteren als ze erin zou slagen om binnen drie maanden een goed scenario af te leveren. Normaal gesproken duurt de financiering jaren; nu kon ze vrijwel meteen aan de slag. Met de hulp van twee bevriende scenaristen, lukt het haar om in recordtijd een script af te leveren en strikte ze en passant Carice van Houten voor de hoofdrol. Ze liet de, inmiddels succesvolle, dramaserie aan haar neus voorbij gaan en pakte haar kans.
Heleen, Carice
De Gelukkige Huisvrouw is een verfilming van Heleen van Royen's gelijknamige bestseller uit 2000. Het was een tijd waarin vrouwen dit boek na de bevalling van een kind aan elkaar cadeau gaven. Op die manier kwam Beumer ook met het boek in aanraking dat zij, zoals 300.000 lezers met haar, in één klap uitlas. Ze werd aangesproken door de directe, grappige taal en de onverbloemde manier waarop Van Royen schreef over haar moeizame tangbevalling, psychose en de zelfmoord van haar vader.
Het toeval wil dat de producent die Beumer voor De Gelukkige Huisvrouw strikte, dezelfde is die Reinout Oerlemans voorstelde om met Kluun's Komt een Vrouw bij de Dokter als regisseur te debuteren. Voor Carice van Houten, die de hoofdrol in beide films vervult, moet het afgelopen jaar een emotionele rollercoaster zijn geweest. In Komt een Vrouw... speelde ze een vrouw die aan het 'K' woord overlijdt. In De Gelukkige Huisvrouw is ze Lea, die na een ultra-zware bevalling tijdelijk gek wordt en vanuit een inrichting het gevecht met zichzelf en haar omgeving aan moet gaan om de zelfmoord van haar vader te verwerken. Gelukkig is de film niet alleen kommer en kwel; hij is bij vlagen zelfs geestig door tal van grappige scènes, leuke visuele vondsten en spitse woordgrappen.
In balans
Wat dat betreft doen de dialogen recht aan de soms wat grove, recht-door-zee humor die Heleen van Royen ook in haar boek hanteert. Dit soort humor is aan Carice van Houten, die in deze film ook weer eens haar komische talent kan laten zien, wel besteed. Dat de film nergens ordinair wordt, zegt alles over de juiste balans die Beumer in haar film weet te leggen. De scènes in de inrichting waar Lea vanwege haar psychose terecht komt, zijn weliswaar gebaseerd op clichés; toch wordt de film er niet karikaturaal door. Het is ook goed te merken dat Beumer een echte drama-achtergrond heeft en bij deze film bijzonder goed op haar plek is. Alle rollen, tot aan de kleine bijrollen toe, zijn zeer goed gecast, waarbij de karakters tot in de puntjes zijn uitgewerkt. Wie goed kijkt, ziet tal van kanonnen uit de toneelwereld hun steentje bijdragen. Dit is tegelijkertijd ook de grote kracht van de film.
Beumer is een echte acteurs-regisseur en dat zie je aan het spel af. Zelfs Waldemar Torenstra, de filmechtgenoot van Carice van Houten, blijft de hele film geloofwaardig, ook in zijn stille spel. Qua bioscoopbezoekers zal De Gelukkige Huisvrouw niet kunnen tippen aan Komt een Vrouw bij de Dokter , daarvoor is de film te vrouwelijk en ontbeert hij suspense of actie. Toch kunnen ook mannen plezier aan deze film beleven, vooral als het vaderschap een inmiddels gepasseerd station is. Gruwelijk hoogtepunt is namelijk een ellenlange bevallingsscène die zoveel hechtingen oplevert dat je je heel goed kunt voorstellen dat een actief liefdesleven een tijdje op een laag pitje komt te staan. Geschat aantal bezoekers; 350.000.
Conclusie
Met een relatief klein budget levert Antoinette Beumer een sterk debuut af. In tegenstelling tot veel Nederlandse films, zijn de dialogen nu eens niet tenenkrommend. Ook knap is de balans tussen drama en humor. Voor de fijnproevers wil ik nog wijzen op het meer dan verdienstelijke debuut van Tom Holkenborg (Junkie XL) die voor de filmscore tekende. Ik kan eigenlijk maar twee minpuntjes ontdekken; Carice van Houten die in een droom liggend op een bed onder water raakt en haar ogen te snel samen knijpt, plus het kleine budget van de film waardoor je af en toe het gevoel krijgt naar een telefilm te kijken; wie één shot kan ontdekken dat met een dolly is gedraaid krijgt van mij twee vrijkaartjes voor de première. Antoinette Beumer is inmiddels alweer met een nieuwe film bezig.
