Alwéér een film die zich afspeelt in een postapocalyptische wereld. Worden we hier blij van?
Het barst de laatste tijd van films die zich afspelen in een grauwe, verwoeste wereld, waarin vaak nog maar een handvol mensen heeft weten te overleven. Zo zagen we eerder films als I Am Legend (2007), Doomsday (2008), Terminator: Salvation (2009) en The Road (2010) voorbij komen. Het is dan ook een interessant gegeven, en gezien de huidige staat van onze planeet een vooruitzicht dat niet geheel ondenkbaar is. The Book Of Eli , met in de hoofdrol Denzel Washington, speelt eveneens op dit gegeven in.
Naast de Coen broers en de Wachowski broers zijn er nog meer broers die gezamenlijk films regisseren. Zo ook de Hughes broers (tweelingbroers zelfs) die eerder samenwerkten aan films als Menace II Society (1993) en, de meeste recente van het tweetal, From Hell (2001). Sinds 2001 heeft Albert Hughes geen regiewerk meer verricht en heeft zijn broer Allen Hughes, behalve wat televisiewerk, recentelijk meegewerkt aan de film New York, I Love You (2009). Negen jaar later verschijnt er weer een film van de Hughes, onder de naam The Book Of Eli .
Rauw
In de openingsscène wordt de toon van de film meteen gezet, wanneer Eli (Denzel Washington) – een ogenschijnlijk rondtrekkende zwerver - met pijl en boog een wilde kat doodschiet, die zojuist een likje wilde geven aan een menselijk overschot. Het is een eten-of-gegeten-worden-wereld. Voedsel en water zijn schaars en geld betekent niks in een door oorlog verwoeste wereld. Eli’s doel is niet het vinden van familie, vrienden of een veilig onderkomen. Hij is een einzelgänger en hij weet zich bovendien met gemak te redden van obstakels zoals een bende rovers. Dit demonstreert hij, als hij zo’n vijf man die hem willen beroven, weet uit te schakelen met alleen zijn zwaard. De ledematen vliegen dan ook in het rond. Niemand kan hem ervan weerhouden om zijn doel te bereiken, dat niets minder is dan het redden van de mensheid, of wat er van over is. Er is namelijk weinig overgebleven van onze planeet, na een oorlog die volgens sommigen door religie is begonnen en dat zien we dan ook terug in grauwe beelden van kilometers lege velden, waar geen enkele vorm van leven te bekennen valt.
Niet lang na Eli’s eerste vijandelijke aanvaring, komt hij terecht in een klein dorpje waar de samenleving opnieuw opgebouwd lijkt te worden. Hier komt hij in contact met de zelfbenoemde burgemeester Carnegie (Gary Oldman), die wanhopig op zoek is naar een zeker heilig boek, waarmee hij nog meer macht wenst te bereiken. Dat hij nu al met zijn kornuiten een heel dorp in zijn greep houdt en zelfs twee slavinnen heeft, is voor hem niet genoeg. Hij wilt meer en het boek dat hij zoekt moet dit mogelijk maken. Eli blijkt dit boek in zijn bezit te hebben en trekt hiermee naar het westen van Amerika. Wanneer de kwaadwillende Carnegie hier via zijn jonge en mooie slavin Solara (Mila Kunis) lucht van krijgt, volgt er een explosief kat en muis spel door een verwoest land, waarin slavin Solara onuitgenodigd besluit Eli bij te staan.
Holy shit, letterlijk
Het mag duidelijk zijn dat deze actiefilm een religieus tintje heeft en dat is nog zacht uitgedrukt. Eli citeert meerdere malen als een predikant uit het heilige boek dat hij bezit en zo lijkt deze actiefilm met zo nu en dan een Christelijke boodschap, meer op een Christelijke film met zo nu en dan wat actie. Het verhaal is hier volledig op afgestemd. De wereld is verwoest na een religieuze oorlog, waarna alle boeken die het geloof prediken zijn vernietigd en Eli is de enige persoon die nog een exemplaar heeft. Daarmee wil hij de wereld juist weer op orde krijgen. Een verhaal van Bijbelse proporties, zou ik toepasselijk willen zeggen. Maar het wordt allemaal zo geforceerd dat er van een vermakelijke film geen sprake lijkt. De dialogen zijn simpel en straight to the point. De muziek beperkt zich tot vele lage bastonen en de personages zijn flinterdun en bovendien nogal cliché. Dit komt vanzelfsprekend niet ten goede van de cast en ook al weet Denzel Washington zijn personage nog aardig overeind te houden, is er nooit echt sprake van sprankelend acteerwerk.
De actiescènes doen het wel aardig en zien er strak uit. Zo is er een scène waarin er niet geknipt lijkt te zijn en je een heerlijke lange actieshot te zien krijgt die doet denken aan de briljante lange actieshots uit Children of Men (2006). De camera begeleidt je hierin tijdens een vuurgevecht meerdere keren in en uit een huis, wat indrukwekkend overkomt. Helaas beperken de Hughes broers dit tot deze ene scène en vervalt de film daarna weer in matige tot redelijke actie, die het niveau van de lange actieshot niet weet te ontstijgen.
Conclusie
The Book Of Eli is een film waarbij de boodschap overbrengen belangrijker lijkt dan een daadwerkelijk goede film neer te zetten. Het verhaal is hier volledig op afgestemd en het lokkertje is een, zoals gebruikelijk, stoere Denzel Washington die samen met de prachtige Mila Kunis wat wilde avonturen meemaakt. Jammer genoeg, maar te verwachten, levert dit een onaangenaam schouwspel op met maar sporadisch een succesvolle (actie) scène. Hierdoor verlaat je de bioscoopzaal geïrriteerd, met een aangepraat schuldgevoel of een bevestiging dat we met zijn allen meer moeten geloven. In dat opzicht moet je bij het kijken van The Book Of Eli , de boodschap van de film eens goed opnemen en heel, heel erg veel geloven in deze film. Want anders kom je er bekocht van af.
