Robert Downey Jr. doet andermaal zijn vertrouwde truc; geestige dialogen uitspreken en actieheld zijn.
Nu de wereld weet dat de rijke industrieel Tony Stark (Robert Downey Jr.) Iron Man is, lanceert hij ter ere van zijn overleden vader Stark Expo, een soort van showcase van innovaties geïnspireerd door de technologie. Iron Man is een trademark geworden, iedereen kent het concept, en Tony Stark is niet vies van media aandacht. Maar wanneer Stark de strijd aanbindt met de regering, over het al dan niet afstaan van zijn wapen aan het leger, verschijnt Ivan Vanko (Mickey Rourke) ten tonele, een uit de Sovjet Unie afkomstige strijder die het op Stark gemunt heeft. Met een op Stark's technologie gebaseerd wapen, in feite gewoon ouderwets jatwerk, zint Vanko op wraak. Maar waarom? Een ouderwets good guy, bad guy scenario ontvouwt zich, alleen gebed in een overvloed aan actie, rake oneliners en een opengetrokken blik aan sterren. Iron Man 2 is vooral een kermisattractie, laat dit voorop staan.
Theroux
Het scenario van Iron Man 2 is geschreven door Justin Theroux, die eerder verantwoordelijk was voor het zeer geslaagde scenario van Tropic Thunder , eveneens met Robert Downey Jr. in de hoofdrol. Hier vergist hij zich in de rijkheid aan personages. In deel één heb je als kijker nog de mogelijkheid mee te kunnen leven met de ontwikkeling van Tony Stark. Je leert hem kennen als een zekere, met oorlog zijn brood verdienende, verslaggever, die op een dag verwordt tot Iron Man. Het gevecht dat hij vervolgens aangaat met het door Jeff Bridges gespeelde karakter Obadiah Stane, en de relatie met Pepper Potts (Gwyneth Paltrow) en Rhodey (Terrence Howard), maakt empathie mogelijk. In deel twee is de overvloed aan personages, vooral de rollen van Ivan Vanko (Mickey Rourke), Natalie Rushman/Natasha Romanoff (Scarlett Johansson) als de nieuwe 'secretaresse' van Tony Stark in een dubbelrol, en Justin Hammer (Sam Rockwell), ten koste gegaan van het kunnen inleven in de personages.
Overvloed
In een film die ruim twee uur duurt, komen niet alleen de karakters uit deel één wederom aan bod, met een meer uitgebreide rol voor Samuel L. Jackson als de mysterieuze Nick Fury, maar ook wordt een drietal nieuwe personages geïntroduceerd. Welgeteld passeert een achttal personages de bocht, jammerlijk onsamenhangend in de uitvoering. Je kunt hiervoor natuurlijk geen zondebok aanwijzen; de film bouwt immers voort op een succesformule. Wel is de introductie van het door Mickey Rourke gespeelde karakter Ivan Vanko stereotiep en weinig origineel. Natuurlijk leeft Rourke zich uit in zijn rol, zelfs zijn geoefende Russisch accent is grappig, maar hier verwordt Rourke slechts tot een 'action figure'. Een karakter met niets dan een lege substantie, een groot lichaam en weinig hersenen.
Robert Downey
Downey Jr. is zijn truc niet vergeten en zet Tony Stark weer lekker dik aan; zijn goed getimede grappen, in combinatie met de chemie die hij heeft met Gwyneth Paltrow, maakt van hem een goed benut komisch talent. Ook Sam Rockwell, die eerder in Made met regisseur Jon Favreau werkte, leeft zich uit in zijn stereotiepe rol als Justin Hammer, de man die Tony Stark de afgrond in wil krijgen. Iron Man 2 is echter ook hetzelfde liedje, met nog meer actie, een overvloed aan personages, en een volledig miscaste Scarlett Johansson. Het doet terugverlangen naar haar rol in Vicky Cristina Barcelona ; hier lijkt ze verdwaald.
Conclusie
Robert Downey Jr. doet zijn kunstje nog eens dunnetjes over in een film met een overvloed aan personages, veel actie, en rake oneliners. Wie nog niet naar de kermis is geweest dit jaar, heeft met Iron Man 2 de ideale attractie. Ik sla een jaartje over.
