Peter Koelewijn heeft twee grote entertainmentpassies: games en fil Van welke hij meer houdt, weet hij zelf niet eens. Zijn passie weerhoudt hem er echter niet van het filmmedium in zijn columns af en toe een opvoedkundige tik te geven.
Beste M. Night Shyamalan,
In mijn oneindige optimisme hoop ik dat je deze brief op een of andere duistere manier in het Engels vertaald op je bureau zult vinden. Wellicht dat 'ie zorgvuldig op de stapel hatemail gelegd zal worden, in welk geval ik hoop dat je hem niet ongeopend het haardvuur in zal smijten. De wereld is niet aardig tegen je geweest de laatste tijd, maar dat is ook tot in zekere mate je eigen schuld, nietwaar?
Heb je gezien? Natuurlijk heb je hem gezien, je bent potverdomme z’n regisseur! Maar heb je hem ook met de ogen van een filmganger kunnen kijken? Heb je betaald en in de rij gestaan voor je toegangskaartje? Heb je de tekenfilmserie met enige interesse bekeken en niet alleen om je kinderen een half uurtje stil te krijgen? Heb je überhaupt weleens een competente actiefilm gezien… Nee, er zijn al genoeg hatelijke opmerkingen ten koste van je gemaakt. Bovendien weet ik dat één van je favoriete films aller tijden is. Je weet dus waar je de mosterd vandaan had moeten halen. Maar ik vrees dat het te laat is voor je; heeft de negatieve vlammenzee rondom je verwelkte carrière gesloten. Het wordt opnieuw zaaien over de asresten voor jou.
Maar er zijn genoeg regisseurs die uit de gratie zijn geraakt dankzij het tactische steekspel waar Hollywood om berucht staat. Zo’n consequente burnout als de jouwe, meneer Shyamalan, hebben we echter de laatste generaties niet mee mogen maken. Het is zowel fascinerend als grotesk. Met een onverbloemde passie voor het vak liet je het thriller-genre weer eens lekker op z’n grondvesten schudden met The Sixth Sense , een van die films zoals Se7en en Fight Club , die na hun legendarische twists alleen maar interessanter worden om te kijken. De kleine hints in de cinematografie zijn nog altijd excellent. Je opvolger, Unbreakable , sprak het grote publiek wat minder aan, maar de critici waren in extase. Vóór Watchmen , vóór The Dark Knight , gaf jij de superheld al een menselijk gezicht op het witte doek. Wederom met een geweldige twist op het eind. Je handelsmerk was geboren, maar ondanks wat wordt gezegd, vind ik dit niet de voornaamste reden van je vrije val in kwaliteit. Je plots werden simpelweg… suffer. Signs , Mel Gibson die zijn gezin probeert te redden van aliens die niet tegen water kunnen en zonder vuurwapens of beschermende pakken de aarde aanvallen? Zelfs Hitchcock had daar niet mee weg kunnen komen, dunkt mij.
The Last Airbender had je redding kunnen zijn; geen thrillers meer maar een solide epos met fantasievolle personages en magische gevechten. Ik zeg dit niet om je verder de grond in te boren, maar van alle actiescènes die ik in mijn leven heb gezien, waren die van Airbender de saaiste. Ik denk niet dat iemand de fraaie dansbewegingen en computeranimaties zo weinig imposant in beeld had kunnen brengen. Doe je resterende fans een plezier en bezoek de volgende keer eerst de set van een Steven Seagal-film voor de basics van een actiefilm.
Van een filmfan die met milde interesse uitkijkt naar Devil (en niet alleen omdat je hem niet zelf regisseert),
