Een uitbundige film met vogels en muziek tegen het decor van Rio de Janeiro.
Na het succes van Robots , Horton Hears A Who! en drie Ice Age-films komt Blue Sky Studios met een nieuwe, originele film: Rio . Een uitbundige animatiefilm die zich afspeelt in Rio de Janeiro met als hoofdpersoon een vogel die niet kan vliegen. Waren Blue Sky’s vorige films opvliegers of houdt Rio hun status in de lucht?
De film opent met een schattig klein vogeltje die uitkijkt over het prachtige, ontwakende Rio de Janeiro. Een lied komt op, hij begint te fluiten, maar hij is niet alleen – nee, er zijn allerlei andere vogels in uiteenlopende soorten, maten en kleuren. Ze vallen hem bij en een uitbundig en melodieus gezang barst los. Onder begeleiding van een flinke beat en conga en jambe hier of daar zet Rio zijn toon neer: een feestelijke, bonte film die je niet stil laat zitten en die zowel jong als oud zal aanspreken.
Leidraad
De weelderigheid van het begin wordt op allerlei manieren doorgevoerd in de film, met name in de verzameling van personages en de stemmen die daarbij horen. Er zijn talloze kippen, ganzen, ara’s, apen, honden, mensen en gevarieerde slechteriken, goedzakken, dommelingen en ga zo maar door. Het knappe daarvan is, dat het nooit storend of verwarrend wordt. De makers hebben er namelijk voor gezorgd niet de personages als leidraad te gebruiken, maar de stad Rio. Het is het idee van regisseur Carlos Saldanha ( Ice Age , Robots ) die een ode aan zijn geboortestad wilde brengen. Dat heeft hij slim gedaan, want alles speelt zich in, boven en rond Rio af en omdat de hoofdpersonen op verschillende plekken in Rio ook verschillende karakters tegenkomen, zijn die talrijke ontmoetingen gemakkelijk bij te houden.
Bij Ice Age 1, 2 en 3 en Robots , die hij co-regisseerde met Chris Wedge, lijkt hij een vast recept te hebben ontwikkeld om de animatiefilms van Blue Sky te produceren: men neme een uitgebreide verzameling personages, mengt deze met de nodige bombastische muziek van John Powell en anderen, voegt wat flauwe en sterke humor toe voor jong en oud, voegt er tot slot nog één gek personage aan toe, husselt wat en klaar is de film. Zo past het recept als een blauwdruk over elke film, maar aan de andere kant is dat de succesformule van de meeste animatiefil
Verhaal
Het verhaal van de film is, zoals gezegd, niet bijster origineel. Het is al te vaak gedaan: een vogel die niet kan vliegen, klinkt als een rat die kan koken ( Ratatouille ) en als tamme dieren in een wilde omgeving ( Madagascar ). Het lijkt een te simpel plot waarbij je het einde jammer genoeg kunt raden. Waar je als filmmaker dus punten op moet winnen, is wat je in de tussentijd doet.
Beeld en geluid
En dat is waarom Saldanha met het verhaal wegkomt: zijn uitwerking is heerlijk om naar te kijken. De driedimensionale beelden van de Braziliaanse stad, met haar prachtige en haar treurige kanten, geven je een hartverwarmend gevoel. Het 3D-effect is een aardige toevoeging in het geheel; voornamelijk de vliegscènes maken de beleving dynamischer en de close-ups zijn indrukwekkend. Maar over de hele film gezien haalt de derde dimensie er niet uit wat erin zit. Verschillende keren lijkt een shot potentie te hebben om de scherptediepte uit te vergroten, maar die kans is niet gegrepen en uitgewerkt.
De muziek is echter wel bijzonder sfeervol. Zowel John Powell als will.i.am werden losgelaten op de soundtrack en dat resultaat is verbluffend. De mix van exotische geluiden en carnavaleske klanken brengt de film naar een hoger niveau, het fleurt het geheel op en houdt het verfrissend. In de Nederlandse versie is Jamai als slimme papegaai Blu sterk gecast: zijn stem klinkt scherp en wijsneuzerig. Ook Kim-Lian van der Meij als vrouwelijke tegenspeelster Jewel doet het goed. Haar jonge, avontuurlijke stem zorgt voor de nodige schwung in de dialogen tussen de vogels. In de originele versie worden deze stemmen gespeeld door Jesse Eisenberg en Anne Hathaway.
Conclusie
Blue Sky Studios maakt met Rio geen inhaalslag op Pixar en Dreamworks, die de afgelopen jaren respectievelijk met Toy Story 3 en How To Train Your Dragon een voorsprong namen. Wel kan de kleine studio met deze film de grote jongens bijbenen en blijft ze parallel een eigenwijs pad volgen van muzikale animatiefilms met een leuk verhaal.
Rio is een kleurrijk palet van fantastische muziek, bonte personages en een herkenbaar verhaal. Geregeld krijg je kriebels in je buik, maar hoewel dat door het verhaal zou moeten komen, zijn het de prachtige 3D-beelden die hiervoor zorgen en die je al vliegend meenemen over en door Rio de Janeiro. Tegelijk is dat ook het grootste kritiekpunt van de film: het verhaal is voorspelbaar en niet anders dan wat we eerder zagen bij Pixar of Dreamworks. Toch komt Rio zeker van de grond, stijgt een enkele keer zelfs ruim boven andere animatiefilms uit – vooral in muziek - maar landt niet verder dan vorige producties.
