Animals United - recensie

Een moedig initiatief dat de grote jongens niet kan bijbenen.

Een animatiefilm is een film gemaakt een film gemaakt op het denk-, associatie- en kijkniveau van een kind. Dat was tenminste ooit de de definitie ervan. De afgelopen jaren echter zijn we als volwassenen verwend geraakt door de dubbele bodems, knipogen en referenties in films van Pixar, Dreamworks en Blue Sky Studios die duidelijk niet aan de net gestelde definities voldoen. En dat is jammer, zo niet fataal, voor een moedig initiatief als Animals United .

De film is gebaseerd op het het boek ‘Konferenz Der Tiere’ van Erich Kästner uit 1949. Kästner schreef het boek na de Tweede Wereldoorlog als een politiek betoog tegen de gruwelijkheden van conflicten tussen mensen onderling. In het boek komen alle dieren bij elkaar om op een conferentie politici duidelijk te maken dat het zo niet langer kan met de honger en oorlog in de wereld. Wanneer de mensen niet willen luisteren, ontvoeren de dieren hun kinderen en opeens besluiten alle regeringsleiders geen oorlog meer te voeren en alles in de wereld gelijk te verdelen.

Verandering
De Duitse regisseurs Reinhard Klooss en Holger Tappe ( Impy’s Island ) actualiseren het verhaal door de focus te verleggen naar het actuele onderwerp milieubewustzijn. Het verhaal moest echter wel volledig omgegooid worden en daar merk je slordigheden. De regisseurs veranderden de personages, de locatie en de problemen, maar wilden toch trouw blijven aan het boek. Terwijl het inmiddels al een volledig ander verhaal geworden was (over een stuwdam dat een tekort aan drinkwater veroorzaakt), wilden ze de essentie van het origineel behouden, namelijk: verenigde dieren die mensen een lesje leren.

Conflict
De film krijgt nu twee hoofdonderwerpen die voortdurend met elkaar in conflict zijn en de film rommelig maken. Dit blijkt uit meerdere scènes waarin het lijkt te gaan om het gezamenlijk verkrijgen van drinkwater, maar het uiteindelijk draait om stokstaart Billy die schreeuwerig de held wil uithangen. Het voortdurend trouw willen blijven aan het boek heeft vooral vreemde momenten tot gevolg. Allerlei dieren komen op belachelijke wijze terecht in Afrika, een haan komt terecht bij twee schildpadden, een kangoeroe en een Tasmaanse duivel belanden in een badkuip. Er wordt geen enkele fatsoenlijke reden gegeven hoe ze bij elkaar kwamen, laat staan hoe ze aan een badkuip zijn gekomen. Daar kom je niet mee weg bij je publiek, zelfs niet bij kinderen.

Vloeiend
Waar ze wel mee wegkomen is de animatie en de stemmen. De bewegingen van de figuren en de vacht zijn bovengemiddeld; een knappe prestatie van Ambient Entertainment, die eerder de dierenanimatiefilm Impy’s Island maakte. Ook de talloze shots met water erin maken indruk. Watershots zijn het duurst om te maken wat betreft het renderen van de individuele bewegingen en daar is absoluut niet op bezuinigd.
De 3D-beelden zijn niet zoals ze tegenwoordig kunnen zijn. Je merkt dat de makers weinig ervaring hebben met de derde dimensie, want ze buiten 3D niet uit en blijven steken in ‘pretpark-3D’ met een enkel object dat de zaal in wordt geslingerd. Alleen extreme situaties bevatten de nodige diepte, maar het gros heeft een schamel perspectief met wat elementen voor en achter in beeld.

Klinkt als…
De stemmen zijn heerlijk excentriek en uiteenlopend. Geen grote namen die zich verbonden aan dit project in tegenstelling tot de Engelse versie met onder andere Jim Broadbent. Peter Bolhuis ( Otje ), Mark Nochem ( Lotte ) en Dick Cohen ( Spongebob Squarepants ) verzorgen de Nederlandse versie. Leuke, gekke opmerkingen die kinderen oppikken en waar ze om kunnen lachen. Je merkt echter wel dat het een nasynchronisatie van een Duitse film is: de monden bewegen heel anders dan de stemmen klinken. Voor kinderen geen belemmering en het valt na verloop van tijd ook niet meer op.

Conclusie
Waar een kind bij een goede kinderfilm nooit hoeft te vragen naar de reden waarom dingen zo gebeuren, zal het dat bij Animals United wel doen. Natuurlijk hoeft een verhaal niet helemaal logisch te verlopen, maar dat betekent niet dat je allerlei omstandigheden onverklaarbaar aan elkaar mag knopen. Het blijkt eens te meer dat het lastig is een literair werk te verbouwen tot een film. Het wordt vaak geprobeerd, maar dat is zelden garantie voor succes. Het is zonde voor deze dappere Duitsers die probeerden een sterke en oprechte animatiefilm te maken: ze zullen nog vaak te horen krijgen dat hun film niet voldoet aan de eisen van een kind anno 2011. Laten we hopen dat ze hun moed behouden en heel veel leren van Animals United . Alleen met veel verhaaltechnische verbeteringen, een veel minder zoete moraal en misschien een extra laagje voor volwassenen kunnen we een nieuwe kinderfilm van deze makers in de armen sluiten.