De gevolgen van een anonieme liefdesbrief zijn soms moeilijk te overzien.
Jean (Sami Bouajila) is een verlegen romanticus en heimelijk verliefd op de mooie Emilie (Audrey Tautou), de bazin van een kapperszaak, waar hij werkt als elektricien en algemene klusjesman. Hij is gelukkig goed met woorden en besluit Emilie dan ook anoniem een liefdesbrief te sturen. Wanneer de brief per post arriveert, kijkt hij nerveus toe hoe ze hem openmaakt, met een glimlach op haar gezicht leest, verfrommelt en vervolgens in zijn richting en over de prullenbak heen gooit.
Het gaat in de tussentijd niet goed met Emilies moeder, Maddy (gespeeld door Nathalie Baye), die net een scheiding met haar echtgenoot achter de rug heeft. Maddy verwaarloost zichzelf en dat vindt Emilie verschrikkelijk. Ze wordt daar op een gegeven moment zó boos om dat ze in een vleug van verstandsverbijstering besluit de, toch wel mooie, brief van haar anonieme minnaar over te typen en aan haar moeder te richten. Die is direct helemaal in de wolken en fleurt meteen op. Er is iemand die haar bijzonder vindt en haar zelfs een romantische brief heeft geschreven. En dus besluit ze dat ze niet zal rusten voor ze weet wie het is. Intussen blijft Emilie onder de naam van deze anonieme minnaar nieuwe brieven schrijven. Iets waarvan Jean niet op de hoogte is. Dat klinkt als vragen om problemen.
Geforceerde vrolijkheid
Het idee van de film is absoluut een mogelijke basis voor een leuke romantische film. Helaas voelen veel van de oplevingen van moeder Maddy zwaar geforceerd aan. De ene brief is vol gevoel geschreven, terwijl de andere deze zelfde gevoelige snaar totaal niet weet te raken. Zo overtuigd als ze het ene moment is dat de beste man van haar houdt, zo is dat bij de volgende brief compleet omgekeerd. De moeder lijkt hierdoor af en toe op een stuiterbal die niet weet waar ze heen wil.
Daarnaast is het bijna onmogelijk om bepaalde keuzes te begrijpen. Vooral de liefde van Jean voor de met vlagen zwaar irritante Emilie. Dat begint al bij de allereerste scène waarin één van haar klanten niet wil dat haar pony wordt afgeknipt. In plaats dat kapster Emilie zich daar aan houdt, knipt ze zonder pardon de pony van deze dame af. Het wordt niet duidelijk of de klant hier nu echt blij mee is, of niet, maar het maakt het moeilijk om haar echt sympathiek te vinden en te begrijpen waarom Jean verliefd op haar is.
Toch wel leuk
De enkele kritiekpuntjes daargelaten, is De Vrais Mensonges toch een leuke film die zijn volledige speelduur niet verveelt. Ondanks haar irritante personage blijkt Audrey Tautou, net als in haar vertolking van de hoofdrol in Les Fabuleux Destin d'Amélie Poulain , weer een heerlijke verschijning. Dat de keuzes van de personages absurd zijn is op zich wel te vergeven. Immers, in de liefde maakt men soms nou eenmaal rare keuzes. De wisselwerking tussen de nerveuze Jean en de licht neurotische Emilie, gecombineerd met de bij vlagen gestoorde moeder en het bijna apatische kapperspersoneel, laat sommige scènes bijzonder geestig tot uiting komen. Is daarmee alles goed? Nee, dat zeker niet, maar het maakt de film wel genietbaar.
Extra's
Volgens de hoes staat er een trailer op van de film. Deze valt echter nergens te ontdekken.
Conclusie
De Vrais Mensonges is een middelmatige film die nergens in uitblinkt, maar ook niets echt verkeerd doet. Het is een cliché liefdesverhaal dat in diverse films wordt toegepast. De uitkomst valt al van verre te voorspellen, maar gelukkig is de film absoluut niet vervelend om naar te kijken. Dat komt voornamelijk door de verrassende wisselwerking tussen de verschillende personages, die, hoewel hun acties soms irritant of onbegrijpelijk zijn, goed op elkaar zijn ingespeeld. Al met al is De Vrais Mensonges leuk voor tussendoor, maar absoluut geen film die zal blijven hangen.
| Titel: | De Vrais Mensonges |   |
| Genre: | Romantiek, komedie | |
| Regie: | Pierre Salvadori | |
| Cast: | Audrey Tautou, Sami Bouajila, Nathalie Baye, e.a. | |
| Te koop: | 21 april 2011 | |
| Video: | - |
