Een nieuwerwets gezellige kijk in het leven van de kerstman en zijn familie rond Kerst, met droge humor, een origineel verhaal en Aardmans verfijnde kwaliteiten.
Aardman Animations heeft in de afgelopen jaren zichzelf geprofileerd als een eigenwijze productiemaatschappij, die met ‘ouderwetse’ klei-animatie en een enkele keer ook digitale animatie Britse komedie voor jong en oud op unieke wijze uitbrengt. Arthur Christmas is één van de projecten die de studio in samenwerking met Sony produceert. Is het wederom een uniek stukje Britse komedie of werpt de samenwerking zijn vruchten niet af?
De film opent met een klein meisje in Engeland die de kerstman vraagt hoe hij toch zoveel pakjes in één nacht kan bezorgen. Het antwoord gaat verder dan je stoutste dromen. Miljoenen elfen dalen razendsnel af uit een futuristisch ruimteschip in de vorm van een arrenslee ter grootte van een hele stad, terwijl ze met de meest hightech apparatuur huizen binnendringen om de cadeaus af te leveren. Vanuit de controlekamer op de Noordpool coördineert macho zoon Steve de uiterst gecompliceerde missie. Hier kan Mission: Impossible een puntje aan zuigen. De operatie verloopt alleen niet helemaal vlekkeloos: één pakje blijft onbezorgd. De andere zoon, Arthur, besluit met hulp van Grandsanta – zijn opa - en een inpakelf per échte arreslee het pakketje alsnog te bezorgen voordat de zon opkomt.
Stijlbreuk
In de legendarisch creatieve openingsscène valt het al gelijk op: Aardman Animations breekt met zijn eigen stijl. De gebruikelijke, herkenbare karikaturen met de buitenproportionele monden die zich ietwat houterig door het oerbritse landschap voortbewegen, maken plaats voor wat menselijkere, verhoudingsgewijs meer gangbare figuren die, zoals het verhaal gebiedt, op de Noordpool leven. Aan de ene kant is het jammer dat je de typische verschijningen moet missen, ze zijn immers vertrouwd en hun gezichtsuitdrukkingen staan garant voor het werken op de lachspieren. Toch toont deze stijlbreuk durf en kracht: de makers zijn niet afhankelijk van hun figuren om een vernieuwende en vermakelijke film te maken.
Aandacht
Want aan Arthur Christmas is uitermate veel aandacht besteed. Dat is misschien nog wel het best te zien aan de ontelbare details: deurklinken, sleutelgaten, computerprogramma’s hebben de vorm van een kerstboom, de zelfbewuste Steve heeft een kerstmanpak van Versace en wanneer hij een huis binnenstapt, trapt hij op een poppetje van Shaun the Sheep – één van Aardmans andere personages. Schrijvers Peter Baynham ( Borat ) en Sarah Smith, die tevens debuteert als regisseur, zetten met hun frisse ideeën over de kerstman en zijn familie een samenhangend geheel neer, dat de film overzichtelijk maakt en gevat. Arthur draagt zijn rendiersloffen niet alleen omdat dat bij zijn suffe karakter past, maar ook om ze tot driemaal toe te gebruiken op op een compleet andere manieren om verder te komen in het verhaal. Dat getuigt van creatief schrijven en inventiviteit.
Hoepsewoepse
Het schrijfwerk laat zich ook prima vertalen, want de film is in het Nederlands al hilarisch te noemen. Talenten als Pepijn Gunneweg en Bart Oomen vertolken hun rollen als broers perfect. Getypecast als ze zijn, dienen ze hun doel en komen sterk overeen met de stemmen van de originele versie (OV) –respectievelijk James McAvoy en Hugh Laurie. Maar Henk van der Horst (Jim Broadbent in de OV) als opa en de comic relief van de film is echt briljant met de meest grove grappen over ‘zijn tijd’ toen ze nog rendieren onthoofdden en alles nog zonder ‘hoepsewoepse’ apparatuur deden.
Conclusie
De basis ingrediënten die Arthur Christmas tot een échte familiefilm maken, zijn de sterk gedetailleerde animatie, de humor die jong en oud aanspreekt, maar bovenal een warme moraal die voor de hand ligt, maar niet té zoetsappig is. Zorg overigens dat je op tijd bent voor de aanvang van Arthur Christmas , want anders mis je ons aller Justin Bieber die zijn versie van ‘Santa Clause is comin’ to town’ zal vertonen. In 3D.
