Familiar - recensie

Bij John Dodd slaan de stoppen door als de verstikking van het gezinsleven en zijn huwelijk voor hem ondraaglijk worden.

Voordat regisseurs in het vizier komen van mensen die hun ogen slechts bovengronds gericht hebben, ofwel op de mainstream Hollywoodfilms, maken ze voornamelijk korte films om ervaring op te doen. De films worden uitsluitend vertoond op festivals, online of met enig geluk op tv. Richard Powell zit in ieder geval nog in de fase van korte fil Zijn derde film isFamiliaren verhaalt net als zijn vorige filmWormover een zieke geest midden in de samenleving. InWorm was dat een ogenschijnlijk doodgewone leraar. Dit keer is het een man die walgt van zijn vrouw en parasitaire dochter en niets liever wenst dan voor altijd van ze af te zijn. Of Powell ooit meer bekendheid zal krijgen met langere speelfilms is op dit moment eigenlijk niet van belang. Wie zijn films heeft gezien is enthousiast over zijn talent en dat is metFamiliar niet anders.

Het lijkt moeilijk kijken naar zo'n verknipt personage. Hoe kun je immers iets herkennen in iemand die zijn zwangere vrouw vergiftigt en totaal leeg is van wat voor liefde dan ook behalve die voor zichzelf? Powell geeft hiervoor enkele punten van houvast. Ten eerste is dat de basis van waarom Dodd zo doorslaat: de verstikking van het gezinsleven. Iedereen kan wel eens zulke gevoelens hebben, het verschil ligt hem in de reactie van Dodd. Ten tweede brengt Powell een scène naar voren waarin de humor de waanideeën van Dodd relativeert. Het is tijdens de avondmaaltijd dat de voice-over ons voorlegt exact te weten wanneer de vrouw weer eens begint te zeiken over haar dag door van 3 af te tellen naar het exacte moment waarop ze dat doet.

Het is zo'n beetje het enige moment van humor, maar voor een film van nog geen 25 minuten perfect gedoseerd.Familiarbehoudt hierdoor zijn serieuze toon. De gruwelijke ontknoping wordt daarom niet alleen een intens gruwelijke ervaring, maar geeft ook een mooie wending hoe wij het karakter van het hoofdpersonage zien. Tevens zijn de special effects in die scène enorm overtuigend waardoor je voor zo'n kleine productie alleen nog maar meer waardering krijgt.

Familiaris een film die laat zien dat Richard Powell in zijn korte film de dosering prima in de hand weet te houden. Hoe verknipt het personage ook is, op de basis begrijpen we wat hij voelt en door het kleine vleugje humor kunnen we zijn aangedikte psychopatische reactie hierop relativeren. Toch blijft de serieuze toon behouden waardoor de ontknoping lekker hard aankomt en door een kleine wending in het karakter van het hoofdpersonage ook nog eens uiterst tevreden stelt. Het is nu afwachten of Powell even veelbelovend zal zijn bij lange speelfil Met de komende lange remake vanWormzal dat snel duidelijk worden.

Na enkele filmfestivals in Amerika probeert Powell nu zijn film te vertonen op Europese festivals. Of weFamiliarbinnenkort op het Imagine of een ander festival kunnen bekijken is nog afwachten. Voorlopig moeten we het doen met slechts de teaser trailer .