Klassiekers Revisited: Requiem For A Dream (2000)

Met zijn indrukwekkende dramafilm Requiem For A Dream wist filmmaker Darren Aronofsky terecht alle ogen op zich te richten.

Harry, zijn vriendin Marion en zijn kameraad Tyrone hebben een drugsprobleem waar zij niet uit kunnen komen. Om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien, stelen zij om de zoveel tijd de televisie van Harry’s moeder Sarah, maar dit brengt simpelweg te weinig op. Wanneer zij een lading drugs kunnen bemachtigen, besluiten zij deze dan ook in de verkoop te gooien. Maar dan gooit een gewelddadige aanslag alles in het honderd. De handel in de stad wordt platgelegd en het leven van het drietal komt in rap tempo in een neerwaartse spiraal terecht. Sarah probeert haar zoon en diens problemen te vergeten. In haar favoriete televisieshow vindt zij de afleiding die zij nodig heeft. Wanneer ze te horen krijgt dat zij misschien mee mag doen, kan ze haar geluk dan ook niet op. Ze is inmiddels echter wel wat aangekomen en past niet meer in haar mooiste jurk. Met een extreem dieet en krachtige pillen hoopt ze tot een oplossing te komen, maar de obsessie met haar lichaam zorgt ervoor dat haar geest steeds verder aftakelt.

“En ze leefden nog lang en gelukkig” iseen zin die de meeste Hollywoodproducties zou kunnen afsluiten, maar dat geldt zeker niet voor de heftige dramafilmRequiem For A Dream. Na zijn excentrieke debuutPi besloot regisseur Darren Aronofsky zich te storten op een twintig jaar oude roman van Hubert Selby Jr. over de duistere wereld van verslavingen. Want hoewel je deze film in eerste instantie zou kunnen wegzetten als een verhaal over drugs, draait het in feite ook over verslavingen van televisie, chocolade, koffie, dieetpillen en ga zo maar door. Darren Aronofsky is een van de weinige hedendaagse regisseurs die in Hollywood overeind blijft, zonder toe te hoeven geven aan de grillen van grote studio’s. BijRequiem For A Dreamkon hij zich helemaal laten gaan in de manier van filmen en de montage. Ter illustratie: een gemiddelde film kent rond de 700 cuts, terwijl deze er meer dan 2000 heeft. Het werkt dan ook uitstekend, want je gaat helemaal mee in de roes van de personages. Hoogtepunten hierbij zijn de flitsende beelden die voorbij schieten als aan de verslaving wordt voldaan en het shot waarin een camera aan het rennende lijf van Marlon Wayans werd bevestigd. Maar ook de wat rustigere scènes kennen soms een ongekende schoonheid. Een klein voorbeeld daarvan is de scène waarin Marion onder water de longen uit haar lijf gilt, wat visueel één van de krachtigste momenten oplevert die ooit in een film te zien was. Hij kopieerde het shot overigens uit de animePerfect Blue, waar hij speciaal de rechten voor opkocht.

Een aparte vermelding dient gemaakt te worden voor de soundtrack van het Kronos Quartet, die mooi subtiel begint, maar steeds dreigender, frequenter en aanweziger wordt. Vooral naar het einde toe wordt deze steeds belangrijker in het verhaal en de sfeer. Zelden kwam er een film voorbij waarbij de soundtrack zo onlosmakelijk verbonden was met de getoonde beelden. Deze samensmelting komt keihard binnen en zorgt ervoor dat de kijker met een flinke knoop in de maag achterblijft.

Naast een krachtig verhaal en visuele pracht zijn ook de acteerprestaties inRequiem For A Dreamuitstekend. Hoewel hij tegenwoordig zijn muzikale carrière voorrang geeft, is Jared Leto zeer sterk als junkie Harry. De aftakeling in zijn doen en laten komt hierdoor extra hard aan bij de kijker. Zijn vriendin Marion wordt gespeeld door Jennifer Connelly, die alleen al met haar blik alleen voldoende weet uit te dragen over haar strijd. De meest verrassende casting is die van de flauwe komiek Marlon Wayans als hun verslaafde vriend Tyrone. Juist door de humor niet volledig uit te bannen, wordt het een personage van vlees en bloed. Wayans hoeft dan ook niet onder te doen voor zijn collega's en het is jammer dat hij sindsdien alleen maar voor de makkelijkste weg kiest. Toch is het Ellen Burstyn die als moeder Sarah de krachtigste rol neerzet. Haar transformatie van teruggetrokken weduwe tot compleet verdwaasde schim is werkelijk fenomenaal. Dit wordt versterkt door allerlei ongemakkelijke camerastandpuntendie er nog een schepje bovenop gooien.

Requiem For A Dreamis één van de weinige films die nog dagen in je hoofd kan naspoken. Weinig mensen kunnen de film in ieder geval direct na de aftiteling van zich afzetten en het is knap dat een film dat met je kan doen. Dit is geen prent om even gezellig tussendoor te kijken. Maar probeer door de depressieve toon heen te kijken, wantRequiem For A Dreamis een juweeltje.