Misschien moet je wel echt van mosselen houden, wil je de documentaireL'Amour des mouleskunnen waarderen. Aan iedereen die de smaak van dit schelpdier niet kent, zal de film van Willemiek Kluijfhout misschien minder besteed zijn.
Mosselgerechten en -banken
Het eerste beeld van de film test als het ware de houding van de kijker. Twee dames halen - gezeten op stoelen aan een tafel in het water - behendig het mosselvlees uit de schelp en eten dat met smaak op. Ze zijn ook verrukt van de schelp en de schakeringen zwart-wit en zwart-blauw. Kun je daarin meegaan, dan zit je bij deze film goed. Vooral de scenes waarin topkok Sergio Herman mosselen bereidt en ontroerd vertelt hoe hij het vak geleerd heeft, zullen de liefhebber van mosselen aanspreken. Maar de film bevat ook tal van andere verhaallijntjes die verweven zijn in het verhaal van de mossel en zijn levenscyclus en die de liefhebber van film soms te veel worden. Zo maakt een mosselvisser zich zorgen over nieuwe (Europese) regelgeving die bodemvisserij aan banden legt. We volgen hem van mosselbanken in de Waddenzee naar de Oosterschelde waar de mosselen nog een maand worden uitgezet op een eigen stukje zeegrond. Vandaar gaan ze naar de veiling in Yerseke. Belgie eet de meeste mosselen maar het telen ervan lukt het land maar met mondjesmaat en de kwaliteit is minder dan die in Zeeland.
'Paaiende' mosselen
Mosselen worden trouwens steeds meer in bassins binnen gekweekt. Een biologe die later zwanger blijkt van een mosselman, toont hoe deze schelpdiertjes zich voortplanten. Ze hebben geen fysiek contact, maar de mannetjes lozen en masse hun zaad in het water en de vrouwtjes stoten eicelletjes af. Zo ontstaan jonge mosseltjes die dan alsnog in het grote water worden uitgezet. En dan zijn er nog tal van andere personen die iets mogen zeggen over de mossel, zoals de gynaecoloog die laat zien hoe hij de mossellijm gebruikt om het leven van ongeboren baby's te redden.
Vormgeving
De camera zoomt meermalen in op de schelpdieren, waarvan de afscheidingen, kleuren en bewegingen in extreme close-ups en soms in versneld tempo worden geregistreerd, waardoor entre-acts van bijzondere vormen , kleur- en lichtschakeringen ontstaan. Een abstracte dans die wordt begeleid door prachtige accordeonmuziek van Tuur Florizoone. Dat verhindert enigszins dat het geheel te veel alleen maar een brave voorlichtingsfilm wordt.
Conclusie
Wie van mosselen houdt, zal soms vanL'Amour des mouleskunnen genieten. Voor wie van film houdt, zitten er te veel louter voorlichtingselementen in, al worden deze soms afgewisseld met een combinatie van bijzondere vormgeving en muziek.
