Nadine - recensie

In het kader van de Filmzomer op de NPO vandaag aandacht voorNadine.

Toen Erik de Bruyn – regisseur van het geprezen Wilde Mossels– bekend maakte bezig te zien met een nieuwe film, waren de verwachtingen hoog.Nadinewerd minder goed onthaald, maar is stiekem een mooie film.

Het leven van Nadine lijkt volledig te bestaan uit pijnlijke momenten. Als zij haar ex-vriend Daniel treft, die inmiddels een kind heeft bij een andere vrouw, neemt ze in een waas van verstandsverbijstering een drastisch besluit. Op het moment dat Daniel niet oplet, ontvoert ze zijn baby en slaat ze op de vlucht naar het buitenland. Nadine heeft goed naar misdaadfilms gekeken, want ze verft direct haar haar en verkoopt haar auto. De kans is klein dat men haar zal vinden, maar ze vraagt zich langzaamaan af hoe het zover kon komen.

In het heden is Nadine een vrouw van begin veertig, maar ze blikt terug op bepalende gebeurtenissen in haar leven. Op het moment dat ze jong en ambitieus is, heeft ze geen tijd voor kinderen en als zij eenmaal in de tweede helft van dertig is aangekomen is het nog maar de vraag of ze überhaupt zelf kinderen kan krijgen. Eerst heeft ze geen interesse, maar later wordt het juist een obsessie. Naast de drie verschillende hoofdstukken van Nadine volgt het verhaal ook de achterblijvende vader Daniel en zijn vrouw met hun verlies.

Je moet van de vorm van deze film houden, want anders heb je een zware dobber aanNadine. In de verschillende tijdlijnen wordt Nadine namelijk gespeeld door verschillende dames, die niet eens op elkaar lijken. Verwacht geen ellenlange uitleg over het feit dat er drie actrices (Monic Hendrickx, Sanneke Bos en Halina Reijn) worden gebruikt, want dit wordt gewoon gepresenteerd als feit. Als je dus niets weet van de opzet kan het lastig zijn om goed in het verhaal te komen. Vooral als de blonde actrice Bos wordt geïntroduceerd wordt er van de kijker verwacht dat hij of zij een groot aanpassingsvermogen heeft. Ook het sterke camerawerk mag niet onvermeld blijven, want het geeft met prachtige shots een eigen gezicht aanNadine. Het beeld is grauw en grof, wat het naargeestige sfeertje versterkt. Wat dat betreft is het goed te merken dat hier dezelfde man aan het roer stond als bijWilde Mossels. Een ander opvallend element zijn de schitterende openingscredits; op een regenachtige en beslagen autoruit worden de namen van cast en crew geschreven.

Normaal zijn de logo’s van Kijkwijzer geen vermelding waard, maar een icoontje voor seks was in dit geval geen overbodige luxe geweest. Al was het alleen al voor de scène waarin de bedpartners van Nadine de revue passeren. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de expliciete masturbatiecompilatie als Nadine aan een zaaddonor denkt. Het is dus niet aan te raden om deze film aan al te jonge kinderen te laten zien, want naast bovenstaande is er ook nog een schokkende scène met een niets verhullende abortus te aanschouwen.

Zo onvergetelijk alsWilde MosselswordtNadinejammer genoeg nooit, maar destijds is deze film veel te hard beoordeeld. Want wie door de ongewone vorm heen kan kijken, krijgt een mooi verhaal over trots, verlies en acceptatie voorgeschoteld.Nadineverdient een groter publiek dan het in de bioscoop heeft gekregen.

Bekijk hier het volledige uitzendschema van de Nederlandse films op Nederland 3.