One Night Stand V: Overmorgen - recensie

One Night Stand is een initiatief van NPS, Vara en de VPRO. Een project om nieuwe regietalenten een platform te geven om zichzelf te profileren. Dit jaar heeft hiervan de 5e editie plaatsgevonden. In een serie korte recensies zullen we hier op MovieSense aandacht besteden aan de producties. In deze recensie behandelen we: Overmorgen .

Thijs (Houk van Warmerdam), zojuist geslaagd voor zijn eindexamen, zeilt graag met zijn vriendin Caro (Indra Cauwels). In één shot, waarin Caro in de zeilboot in een scherp in beeld gebrachte pose plaats neemt op de voorgrond, met Thijs aan het roer daarachter, wordt vooral een gekunstelde, geforceerd geregisseerde stijl zichtbaar. De wide shots, waarin, naast de zeilboot, ook de omgeving zichtbaar wordt, zijn eveneens gekunsteld in een verhaal dat meer vorm is dan inhoud. De plot is dan ook voorspelbaar, en weinig origineel. De vader van Thijs ligt op zijn sterfbed in het ziekenhuis, en hieromheen spelen de acteurs op de automatische piloot van een kleurloos vliegtuig. Monic Hendrickx is de enige uitzondering. In enkele op een halve hand te tellen scènes weet zij de film te redden van een farce, want ook de belangrijkste, tevens enige plotwending komt te laat, en het drama volstrekt zich pas in de laatste tien minuten. De kijker weet hier dan ook even veel dan wanneer deze vanaf de openingscredits met een bak popcorn vol verwachting zou aanschuiven.

Conclusie
Overmorgen is een film die je steeds maar wilt uitstellen naar overmorgen, want de vlakke, kleurloze vertelling heeft geen één scène die echt indruk maakt, tevens zitten de acteurs gevangen in een ontwikkelingsloze spiraal. Als de belangrijkste plotwending eerder zou plaats hebben, en niet na dik een half uur, hadden de karakters dan wel kleur kunnen krijgen?