One Night Stand V: Verre Vrienden - recensie

One Night Stand is een initiatief van NPS, Vara en de VPRO. Een project om nieuwe regietalenten een platform te geven om zichzelf te profileren. Dit jaar heeft hiervan de 5e editie plaatsgevonden. In een serie korte recensies zullen we hier op MovieSense aandacht besteden aan de producties. In deze recensie behandelen we: Verre Vrienden .

Drie personages met hun eigen verhaallijn voldoen aan het criteria voor een semi mozaïekfilm. Machteld (Jelka van Houten), Ans (Leny Breederveld), en Lise (Ceci Chuh) wonen in de Javatraat in Amsterdam, in hetzelfde pand, naast een wasserette waar ze allen komen, maar verder dan een "hallo" komt het niet. Ans werkt in een hotel waar ze 's nachts vooral bloemservetten vouwt, Machteld neukt met Thomas (Dragan Bakema) terwijl ze eigenlijk iets anders wil, en de zojuist ingetrokken, uit Duitsland afkomstige Lise, probeert in te burgeren in onze multiculturele samenleving. Hun levens kruisen elkaar, niet alleen vanuit de plot, maar ook en vooral vanuit de slimme montage en dito regie van Marleen Jonkman.

Een voorbeeld hiervan is wanneer Lise in de tram op weg naar huis een kruispunt passeert waar, buiten op straat, Machteld zojuist is aangereden door een taxichauffeur. De montage zorgt ervoor dat twee personages elkaar kruisen zonder dat ze het van elkaar weten. Een ander voorbeeld waarin, louter vanuit de plot de levens van de personages elkaar kruisen, is wanneer Ans na een nacht in het hotel thuiskomt om daar Machteld en Thomas het pand te zien verlaten. Wederom voldoet een "hallo". Verre Vrienden problematiseert de individualisering van de samenleving en laat tevens zien dat je beter een verre vriend in plaats van een goede buur kunt hebben. Onbegrijpelijk eigenlijk want de drie personages zijn rijk genoeg. Minpunt is de clichématige stigmatisering van Marokkanen die, in een kleine, maar voor de film noodzakelijke scène, wordt gebruikt om de misère van Lise te tonen. Daardoor krijgt het scenario een paar lastige vlekken die niet echt verwijderbaar zijn. Jelka van Houten is echter de grootste verassing en maakt deze oneffenheden, samen met Leni Breederveld en Ceci Chuh, daarom ook meer dan goed. Verre vrienden zet de kijker aan het denken.

Conclusie
Verre Vrienden kun je maar beter hebben dan een goede buur. De film toont de individualisering van de samenleving en laat de levens van drie personages op slimme wijze kruisen. Het levert een interessante semi-mozaïekfilm.