One Night Stand VII: Stockholm - recensie

Sommige films uit het One Night Stand concept hadden nog veel langer mogen duren, maarStockholmis de enige die ook daadwerkelijk te kort aanvoelt.

De NTR, VARA, VPRO, het Mediafonds, het Nederlands Filmfonds en het CoBO maken zich sterk voor de ontwikkeling van film- en televisietalent en organiseren voor de zevende keer One Night Stand, een dramareeks voor nieuwe makers, bestaande uit 6 films van ongeveer 50 minuten. Deze week recenseert MovieSceneStockholm.

Na een verschrikkelijk ongeluk in Spanje waarbij vijf doden te betreuren zijn, wordt buschauffeur Ben (Ton Kas) veroordeeld tot een taakstraf. Hij wordt verscheurd door een schuldgevoel, maar dankzij zijn collega Franklin (een rol waarin rapper Kempi zo goed als zichzelf speelt) en diens liefde voor vissen klimt hij langzaam uit het dal. Maar dat gaat langzaam en wanneer hij buiten zijn eigen schuld bijna weer in de problemen komt, besluit hij dat het anders moet. En wie is toch die mysterieuze dame die Ben overal tegenkomt?

Stockholmis de een na laatste film uit de One Night Stand reeks. Deze episode werd geregisseerd door Eché Janga op een script van zijn vaste collega Sammy Reijnaert. Het resulteert in een typische filmhuisuitwerking, wat overigens voor het grootste deel van deze serie geldt. Verwacht dan ook geen duidelijk omlijnd verhaal met een begin en eind, want dan kom je van een koude kermis thuis. Zoals vaker in het genre is de reis belangrijker dan het eindstation, maarStockholm gaat hierin wel ver.

Maar voor we op de zaken vooruit lopen een korte omschrijving van de filmStockholm. Het is een rustig voortkabbelende film die draait om het verwerken van een groot trauma. De hele film voel je mee met de meelijwekkende Ben die zwijgzaam zijn pijn ondergaat. Klagen doet hij niet, maar dat het knaagt ieder moment aan hem, wat treffend vormgegeven wordt met het grauwe kleurenpalet. Terwijl zijn collega’s er met de pet naar gooien (mooi geïllustreerd in een scene waarin zijn maatje Franklin een sigaret weggooit, terwijl het juist hun taak is om de troep op te ruimen), probeert Ben er maar het beste van te maken. Maar het is al vanaf het begin duidelijk dat hij niet zo makkelijk van zijn schuldgevoelens afkomt.

Met slechts 41 minuten op de teller isStockholmeen stuk korter dan de rest van de reeks. Daarom komt het voor de kijker als volkomen verrassing dat de credits al in beeld komen. Zeker omdat je het gevoel hebt dat de finale nog maar net ingezet was. Zonder al te veel te verklappen, mag het een kleine domper genoemd worden dat deze anticlimax de film gevoelsmatig afkapt, terwijl het verhaal nog niet af is.

Geen enkele One Night Standfilm gaat voor een alledaagse, commerciële uitwerking en daarom is het ook zo belangrijk dat het bestaat.Stockholm gaat hierin misschien nog wel het verst, want hoewel de film realistischer is dan alle soortgenoten, doet het ontbreken van een conclusie toch wel wat afbreuk aan het eindresultaat. En dat zal misschien niet iedereen kunnen waarderen.