One Night Stand VII: Terug - recensie

Een rauw en donker portret over een man in twee werelden.

De NTR, VARA, VPRO, het Mediafonds, het Nederlands Filmfonds en het CoBO maken zich sterk voor de ontwikkeling van film- en televisietalent en organiseren voor de zevende keer One Night Stand, een dramareeks voor ‘nieuwe makers’, bestaande uit 6 films van 50 minuten. Deze week recenseert MovieScene:Terug.

Ook de vierde One Night Stand is een grimmige.Terugfocust zich op de innerlijke strijd van oorlogsfotograaf Vincent (Roeland Fernhout). De ene maand thuis, dan weer een paar weken in Nederland met zijn vriendin Liesbeth (Astrid van Eck). Een lastige omschakeling. Na zijn laatste oorlogstrip belooft hij zijn vriendin, een tijdje In Nederland te blijven en wat fotowerk voor bedrijven te doen. Voor Vincent een goede kans om bij te komen en alles te laten bezinken. Maar wanneer hij probeert zijn leven in Nederland en die in het veld te relativeren, begint hij te wankelen.

“Dan heb je de lens, dan heb je de sluiter en dan ik pas; compleet, totaal veilig dus.”, verklaart Vincent zijn vriendin via Skype op één van zijn ‘werkvakanties’. Veilig van fysieke schade wellicht. Zijn manier van naar de wereld kijken, raakt er wel degelijk door aangetast. Uitgeput en verward komt hij terug van zijn laatste reis. Zijn leven in veilig Nederland lijkt plotseling een stuk minder te kloppen. Zelfs het maken van een familieportret op de verjaardag van z’n nichtje wordt een beladen zaak. De geschoten beelden van verloren kinderen, huilende moeders en afgerukte ledematen komen steeds meer in conflict met zijn dagelijkse omgeving. Toch voelt hij zich in zijn eigen land juist minder thuis dan in de verdorven plekken waar hij fotografeert. Het goed betaalde maar met pretentie doordrenkte fotowerk in Nederland maakt hem alleen nog maar ongelukkiger, tot ongenoegen van zijn baas. Vincent voelt de hete adem van mensen die van alles van hem verwachten en zal tot een besluit moeten komen.

Terug is een realistisch drama, dat voor een korte film opvallend goed in elkaar steekt. We volgen Vincent vanaf het moment dat hij op Schiphol land, helemaal tot het moment dat hij het niet meer ziet zitten. Roeland Fernhout zet een geweldig karakter neer, één waarvan je zo gelooft dat hij verschrikkelijke dingen heeft gezien. Niet voor niks werd hij voorTerug genomineerd voor een Gouden Kalf. Een helpende hand voor zijn acteerprestatie is de rauwe manier waaropTerug gedraaid is: weinig kunstlicht, zonder statief en bijna nooit met een overzicht van de ruimte. Het organische plaatje, vermengd met veelal betonnen en statische ruimtes, werkt beklemmend. Het geeft je - gecombineerd met een op de huid zittend sounddesign - wat sympathie voor hoe Vincent zich moet voelen.

Terug heeft een interessant genoeg concept om tot een lange film uit te werken. De hele film voelt aan als een documentaire, wat het een realistisch en tegelijkertijd beangstigend drama maakt.

Terug is te zien op vrijdag 11 januari 2013 om 23:15 op Nederland 2.