Sequels zijn over het algemeen de mindere versies van het origineel, zeker ook in het horror genre. Maar gelukkig zijn er altijd nog uitzonderingen. Hieronder de tien beste sequels die soms het origineel zelfs weten te overtreffen.
10 - Puppet Master III: Toulon’s Revenge(1991)
Inmiddels zijn er maar liefst elf films over de levende poppen van Andre Toulon, waarvan enkel de eerste paar delen niet van erbarmelijk niveau zijn. De eerste twee films zijn vermakelijk, maar het is vooral de derdePuppet Masterdie eruit springt. De film staat los van de twee eerdere delen en staat vooral in het teken van Andre Toulon (Guy Rolfe), die samen met zijn levende poppen wraak neemt op de Nazi’s voor het vermoorden van zijn vrouw. Met goede stopmotion effecten van Dave Allen en een paar aardige vertolkingen is de film veruit het beste van de reeks. Daarna ging de serie echter met gigantische sprongen bergafwaarts.
9 - Friday the 13th: The Final Chapter(1984)
Wie bekend is met deFriday the 13thserie, weet dat de subtitelThe Final Chaptereen lachertje is. Dit vierde deel is verre van de laatste film (er kwamen nog zes vervolgen, een spin-off en een remake), maar het is zonder meer wel de beste uit de serie. In de eerste drie films hebben we kennisgemaakt met Pamela Voorhees en haar zoon Jason, die (eerst met een zak over zijn hoofd en daarna met het befaamde hockeymasker) zoveel mogelijk onschuldige tieners op een zomerkamp over de kling jaagt. In deel 4 zien we de moordenaar (vertolkt door Ted White) op zijn best en krijgt hij onder andere een jonge Crispin Glover en Corey Feldman (als zijn aartsvijand Tommy Jarvis) tegenover zich. Na deze film ging de reeks alle kanten op en werd Jason Voorhees steeds meer een uit de kluiten gewassen mutant met superkrachten, die zelfs in de ruimte opduikt.
8 - 28 Weeks Later(2007)
Na het succes van28 Days Later van Danny Boyle was het onvermijdelijk dat er een vervolg zou komen. Maar weinig mensen hadden verwacht dat het vervolg zo dichtbij het niveau van de eerste film zou komen. Volgens velen wist de film het origineel zelfs te overtreffen. Met zijn grandioze camerawerk en kleurgebruik ziet de film er fantastisch en uiterst stijlvol uit en is spannend van begin tot eind. Robert Carlyle neemt het stokje over van Cillian Murphy als hoofdrolspeler en doet dit uitstekend. Er wordt nu al een tijd gepraat over een28 Months Later, maar echt concrete plannen zijn er nog niet. Maar zolang deze het niveau van dit eerste vervolg weet vast te houden, valt er eigenlijk maar weinig te vrezen.
7 - Bride of Re-Animator(1989)
Meer is niet altijd beter, hoor je mensen wel eens zeggen. Maar in het geval vanRe-Animator gaat deze vlieger niet op. Voor het vervolg op de splatter-komedie uit 1985 nam producent Brian Yunza plaats in de regiestoel en maakte er een waar feestje van. Het verhaal gaat verder waar de eerste film ophield en alle prominente karakters en acteurs keren terug. Wederom zien we talloze idiote creaties van de geniale, maar klunzige Dr. Herbert West (Jeffrey Combs) voorbij komen, met alle gevolgen van dien. Yunza geeft ons nog meer ongein en chaos, maar de sfeer van het origineel blijft gelukkig intact. Yunza maakte jaren later het iets mindere, maar ook vermakelijkeBeyond Re-Animatoren plannen voor een vierde film gaan ook al jaren rond.
6 - Hellbound: Hellraiser II (1988)
Er zijn maar weinig filmreeksen waarbij de kwaliteit zo snel is gedaald als bijHellraiser. Vanaf de derde film ging het steeds slechter met de reeks, met het inspiratielozeHellraiser: Revelationsuit 2011 als grootste dieptepunt. Des te opvallender is dat het eerste vervolg op Clive Barker’s bekende horrorfilm juist vaak als bovengemiddelde horror wordt ervaren. Met grotendeels dezelfde cast en karakters (met naast protagonist Kirsty ook de vier oorspronkelijke Cenobites) en een paar sterke nieuwe personages (Dr. Channard), wordt het origineel veel eer aangedaan. MaarHellboundgaat op veel vlakken verder; de film is grootser, intenser en op bepaalde vlakken zelfs duisterder dan zijn voorganger. Meer gore, meer gruwelijke creaties en meer actie, overal wordt een klein schepje bovenop gedaan, zonder de sfeer van de eerste film te schaden. Daar hadden de makers van de latere vervolgen nog veel van kunnen leren.
5 - Bride of Frankenstein(1935)
Het is bijna onmogelijk om over goede sequels van horrorfilms te praten en het niet te hebben overBride of Frankenstein. De film uit 1935 staat bekend als één van de beste vervolgfilms op een populaire horrorfilm aller tijden. Regisseur James Whale werd door de studio overgehaald om na het succes van zijnFrankensteinenThe Invisible Mandit vervolg ook te regisseren. En hoewel er ook een groot deel van de cast terugkeert, zorgt Whale ervoor datBride of Frankenstein geen simpele herhalingsoefening is geworden. InBridegaat alles net iets meer over the top en wordt er een flinke dosis humor aan het geheel toegevoegd. En dat past goed. De film is iets grootser in opzet, maar houdt de sfeer die het origineel ook uitstraalde. Hoewel critici tijdens zijn release best positief waren, kwam de echte waardering voor de film pas met de jaren. Inmiddels duikt de film steevast in talloze toplijsten op.
4 - The Devil’s Rejects(2005)
Soms kan het heel goed werken om voor een vervolg een totaal andere weg in te slaan. In 2005 bracht Rob Zombie ons het vervolg op zijn bizarre regiedebuutHouse of 1000 Corpses. Hij nam dezelfde karakters, maar maakte een totaal andere film. Was alles inHouse of 1000 Corpsesnog totaal ongrijpbaar, vervreemdend en zelfs cartoonesk, inThe Devil’s Rejects is alles duidelijk en direct. De film is één grote ode aan de jaren '70, vooral de geweldige art-direction en de meesterlijke soundtrack werken hier goed aan mee. Verder neemt Zombie veel tijd om de karakters, van de schurken tot de slachtoffers, goed uit te werken. Hierdoor krijgt zelfs de grootste sadist lading en diepte mee. Maar het element horror wordt niet vergeten, de film is hier en daar snoeihard en zeer gewelddadig, maar alles wordt verrassend stijlvol gebracht. En dat terwijl ook het drama en de humor in de film werkt als een trein. Wat dat betreft is dit het levende bewijs dat een niet onaardige film een meesterwerk als vervolg kan hebben.
3 - A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors(1987)
Net als al zijn collega horroriconen heeft ook Freddy Krueger een hele rits vervolgfilms van wisselende kwaliteit op zijn naam staan. Maar als je de fans vraagt, hoor je vaak dat hun favoriet niet het origineel is, maar juist het derde deel uit de reeks. Waar Wes Cravens origineel het publiek introduceerde aan de boeman en zijn krachten, daar werd er inDream Warriorsgretig gebruik gemaakt van het feit dat Freddy in dromen alles kan wat hij wil. Zo worden gigantische droomsequenties neergezet, de één nog fantasierijker dan de ander. En terwijl bepaalde karakters uit het origineel weer terugkeren en het verhaal op goede wijze wordt voortgezet, worden ook genoeg nieuwe elementen toegevoegd. De makers maakten Freddy speelser en energieker en brachten meer surrealisme en humor in het geheel, maar verloren niet die duistere, engere kant van het gegeven uit het oog. Een vervolg zoals vervolgen zouden moeten zijn.
2 - Dawn of the Dead (1978) / Day of the Dead(1985)
Soms is een keuze dusdanig lastig dat je maar geen keuze maakt. Het is echter duidelijk dat George A. Romero na zijn legendarische hitNight of the Living Deaduit 1968 goede zaken heeft gedaan. In de jaren '70 maakte hij het eerste vervolgDawn of the Dead en sloot in de jaren '80 de trilogie af metDay of the Dead.Dawnstaat bij velen nog altijd bekend als het beste deel van de drie, waarin vier personages in een winkelcentrum schuilen, maar de levende doden blijven oprukken. InDaylaat Romero de spanningen nog hoger oplopen als een groep militairen en een groep wetenschappers samen moeten overleven. MetNightgaf Romero een prachtig startschot, maar met de twee vervolgfilms wist hij de zombiefilm pas echt te perfectioneren. Alleen blijft het erg jammer dat hij die trilogie later moest bevuilen met drie erbarmelijke nieuwe delen.
1 - Evil Dead II(1987)
Door zijn opening wordtEvil Dead 2nogal eens onterecht bestempeld als remake. Het feit is dat regisseur Sam Raimi de rechten verloor van zijn origineel en aan het begin vanEvil Dead 2nog even in vogelvlucht de gebeurtenissen van de eerste film wilde herhalen. Na deze opening gaat de film verder waar de eerste film gebleven was: Ash (Bruce Campbell) zit nog altijd vast in het verlaten blokhutje in het bos, met overal demonen op de loer. Waar Raimi in de eerste film nog pogingen deed om de film spannend te maken en langzaam te laten opbouwen, gaat in Evil Dead 2meteen de hele trukendoos open. De demonen, de gore en de actie zijn nog vetter aangezet en Raimi heeft een flinke dosis humor en slapstick aan de mix toegevoegd. Het maaktEvil Dead 2tot een overweldigende achtbaansrit, waarbij de kijker nauwelijks adempauze krijgt. Alleen al de scène waarin Ash volledig doordraait en alle levenloze attributen in het huisje naar hem beginnen te lachen, is fenomenaal. Wat dat betreft isEvil Dead 2het schoolvoorbeeld hoe een vervolg op een succesvolle horrorfilm eruit zou moeten zien.
