Top 10 James Bond openingsscènes

De Bondfilms zijn herkenbaar aan de bijzondere openingsscènes, waar nog voor de begincredits al een heel verhaal verteld wordt. MovieScene duikt in de wereld van de geheimagent en vist uit alle Bondfilms de beste of mooiste beginscène.

Eindelijk is het eindelijk dan zover: het 24ste deel van de officiëleJames Bond franchise komt uit. OfSpectre aan de intense verwachtingen gaat voldoen, is nog maar te bezien. Tot die tijd hebben we gelukkig nog de andere 23 Bondfil Vele terugkomende elementen zorgen er wel voor dat 007 meer dan vijftig jaar na zijn debuut nog steeds relevant is. Een top tien over James Bondfilms hebben we al eerder gehad, dus is het nu tijd voor de tien beste openingsscènes in de franchise.

Quantum of Solacewordt vaak als het zwarte schaap van de familie gezien. Niet vreemd, de scriptschrijvers gingen bijvoorbeeld tijdens de productie in staking waardoor de film eigenlijk zonder script zat. Dat film tegenvalt, wordt echter pijnlijk duidelijk doordat er een fantastische openingsscène in zit. Deze scène heeft wat een moderne Bond zou moeten hebben. Het prachtige Italiaanse Siena, de razendsnelle racescène met de Aston Martin en een intense achtervolging te voet door het dorp, terwijl de plaatselijk paardenraces worden gehouden. Hierin geeft regisseur Marc Foster zijn speler Daniel Craig de ruimte om te doen wat hij het beste kan: een ruige, stijlvolle actieheld zijn.

Over zwarte schapen gesproken: wie herinnert zich de Australische acteur George Lazenby nog? De man kreeg één keer de kans om een Bondfilm te maken. Dit was in de tijd dat Bond synoniemstond aan Sean Connery. De kracht van deze openingsscène ligt hem in het feit hoe de makers hebben opgelost dat de acteur opeens veranderd was. Voor een groot deel van de scène zien we Bond niet goed, namelijk vanaf zijn rug wanneer hij het water in rent om een meisje te redden. Wanneer hij haar wilt leren kennen wordt Bond belaagd door twee schurken die hij – natuurlijk – weet te overmeesteren. Als Bond naar het meisje wil kijken, ziet hij haar wegrennen en in haar auto stappen, waarop hij zegt: “This never happened to the other guy.” Een duidelijke referentie naar Connery die als Bond alle Bondgirls regelden waar hij zijn oog op legde.

Goldfingerwordt vaak gezien als de ultieme Bondfilm. Het heeft Connery als Bond, bijzondere locaties, geweldige schurken en een Bondgirl met een vrij dubbelzinnige naam. En ook de openingsscène moet zeker genoemd worden, met alle ingrediënten van een klassiek James Bond verhaal. Nadat Bond als een echte spion is geïnfiltreerd in een opslagplaats – waar hij explosieven heeft geplaatst – zien we hem in zijn klassieke witte smoking aan de bar staan. Als de boel ernaast ontploft, steekt Bond casual zijn sigaret aan en begeeft zich naar zijn kamer om daar een knappe vrouw te “begroeten”. Terwijl ze elkaar “begroeten” sluipt er een man naar Bond toe, maar Bond heeft hem door en verslaat hem in een gevecht. Dit eindigt op een spectaculaire manier, waarbij de man in een bad vol water wordt gegooid. James Bond gooit er nog net op tijd een lamp in, waarna de man wordt geëlektrocuteerd en James Bond eindigt met de legendarische oneliner: “Shocking… Positively shocking.” Dit alles gebeurt in nog geen vijf minuten.

Quantum of Solacewas commercieel gezien een groot succes, maar kreeg toch veel negativiteit over zich heen. Vier jaar later kwam dan eindelijk dan eindelijkSkyfallom de hoek kijken, met als doel Bond weer op de kaart zetten. Voor deze film werd Sam Mendes aangenomen, een regisseur die nog nooit een echte actiefilm had gemaakt. Toch lukte het hem om misschien wel de beste actieopeningsscène te creëren in de hele franchise. Vanaf moment één wist je als kijker dat Bond weer terug was in zijn oude vorm. Het spektakel staat voorop in en als kijker zit je op het puntje van je stoel. Dit terwijl je als kijker weet dat het toch allemaal wel goed zal komen, want het is immers James Bond. Of toch niet? Nee, want Mendes gaf de kijker een grote twist: Bond wordt neergeschoten en vangt niet de boef. Een perfecte manier van Mendes om de kijker te laten weten dat alles mogelijk is in de wereld van de nieuwe James Bond en dat niemand zijn leven echt zeker is.

Er was een tijd dat James Bond altijd één grote criminele organisatie bestreed: SPECTRE. Nu in 2015 wordt de organisatie opnieuw uitgevonden, maar voor vele Bondfans bestaat er maar één grote leider van de organisatie en zijn naam is Ernst Stravo Blofeld. Hoe dit in de nieuwe Bondfilm Spectre te zien is, moeten we nog even afwachten, maar hij zat in ieder geval in de opening vanDiamonds are Forever. Het is de laatste Bondfilm van Sean Connery voordat hij besloot dat hij te oud was geworden voor de rol. Deze scène staat puur in deze lijst, omdat Connery hij hier weer bewijst de koning van oneliners te zijn. Het is knap dat één zin misschien nog wel memorabeler is dan de hele film. De oneliner in kwestie? Nadat Bond de slechteriken weer even op hun plaats heeft gezet, loopt hij op een dame in bikini af en begint verleidelijk tegen haar te praten. Opeens zegt hij: “There is something I like you to get of your chest.” waarna hij haar bikini los maakt en haar begint te wurgen en om informatie vraagt naar de verblijfplaats van Blofeld. De scène bevat actie, Blofeld en een bijzondere locatie. Maar het allerbelangrijkste blijft dat het gaat om een typische Bond die als grootste talent heeft oneliners ter plekke bedenken en afschieten.

In 2002 kwamDie Another Day, een Bondfilm die voor vele werd gezien als de film die net een stapje te ver ging. Het mooie aan Bond was de absurditeit en het spektakel in een realistische wereld. Maar een auto die onzichtbaar kon worden, ging toch net even te ver. Bond had tijd nodig om zichzelf opnieuw uit te vinden. Vier jaar later hadden we een verse nieuwe Bondacteur en een totaal nieuwe stijl voor Bond. Bond was ruiger, meedogenlozer en cooler dan ooit. Deze stijl wordt meteen in de eerste scène al duidelijk. In een stijlvolle zwart/witte scène is te zien hoe Bond aan zijn 00-status is gekomen. Hier voor moest hij twee mensen omleggen. De scène laat door de twee sluipmoorden zien hoe de nieuwe Bond in elkaar steekt. De ene is een gesprek met het slachtoffer, waar Bond geen emotie toont en in koelen bloede zijn missie volbrengt. De andere laat juist zien dat Daniel Craig’s Bond een erg fysieke Bond is die door middel van uitmuntend gechoreografeerde vechtscènes op brute wijze alles er aan doet om in leven te blijven.

De tweede Bondfilm begint op een unieke manier, die de kijker meteen op het verkeerde been zet. In deze scène is te zien dat James Bond angstig door een donker doolhof loopt. Wanneer hij de slechterik tegenkomt, gebeurt er iets vreemds: Bond verliest en wordt vermoord. Er gaan grote spotlights aan en er wordt onthuld dat er een heel publiek stond te kijken. Ze applaudisseren en benaderen de moordenaar. Opeens blijkt dat de man die vermoord werd niet echt Bond te zijn, maar iemand met een perfect masker op. Het was een training voor agenten van SPECTRE. De scène is zo onverwachts en raar, dat je als kijker van de ene twist naar de andere wordt geleid. Verder wordt het goed duidelijk dat SPECTRE niet een organisatie is die je moet onderschatten. De introductie van SPECTRE op deze unieke manier maakt dat deze openingsscène zo hoog staat in deze lijst.

Eindelijk een film in de lijst met Sir Roger Moore als Bond. Met zeven films is hij de acteur die het vaakst in de huid is gekropen van de Britse superspion.The Man with the Golden Gun is misschien wel de meest herkenbare Bondfilm uit de canon (naastMoonraker). Al dit herkenbare is al meteen in de openingsscène te zien. Het heeft een exotische locatie, een vrouw in bikini en een superschurk met een handlanger. Beide zijn zeer herkenbaar de ene heeft drie tepels en de ander is nog geen anderhalve meter groot. Classic. Verder is deze scène gevuld met vraagtekens over hoe en wat. Precies wat een openingsscène moet doen: het maakt de kijker opgewonden en nieuwsgierig naar de rest van de film.

Ook de Ier Pierce Brosnan wist het publiek op het puntje van de stoel te laten zitten in zijn eerste verschijning als Bond. Regisseur Martin Campbell weet de kijker mee te nemen langs een handvol set pieces in nog geen tien minuten. De film begint ongelofelijk sterk met een schijnbaar verlaten dam, waar James Bond overheen rent. In het midden blijft hij staan en springt hij aan een kabel naar beneden. Deze stunt is in het echt gedaan door een stuntman en ziet er adembenemend uit door de manier waarop Campbell meerdere camera’s gebruikt om de stunt te filmen. Nog geen vijf minuten later zien we Bond vluchten op een motor en rijdt zo achter een vliegtuig aan die van een afgrond afvliegt om deze daarna achter na te duiken en midden in de lucht het vliegtuig weet te veroveren en onder controle weet te krijgen. Daarna komt de welverdiende titelsong. Zo kan de kijker even weer bijkomen van deze intensiteit.

Hoe kan het ook anders:The Spy Who Loved Meheeft zijn nummer 1 plaats dubbel en dwars verdiend. Het gebeurt niet vaak dat één scène een hele generatie filmmakers kan inspireren en een nieuw stempel weet te zetten op een bestaande filmfranchise. Een beetje Bondfan weet waar ik het over heb, want in deze openingsscène zit misschien wel het bekendste beeld uit de geschiedenis van Bond. In deze openingsscène volgt de kijker Moore in de rol van Bond, terwijl hij – al schietend – van een berg af skiet. En terwijl hij naar beneden valt, trekt hij aan een koordje in zijn uitrusting en daar verschijnt dan het iconische beeld: een rustig afdalende James Bond aan een parachute met de Engelse vlag erop. De elegantie, de humor en het spektakel maken deze scène tot de ultieme James Bond openingsscène.