American Horror Story: Coven – recensie

WeetAmerican Horror Story: Covende lijn van de succesvolle serie voort te zetten met de spanning en het surrealisme van de eerdere seizoenen?

Vaak is het voor filmmakers al een opgave een horror-scenario ruim anderhalf uur spannend te houden zonder direct te vervallen in onoriginele en voorspelbare plotwendingen. Om een verhaal uit te smeren over 13 afleveringen van een uur zonder uit te wijken naar voor de hand liggende oplossingen lijkt bijna onmogelijk. Maar genre-avonturiers Ryan Murphy en Brad Falchuk (Glee, Nip/Tuck)bewijzen met hun bloederige televisieserie het tegendeel. Dit keer geen spookhuis of psychische inrichting, maar een groep jonge heksen en hun problemen in het broeierige New Orleans.

Als Zoe Benson (Taissa Farminga) er op zeer onfortuinlijke wijze achter komt dat ze een afstammeling is van de heksen in Salem, wordt ze opgevangen op de Miss Robichaux Academy. In het koloniale pand van de Academy in New Orleans begeleidt Cordelia Foxx (Sarah Paulson) een groep begaafde heksen. Onder hen bevindt zich een filmster, Madison Montgomery (Emma Roberts). Het verveelde kindsterretje besluit Zoe onder haar hoede te nemen, met ernstigere gevolgen dan ze hadden voorzien. Buiten Zoe en Madison maken ook de levende voodoo-pop Queenie ( Gabourey Sidibe) en de gedachtenlezer Nan (Jamie Brewer) deel uit van de gevarieerde groep. Cordelia probeert de meisjes zo goed mogelijk te leren omgaan met hun talenten, maar probeert ze ook te behoeden voor de oordelen van de buitenwereld. Als Cordelia’s moeder Fiona Goode (Jessica Lange) terug in haar leven verschijnt, veranderen de verhoudingen binnen de kring. Fiona is namelijk niet alleen zeer dwingend, ze is ook de opperheks van de groep. Dit houdt in dat ze niet alleen de meeste krachten bezit, maar dat de andere heksen in dienst staan van haar.

Gruwelijke rol

De meest bijzondere gastrol in de serie is weggelegd voor Kathy Bates, die op een hele andere manier een vrouw van staal speelt. Voor haar is de rol van Madame Delphine LaLaurie weggelegd, een sadistische moordenares uit de negentiende eeuw. Met haar passie voor het martelen van slaven en extreme racisme zorgt ze wellicht voor de meest afschrikwekkende momenten van de hele serie. Behekst door de onsterfelijke voodoo-koningin Marie Laveau (Angela Basset), is ze meer dan een eeuw levend begraven. Als ze wordt opgegraven door Fiona zal ze moeten leren leven met het feit dat alle rassen tegenwoordig zij aan zij leven. Langzaam wordt steeds meer van haar verschrikkelijke verleden aan het licht gebracht, terwijl de vraag rijst of mensen wel echt kunnen veranderen. Dat de geschiedenis van Madame LaLaurie gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, maakt het nog gruwelijker.

Vijandigheid

Het gemeleerde gezelschap krijgt in de serie gaandeweg te maken met verschillende bovennatuurlijke krachten die het op hen gemunt hebben. De Salem-heksen leven al eeuwen zij aan zij met de voodoo-heksen, die zich ophouden in een ander gedeelte van de stad. Als Fiona haar nieuwe huisslavin, Madame LaLaurie, inzet om Marie Laveau te manipuleren, komt de vrede tussen beide groepen op scherp te staan. De machtige voodoo-priesteres laat geen enkel middel onbenut om zich te laten gelden. Naast al het geweld van buitenaf lijken de dames binnen de kostschool ook meer vijanden te hebben dan ze lief is. Want na jarenlange afwezigheid lijkt ook hun eigen opperheks meer te verbergen dan ze zouden vermoeden, houdt de butler er vreemde hobby’s op na en blijken de duistere resten uit het verleden van de prestigieuze school nog te zijn blijven hangen.

Conclusie

Ondanks een aantal vreemde uitspattingen in het begin van het seizoen, lijktAmerican Horror Story: Coveneen veel samenhangender geheel dan zijn voorganger. InAmerican Horror Story: Asylumprobeerden Murphy en Falchuk veel te veel verschillende elementen van het horrorgenre in een omhulsel te stoppen, waardoor het bij vlagen onbegrijpelijk werd. Het is echter nog steeds zo dat bepaalde zijpaden worden bewandeld zonder een toegevoegde waarde te hebben voor de rest van het verhaal. Zo voelt het af en toe of er elementen worden toegevoegd om te shockeren, of gewoon de tijd op te vullen.American Horror Story: Covenis waarschijnlijk het meest toegankelijke seizoen tot nu toe te noemen. Het verhaal is duidelijker, een tikje moralistischer dan de voorgaande seizoenen, de cast is overtuigend en sympathiek. De horrorelementen zijn vaak grafische weergaven van bloederige taferelen, maar de onderhuidse spanning mist dit seizoen. Het lijkt of de makers moeite hebben om de echte focus te vinden, iets dat verder niet afdoet aan de originaliteit van de serie. Het is nu wachten op seizoen 4, dat ongetwijfeld niet onder zal doen voor de rest. Ieder seizoen is namelijk weer een verrassing, een lust voor het oog en een ode aan de donkere verhalen die nog verteld moeten worden.