Do No Harm - eerste indruk

Een ontzettend gemankeerdeJekyll/Hydevariant, en niet in de goede zin van het woord.

Voornamelijk toevallige uitgangspunten spelen een betrekkelijk grote rol inDo No Harm. De hoofdpersoon Dr. Cole (Steven Pasquale) heeft meervoudige persoonlijkheidsstoornis en is tegelijkertijd neuroloog. Hierdoor kan hij met zijn vrienden in het lab onderzoek doen naar zijn psychologische of chronische aandoening. Elke avond om klokslag 20.25 dient hij zichzelf in coma te brengen om zodoende niet in zijn kwaadaardige nemesis te transformeren. Deze zelfverdoving eindigt na vijf jaar nadat Dr. Cole immuun blijkt. Met als gevolg dat hij er voor moet zorgen dat zijn kwade tegenpool niet teveel schade aanricht in de nachtelijke uurtjes.Dat is het plot in een notendop.

Do No Harmwordt uitgezonden door de Amerikaanse zender NBC en is één van de kersverse nieuwe aanwinsten van 2013. Betrekkelijk onervaren schrijvers als David Schulner (The Event) en Lisa Zwerling dragen bij aan de serie. Televisieregisseur Michael Waxman (Grimm) heeft daarentegen wel die ervaring, maar daarvan is helaas niets terug te zien. Creatieve wendingen ontbreken en het acteerwerk is ronduit slecht. Om tegenpolen te kunnen brengen als geloofwaardig dien je als acteur van goede huize te komen.

Do No Harm is namelijk een belediging voor de kijkers. Zonder gene wordt een vrouwelijke tegenspeelster in het verhaal gedrukt (Alana De La Garza), die Dr. Cole's hart moet veroveren. Er is een clichématige antagonist gecast in de vorm van een betweterige arts (Michael Esper) die wel heel opzichtig een hekel heeft aan Dr. Cole. En dan hebben we het nog niet over de spirtuele coach en hoofd van de afdeling in de vorm van Cosby-ster Phylicia Rashad. Die associatie metThe Cosby Showblijft, vooral omdat ze geen echte allround actrice is. Bovenal blijft het gecompliceerd om om Jekyll en Hyde te spelen. Ze hadden beter Marlon Brando uit zijn graf kunnen lichten.

Er is een verzadiging gaande ten aanzien van ziekenhuisseries. De hele aaneenschakeling van dergelijke series sinds de komst van televisie heeft geleid tot een gigantische overkill. Helaas behoortDo No Harmniet tot een noemenswaardig televisieproduct, waardoor de serie vooralsnog beter opzij geschoven kan worden.