Westeros krijgt wederom een spetterend feest voorgeschoteld.
Spoiler waarschuwing: in dit artikel worden plotdetails uit Game of Thrones tot en met de betreffende aflevering besproken.
Het is eindelijk geschied: Joffrey Baratheon, de eerste van zijn naam, is niet meer. Hij vond zijn einde nota bene tijdens zijn grote indrukwekkende bruiloft. Een groot deel van de kijkers vanGame of Thrones hield ervan om Jack Gleesons vileine versie van het personage te haten. Maar zij waren niet enigen. In de loop vanThe Lion and the Rosegaat George R.R. Martin - die deze aflevering zelf schreef - genoeg personages langs die graag een einde aan het leven van de jonge koning willen zien. Wat te denken van Oberyn? De op Lannister-bloed beluste prins heeft in ieder geval een perfect motief om de kleinzoon van Tywin om te leggen. Of wellicht Tywin zelf; alleen The Imp is de naam Lannister volgens hem nog minder waard. Met zijn laatste beweging richt Joffrey de verdenking echter richting Tyrion. Na tijdens de ceremonie meermalen te zijn vernederd door zijn neefje, heeft hij meer dan genoeg reden om hem wat aan te willen doen. Zich uit deze penibele situatie praten zal moeilijk worden.
De purperen bruiloft
Het is mooi om de verschillen te zien tussen de festiviteiten in deze aflevering en de vorige bruiloft, met een eveneens tragisch afloop. Waar de Red Wedding werd gehouden in een kleine ruimte vol donkere houten banken, komt het goud van de Lannisters toch beter uit in het volle zonlicht. Lange rode en gele linten hangen door de bomen, de tafels zijn gevuld met exotische vruchten en wijnen en de IJslandse band Sigur Rós speelt muziek in een anachronistische cameo. Men heeft zich bij het budgetteren duidelijk niet ingehouden. Dit zou Joffrey’s dag zijn, en hij maakt dat pijnlijk duidelijk. Hoe hij denkt tot deze dag gekomen te zijn, wordt mooi gereflecteerd in een zeer licht op waarheid beruste klucht. Hierin gaan vijf dwergen elkaar te lijf, verkleed als de vijf koningen – Robb, Renly, Stannis, Balon en Joffrey – die met elkaar in oorlog waren. Wanneer hij even later met zijn zojuist gekregen zwaard het gebak aansnijdt, wordt echter duidelijk hoe de vork daadwerkelijk in de steel steekt: Joffrey’s enige gewapende overwinning behaalt hij tegen een taart. Dit zijn slechts enkele gebeurtenissen tijdens de bruiloft die een dikke twintig minuten in beslag neemt. Veel lof gaat hiervoor naar het art department die fenomenale sets, kostuums en props heeft gebouwd om de gebeurtenis tot leven te wekken. De collega’s van de grime zorgden daarnaast voor een morbide eindshot van de paars aangelopen Joffrey.
Eten en gegeten worden
Waar de afgelopen aflevering draaide om de onzekerheid van een situatie zonder oorlog, zijn de karakters in The Lion and the Rose voorzichtig bezig hun levens op te pakken. Verrassend veel alledaagse situaties komen aan bod: Tyrion ontbijt met Jaime, Stannis dineert met zijn vrouw en Melisandre, een extravagante maaltijd leidt Joffrey’s bruiloft in, en Ramsay besluit zijn nieuwe huisdier Reek zijn baard bij te laten werken. Maar zoals het Game of Thrones betaamt, spelen zich onder het oppervlak van deze dagelijkse handelingen machtsstrijden af die dieper gaan dan uit een korte beschrijving blijkt. In het geval van laatstgenoemde scheerbeurt gaat het niet om het behalen van een gladdere kin, het gaat om het tentoonspreiden van de vernietigende werking van de voorafgaande martelingen. De man die ooit Theon genoemd werd, heeft geen fut meer over om gebruik te maken van de mogelijkheid de keel van zijn martelaar door te snijden. Ramsay – die zijn wreedheid iets eerder nog toonde tijdens de jacht op een vrouw met pijl, boog en honden – heeft hem finaal gereduceerd tot een speeltje. Zijn innerlijke marionettenspeler wordt echter neergeslagen wanneer vader Roose thuis arriveert. Deze knoopt hem nog eens goed in zijn oren dat hij maar een simpele bastaard is. Zonder dat Theon het doorheeft, weerspiegelt de relatie tussen Ramsay en Roose die van hem en zijn vader. Beiden zijn geen volledige zonen. Ramsay verkeert echter in een betere situatie om hier verandering in te brengen.
Het is mooi om de verschillen te zien tussen de festiviteiten in deze aflevering en de vorige bruiloft, met een eveneens tragisch afloop. Waar de Red Wedding werd gehouden in een kleine ruimte vol donkere houten banken, komt het goud van de Lannisters toch beter uit in het volle zonlicht. Lange rode en gele linten hangen door de bomen, de tafels zijn gevuld met exotische vruchten en wijnen en de IJslandse band Sigur Rós speelt muziek in een anachronistische cameo. Men heeft zich bij het budgetteren duidelijk niet ingehouden. Dit zou Joffrey’s dag zijn, en hij maakt dat pijnlijk duidelijk. Hoe hij denkt tot deze dag gekomen te zijn, wordt mooi gereflecteerd in een zeer licht op waarheid beruste klucht. Hierin gaan vijf dwergen elkaar te lijf, verkleed als de vijf koningen – Robb, Renly, Stannis, Balon en Joffrey – die met elkaar in oorlog waren. Wanneer hij even later met zijn zojuist gekregen zwaard het gebak aansnijdt, wordt echter duidelijk hoe de vork daadwerkelijk in de steel steekt: Joffrey’s enige gewapende overwinning behaalt hij tegen een taart. Dit zijn slechts enkele gebeurtenissen tijdens de bruiloft die een dikke twintig minuten in beslag neemt. Veel lof gaat hiervoor naar het art department die fenomenale sets, kostuums en props heeft gebouwd om de gebeurtenis tot leven te wekken. De collega’s van de grime zorgden daarnaast voor een morbide eindshot van de paars aangelopen Joffrey.
Eten en gegeten worden
Waar de afgelopen aflevering draaide om de onzekerheid van een situatie zonder oorlog, zijn de karakters in The Lion and the Rose voorzichtig bezig hun levens op te pakken. Verrassend veel alledaagse situaties komen aan bod: Tyrion ontbijt met Jaime, Stannis dineert met zijn vrouw en Melisandre, een extravagante maaltijd leidt Joffrey’s bruiloft in, en Ramsay besluit zijn nieuwe huisdier Reek zijn baard bij te laten werken. Maar zoals het Game of Thrones betaamt, spelen zich onder het oppervlak van deze dagelijkse handelingen machtsstrijden af die dieper gaan dan uit een korte beschrijving blijkt. In het geval van laatstgenoemde scheerbeurt gaat het niet om het behalen van een gladdere kin, het gaat om het tentoonspreiden van de vernietigende werking van de voorafgaande martelingen. De man die ooit Theon genoemd werd, heeft geen fut meer over om gebruik te maken van de mogelijkheid de keel van zijn martelaar door te snijden. Ramsay – die zijn wreedheid iets eerder nog toonde tijdens de jacht op een vrouw met pijl, boog en honden – heeft hem finaal gereduceerd tot een speeltje. Zijn innerlijke marionettenspeler wordt echter neergeslagen wanneer vader Roose thuis arriveert. Deze knoopt hem nog eens goed in zijn oren dat hij maar een simpele bastaard is. Zonder dat Theon het doorheeft, weerspiegelt de relatie tussen Ramsay en Roose die van hem en zijn vader. Beiden zijn geen volledige zonen. Ramsay verkeert echter in een betere situatie om hier verandering in te brengen.
- Regisseur Alex Graves sneed geniepig van een close-up van Reek naar een shot waarin Podrick een worstje opprikt om aan Tyrion te geven. Fantoompijn kon er ook nog wel bij.
- Enkele voorschaduwingen voor het einde waren door de aflevering heen geweven. Nadat Jaime met zijn gouden hand een glas wijn omstoot merkt Tyrion op: “It’s only wine”; Joffrey besluit zijn zwaard Widow’s Wail te noemen; Olenna spreekt meelevend tegen Sansa: “Killing a man at a wedding, horrid. What sort of monster would do such a thing?”.
- De oefening tussen Jaime en Bronn was een perfect voorbeeld van de wijze waarop Game of Thrones steeds interessante combinaties van personages weet te vinden. Waar Jaime ‘ the Kingslayer ’ er constant van wordt beschuldigd geen eer te hebben, maakt de daadwerkelijk eerloos handelende Bronn hem in deze scène in. En tot Jaime’s verbazing is hij er nog trots op ook.
- The Lion and the Rose was weer een aflevering vol interpretaties van bekende muziekstukken. De onheilspellende versie van The Rains of Castamere door Sigur Rós voorspelde het grimmige einde, en een door een koor gezongen interpretatie van het Baratheon-thema vergezelde de daaraan voorafgaande trouwerij in de kerk.
- Het in de vorige aflevering geïntroduceerde standbeeld van Joffrey, zijn kruisboog en een dode wolf kan wel weer naar beneden gehaald worden.
- Joffrey had overigens wel gelijk: “A royal wedding is not an amusement. A royal wedding is history”.
- Melisandre uitleg over de symboliek in Shireens gehavende gezicht bood een herinnering aan de grote religieuze verschillen in Westeros.
- Arya’s lijstje is voor de tweede aflevering op rij korter geworden.
- “What the fuck is a Lommy”, werd deze week opgevolgd door :“Who the fuck is Jon Snow?”
- Ik heb het al eerder genoemd, maar Jack Gleeson heeft boven iedere verwachting zijn personage vormgegeven. Jammer genoeg stopt hij na deze rol met acteren.
