Game of Thrones verrast kijker en lezer aan het einde van een kabbelende aflevering.
Spoiler waarschuwing: in dit artikel worden plotdetails uit Game of Thrones tot en met de betreffende aflevering besproken.
Oathbreakeropent waar we aan het einde vanBreaker of Chains waren achtergelaten: voor de muren van Meereen. In een tent probeert Missandei Grey Worm de taal van Westeros te leren door hem iets te laten vertellen over zijn verleden. Beiden waren slaaf, maar na de komst van Daenerys hebben ze uit vrije wil besloten met haar mee te gaan. Het is een trieste uitwisseling die Dany’s queeste lijkt te valideren. Zoals vanouds spiegeltGame of Thrones hier kleine interacties aan gebeurtenissen die op macroniveau staan te gebeuren. Het herinnert de kijker eraan dat het Spel der Tronen uiteindelijk een spel om en door individuen blijft. Iedere keuze kan enorme gevolgen hebben voor velen, zo blijkt na het gesprek. Er volgt een korte sequentie waarin Grey Worm samen met zijn Unsullied de stad via het riool binnenklimt. Daar worden de Meereenese slaven ervan overtuigd dat ze als meerderheid hun meesters omver kunnen gooien. Een kleine zeven minuten na de begincredits is de stad dan ook gevallen.
Lied van vuur
De scène eindigt met Dany, alleen bovenop de piramide, starend over de veroverde stad. Ze heeft de vrijheid voor de vele lijfeigenen gewonnen, maar is in het proces ook iets verloren. WaarBreaker of Chainszich concentreerde op een glorieuze toespraak en grootse nobele gebaren, zien we hier een duistere kant van de nieuwe koningin. Als antwoord op de 163 aan wegwijzers gespijkerde kinderen, commandeert ze namelijk een even groot aantal van de slaveneigenaars te kruisigen. Adviseur Barristan Selmy probeert haar nog van het idee af te helpen, maar het mag niet baten. Genade verdienen ze niet, stelt ze: “I will answer injustice, with justice!” De vraag doemt op wat er zou gebeuren als ze met deze mindset Westeros zal bereiken. Barristan kijkt na haar reactie dan ook bedenkelijk. Hij lijkt te worden herinnerd aan zijn diensttijd aan de zijde van haar vader; iemand die liever de gehele bevolking van zijn stad in vlammen zag opgaan dan zijn troon opgeven aan rebellen. De frons op Barristans voorhoofd weerspiegelt de hoop dat de bijnaam van “Mad King” Aerys niet zal overstralen op zijn dochter.
In de sneeuw
Gerechtigheid is ook op andere plekken een heikel begrip. Voorbij de Muur dreigen de muiters bij Crasters woning de geheimen van de Night’s Watch prijs te geven. Dit is reden genoeg voor Jon om met een aantal vrijwilligers de reis door de sneeuw te trotseren en de ex-rangers gepast te straffen. Hij weet echter niet dat zijn pad die van zijn halfbroer Bran zou kunnen kruisen. Nadat deze op ongelukkige wijze toegeeft aan zijn welgemeende nieuwsgierigheid, wordt hij namelijk samen met zijn gezelschap gevangen genomen door de muiters. Daar lijkt Karl de leiding overgenomen te hebben. Het resultaat is niet prettig. Terwijl hij opschept over zijn legendarische vechterskwaliteiten, worden om hem heen de vrouwen en dochters van de overleden Craster mishandeld en verkracht. Net als in het geval van de Thenns lijkt de show hier een nogal eendimensionale tegenstander neer te zetten. Interessanter is een vijand in vermomming. Locke, voorheen bekend van het afhakken van Jaime’s hand, is door Roose Bolton richting de Muur gestuurd om de verdwenen Bran Stark op te sporen. De muziek wordt niet voor niets duisterder wanneer Locke zich aanmeldt als vrijwilliger voor de missie naar Craster’s. Het wordt Jon niet gemakkelijk gemaakt rechtvaardigheid te bereiken.
Twee koninginnen
King’s Landing biedt zoals altijd weer een mooi contrast met de grootse, met magie omhulde gebeurtenissen in het noorden en oosten. Daar lijkt zich namelijk een nieuwe politieke machtsstrijd te ontwikkelen, waarin de twee koninginnen kroonprins Tommen van elkaar weg proberen te houden. WaarGame of Thrones lang niet zonder genderproblemen is, toont het hier weer eens aan wel raad te weten met de invulling van complexe vrouwelijke personages. Cersei en Margaery’s strijd speelt zich af rond de positie van de vrouw in een ongelijke wereld. Westeros is een plek waar de gelijkheid van de seksen zich bevindt op een gelijk niveau als middeleeuws Europa. In het geval van de blauwbloedjes betekent dit dat hun voornaamste functie uithuwelijking voor allianties zal zijn. Voor Cersei is dit een blok aan het been. Ze schat zichzelf op eenzelfde tactisch niveau als haar vader, waarbij het enige wat haar in de weg staat haar vrouw-zijn is. Margaery - zo wordt deze aflevering wederom bevestigd - is hier minder door gehinderd. Op advies van Olenna gebruikt ze haar vrouwelijkheid en de positie die vrouwen in de wereld hebben om macht over de mannen om zich heen te krijgen. Na Renly en Joffrey weet ze ook Tommen op zwoele wijze te bespelen, alleen gaat dit haar ditmaal gemakkelijker af. Als ze hem benadert in zijn kamer is er ook geen twijfel over mogelijk dat ze haar aanstaande echtgenoot beet heeft. Westeros lijkt een mannenwereld, maar aan de top maken de succesvolsten gebruik van deze illusie.
Lied van ijs
Waar al deze verhaallijnen een belangrijke stap zetten in de verhalen van de personages, kwam de grootste schok in de laatste scène. Doordat de serie zich grotendeels concentreert op politiek schaak, is het soms gemakkelijk te vergeten dat er voorbij de Muur een dreigend gevaar huist. Het einde vanOathkeeper speelt zich dan weer eens in de diepe sneeuw af. Een baby – de laatst geofferde zoon van Craster – wordt daar namelijk door een White Walker meegenomen naar een bijeenkomst van schijnbaar hooggeplaatste Others. Het is mooi om te zien dat de show de magische wezens voor het eerst behandelt als meer dan de gemiddelde zombie. Zo blijkt het genootschap te worden gedomineerd door een strenge hiërarchie en coördinatie. Tijdens de bijeenkomst staan ze in een georganiseerde formatie om een altaar van ijs, wachtend op het naderende wezen. Daar lijkt de baby te worden omgetoverd in één van hen. Het ritueel doet veel vragen opwerpen: Heeft Craster bewust de gelederen van de Others gesterkt? En: Kunnen alleen jonge kinderen gebruikt worden? Het meest opvallende aan deze scène was echter dat hij voor iedereen compleet nieuw was. Ook voor de boeklezers. Nu de show de boeken dreigt in te halen, wordtGame of Thrones als adaptatie en multimediale franchise steeds interessanter.
Tweede aftrap
De belangrijkste gebeurtenissen vanOathkeeper leken wat losjes aan elkaar verbonden. Deze week miste dan ook de thematische consistentie vanTwo Swords enBreaker of Chains. Net als in eerstgenoemde dienden de restscènes voornamelijk voor het opzetten van nieuwe plotlijnen. Zo bekent Petyr Sansa mee te nemen naar The Eyrie, waar hij haar tante Lysa zal trouwen en stuurt Jaime Brienne er samen met Pod (en haar nieuwe als ‘Oathkeeper’ gedoopte zwaard) op uit om Sansa te gaan halen. Ook de introductie van de muiters, Dany’s regentschap, Jons missie en de rivaliteit tussen twee koninginnen zijn slechts beginpunten. Door een vroeg narratief hoogtepunt inThe Lion and the Rose is de serie qua tempo in een klein dal beland. Ondanks dat zijn de raderen in beweging gezet, om de komende weken snelheid op te bouwen richting de onvermijdelijke climaxen in de latere episodes.
Losse gedachten:
- Boeklezers werden getrakteerd op een kleine cameo van Ser Pounce, de geridderde kat van Tommen. Op papier heeft de jonge kroonprins namelijk meerdere kittens. Net als de andere jonge karakters heeft de kat ook een hogere leeftijd gekregen.
- Zoals verwacht bleek de verkrachting van Cersei door Jaime geen enkel effect op de rest van het verhaal te hebben. Dit maakt de aangebrachte verandering des te schrijnender en een grote misser van regisseur Alex Graves.
- Locke maakte een vileine knipoog naar zijn behandeling van Jaime: “[I] chose the Wall over losing my hand”.
- Het contrast tussen de smalle en donkere gangen en kerkers waar de slaven verbleven in Meereen bood een mooi visueel contrast met de open lucht boven de bevrijde façade daarna. De serie was altijd al goed in de verschillende locaties in de vormgeving van elkaar te onderscheiden, maar hier werd weer eens getoond dat ook binnen een enkele stad de ruimtes thematisch ingezet worden.
- Kijken naar Podricks gezichtsuitdrukking als hij erachter komt dat hij met Brienne mee mag, zou wel eens een therapeutische werking kunnen hebben. Ook een leuk detail was dat hij – als schildknaap van Tyrion – uit gewoonte bukte om Brienne in het zadel te helpen.
- Ik had het gevoel dat de onthulde Darth Maul look-a-like ieder moment een lichtzwaard tevoorschijn zou kunnen halen.
- Voor wie meer wil weten over de identiteit van dit karakter (let op! spoilers voor de boeken en komende afleveringen!) heeft A Wiki of Ice and Fire de oplossing.
