Game of Throneslaat zich halverwege het vierde seizoen van zijn beste èn slechtste kant zien.
Spoiler waarschuwing: In dit artikel worden plotdetails uit Game of Thrones tot en met de betreffende aflevering besproken.
Groot zijn is onhandig. Het is moeilijk je door deurposten te manoeuvreren en je stoot constant tegen dingen aan. InThe Laws of Gods and Men blijken ook Weiss en Benioff onhandig met de omvang vanGame of Thrones om te gaan. Het meest schrijnende voorbeeld is de scène waarin Theons zus Yara weer opduikt. We zagen haar voor het laatst aan het einde van vorig seizoen, waar ze claimde dat ze haar broertje te gaan bevrijden met behulp van de vijftig beste strijders van de Iron Islands. Nu, 6 afleveringen later, heeft ze haar vaart om Westeros voltooid. Aan land blijkt het garnizoen van het Dreadfort weinig strijd te leveren en binnen de kortste keren staat ze in de cel van Theon. Wat Yara daar aantreft lijkt echter meer op een zak botten dan op haar strijdlustige broertje. Ze wil hem toch meenemen, maar voor ze de kans krijgt wordt haar weg versperd door de man des huizes: Ramsay Snow. Wat volgt eindigt in één van de meest twijfelachtige plotpunten tot nu toe. Ramsay - duidelijk aan de verliezende kant - dreigt namelijk zijn honden op de indringers af te sturen. Hierna maakt Yara schijnbaar zonder te twijfelen rechtsomkeert naar de boten. Na een paar boze woorden wordt er zonder blikken of blozen gesneden naar de aftocht. Zowel Asha als Ramsay gooit de handdoek in de ring. Een maandenlange zeereis voor niets. Het belangrijkste punt van de scène was uiteraard om te laten zien dat er vrijwel niets meer van Theon over is in Reek. Een ongeloofwaardig en gebeurtenisloos zijplot bedenken was echter niet de enige optie.
Villain
In de scène worden ook wat merkwaardige keuzes gemaakt wat betreft de karakterisering van Ramsay. Waar we hem eerst kenden als een sadistische manipulator van de psyche, verandert hij in het gevecht in een met twee messen bewapende vechtmachine die het niet nodig vindt bepantsering om te binden. Dit doet af aan het ongemak wat hij eerder opwekte. In de scène die op het gevecht volgt komt dit veel beter naar voren. Hierin wordt de wantrouwende Reek een bad aangeboden. Eenmaal in het water doopt Ramsay een bundel stof in het water. Met ogen als borden staart Reek naar de handeling. Laat Ramsay iets los in het badwater? Of verbergt hij een wapen? De angst is echter voor niets: het is een simpele doek. Deze paranoia is te danken aan de, hoewel niet altijd subtiele, schizofrene wijze waarop Ramsay met Reek omgaat. De persoonlijkheid van de bastaard bevindt zich steeds in een ongemakkelijke balans tussen charmant en huiveringwekkend. Zowel de kijker als Reek wordt meegenomen in zijn psychologische spel. De nadruk op deze kant van het personage maakt de keuze hem zelf te laten vechten nog vreemder. Hij was eng, omdat hij geen wapens nodig had.
In de scène worden ook wat merkwaardige keuzes gemaakt wat betreft de karakterisering van Ramsay. Waar we hem eerst kenden als een sadistische manipulator van de psyche, verandert hij in het gevecht in een met twee messen bewapende vechtmachine die het niet nodig vindt bepantsering om te binden. Dit doet af aan het ongemak wat hij eerder opwekte. In de scène die op het gevecht volgt komt dit veel beter naar voren. Hierin wordt de wantrouwende Reek een bad aangeboden. Eenmaal in het water doopt Ramsay een bundel stof in het water. Met ogen als borden staart Reek naar de handeling. Laat Ramsay iets los in het badwater? Of verbergt hij een wapen? De angst is echter voor niets: het is een simpele doek. Deze paranoia is te danken aan de, hoewel niet altijd subtiele, schizofrene wijze waarop Ramsay met Reek omgaat. De persoonlijkheid van de bastaard bevindt zich steeds in een ongemakkelijke balans tussen charmant en huiveringwekkend. Zowel de kijker als Reek wordt meegenomen in zijn psychologische spel. De nadruk op deze kant van het personage maakt de keuze hem zelf te laten vechten nog vreemder. Hij was eng, omdat hij geen wapens nodig had.
- De oplettende kijker had Joel Fry als Hizdahr zo Loraq al een aantal keer kunnen zien tijdens de belegering van Meereen in Breaker of Chains. Daar werd hij een aantal keer duidelijk in beeld genomen.
- Het model van Dragonstone werd dit keer in het intro vervangen door Braavos. Voor de haven torent een grote bronzen soldaat waar de schepen onderdoor varen richting de stad. Iedere keer dat een schip passeert, klinkt een luid signaal om de haven te waarschuwen. Leuk detail is een muntje dat over een uit de grond rijzend aquaduct tuimelt. Braavos is dus de plek waar het geld rolt.
- Deze aflevering heeft mij ervan overtuigd dat er een spin-off moet komen van Stannis en Davos in de wachtkamer. HBO!
- De inrichting van de lobby van de Iron Bank was duidelijk bedoeld om de bezoeker zich klein te laten voelen. Stannis zat zichtbaar ongemakkelijk op de kleine bankjes tegenover de metershoge stoelen van de bankiers.
- De rekrutering van Salladhor Saan door Davos vereiste een knap staaltje televisietoeval. Het kwam goed uit dat hij in de buurt was nu ze schepen nodig hadden.
- Jorah’s blik richting Daenerys tijdens de zitting leek te zeggen: “Tja, jij was degene die zo nodig koningin wilde zijn….”
- Eén van de meest hartverscheurende momenten in de aflevering was de blik van Tommen. Tyrion werd hier zelfs door zijn favoriete neefje met de neus aangekeken.
- Mace Tyrell mag niet het meeste uitgediepte personage zijn, hoe hij in deze aflevering werd neergezet was zeker genieten geblazen. Zijn klungelige onbeholpenheid contrasteert mooi met de de vrije zelfverzekerdheid van Oberyn. Tywin weet in ieder geval waar de beste man goed voor is: “Lord Tyrell, be a good man. Fetch my quill and paper.”
- Rodrik Cassels laatste woorden vlak voor zijn onthoofding blijven nagalmen in de scènes van Reek: “Gods help you, Theon Greyjoy. Now you are truly lost.” Alfie Allen heeft Theon compleet getransformeerd tot een lege huls.
