De intensiteit neemt langzaam toe in een aflevering waar maskerade het sleutelwoord is.
Spoiler waarschuwing: In dit artikel worden plotdetails uit Game of Thrones tot en met de betreffende aflevering besproken.
De titel van de aflevering van deze week - Mockingbird - verwijst naar het symbool wat Petyr ‘Littlefinger’ Baelish heeft gekozen als zijn persoonlijke zegel. Het weinig significante huis Baelish wordt aangeduid door het gezicht van de titaan van Braavos, maar Petyr draagt dit bijna nooit. Deze keuze voorkomt allereerst dat hij geassocieerd wordt met zijn lage afkomst. Nog belangrijker is het kalme en betrouwbare imago wat de kleine spotlijster uitdraagt. In de plotse duw van Lysa die de aflevering afsluit, zien we wederom dat hoe hij zich voordoet nooit te vertrouwen is. Er ligt macht in het voordoen als iets of iemand anders. Het controleren van het beeld dat anderen van Petyr hebben, is één van zijn belangrijkste troeven.Mockingbird gaat dieper in op dit aspect en laat zien hoe belangrijk subtiele vermommingen zijn in het spel der tronen.
De jongen
Het spelen van rollen was al lang één van de belangrijkste elementen in de verhaallijn van Arya. Voorheen deed ze zich voor als de jongen ‘Arry’ om buiten gevaar te blijven; ging ze in zee met een assassijn die op commando zijn gezicht kon veranderen en speelde ze in Two Swords de moord op haar vriend Lommy na met diens moordenaar. Zelf heeft Arya haar mannelijke persona inmiddels achter zich gelaten in gevangenschap van The Hound. Ook daar is haar rol aan verandering onderhevig: ze lijkt steeds meer deel van een team uit te maken. Hun escapades in de Riverlands worden in Mockingbird wederom gespiegeld aan de intriges in King’s Landing. Waar in de hoofdstad vileine spelletjes tussen de rijkste families worden gespeeld, ondervindt men daarbuiten de gevolgen hiervan. De oorlog tussen het Noorden en de kroon mag dan formeel al bijna een seizoen over zijn, de rust en vrede is nog niet teruggekeerd. Zoals Jorah Mormont vorig seizoen opmerkte: “There is a beast in every man and it stirs when you put a sword in his hand”. De oorlog legde dit zwaard in de handen van burgers die opgeroepen werden te vechten. Toen de strijd opeens over was, bleek voor velen een terugkeer naar hun oude levens moeilijk. De rooftochten hebben het platteland omgetoverd tot een zwartgeblakerde vlakte, met hier en daar nog de overblijfselen van woonplaatsen. Doorgaan met roven en plunderen was voor hen daarom de eenvoudigste oplossing.
Het spelen van rollen was al lang één van de belangrijkste elementen in de verhaallijn van Arya. Voorheen deed ze zich voor als de jongen ‘Arry’ om buiten gevaar te blijven; ging ze in zee met een assassijn die op commando zijn gezicht kon veranderen en speelde ze in Two Swords de moord op haar vriend Lommy na met diens moordenaar. Zelf heeft Arya haar mannelijke persona inmiddels achter zich gelaten in gevangenschap van The Hound. Ook daar is haar rol aan verandering onderhevig: ze lijkt steeds meer deel van een team uit te maken. Hun escapades in de Riverlands worden in Mockingbird wederom gespiegeld aan de intriges in King’s Landing. Waar in de hoofdstad vileine spelletjes tussen de rijkste families worden gespeeld, ondervindt men daarbuiten de gevolgen hiervan. De oorlog tussen het Noorden en de kroon mag dan formeel al bijna een seizoen over zijn, de rust en vrede is nog niet teruggekeerd. Zoals Jorah Mormont vorig seizoen opmerkte: “There is a beast in every man and it stirs when you put a sword in his hand”. De oorlog legde dit zwaard in de handen van burgers die opgeroepen werden te vechten. Toen de strijd opeens over was, bleek voor velen een terugkeer naar hun oude levens moeilijk. De rooftochten hebben het platteland omgetoverd tot een zwartgeblakerde vlakte, met hier en daar nog de overblijfselen van woonplaatsen. Doorgaan met roven en plunderen was voor hen daarom de eenvoudigste oplossing.
De vriend
Wellicht de meest expliciete rollen die centraal stonden in Mockingbird waren de twee die het volgende aflevering moeten gaan uitvechten in Tyrions trial. Al vroeg wordt het duidelijk dat Cercei Gregor ‘The Mountain’ Clegane naar King’s Landing heeft gehaald om voor de aanklager uit te komen. De enige die hier een redelijke kans tegen lijkt te maken zijn de draken van Dany. De kans dat die langskomen is echter klein. Tyrion wordt al snel teleurgesteld met het nieuws dat ook Jaime zijn kampioen niet zal worden. Met zijn linkerhand maakt hij geen schijn van kans. Tyrions hoop is vervolgens gevestigd op Bronn, die in de Eyrie al eerder voor hem uitkwam. De huurling in Bronn merkt op dat Tyrion hem echter niet veel kan bieden, en de vriend in hem schat zijn kansen te klein in. Even ziet het er dan naar uit dat ‘de dwerg’ het zelf tegen ‘de berg’ op zal moeten nemen. Dan volgt een onverwacht derde bezoek. Prins Oberyn, die met name om wraak richting Ser Gregor (en anderen) naar King’s Landing kwam, biedt zich vrijwillig aan. In het laatste beeld van de scène tovert een sprankje hoop een voorzichtige glimlach op het gezicht van verraden en vals beschuldigde Tyrion.
Maskerades
Mockingbird was een aflevering die aanvoelde als de stilte voor de storm. Afgezien van de Eyrie, worden op de meeste plaatsen de stukken in positie gebracht voor de laatste paar afleveringen. Er schuilt een risico van onbeduidendheid in dit soort episodes, maar gelukkig werden er ditmaal genoeg interessante interacties gevonden om het tempo erin te houden. De focus lag hierbij op de waarde van het bijhouden van een gepast masker. Niet iedereen in Westeros beschikt over de juiste allianties, hoeveelheid geld of krijgsmacht, maar een rol spelen kan iedereen. Het kneden met identiteit kan nog wel eens één van de belangrijkste bronnen van macht in de Zeven Koninkrijken zijn.
Wellicht de meest expliciete rollen die centraal stonden in Mockingbird waren de twee die het volgende aflevering moeten gaan uitvechten in Tyrions trial. Al vroeg wordt het duidelijk dat Cercei Gregor ‘The Mountain’ Clegane naar King’s Landing heeft gehaald om voor de aanklager uit te komen. De enige die hier een redelijke kans tegen lijkt te maken zijn de draken van Dany. De kans dat die langskomen is echter klein. Tyrion wordt al snel teleurgesteld met het nieuws dat ook Jaime zijn kampioen niet zal worden. Met zijn linkerhand maakt hij geen schijn van kans. Tyrions hoop is vervolgens gevestigd op Bronn, die in de Eyrie al eerder voor hem uitkwam. De huurling in Bronn merkt op dat Tyrion hem echter niet veel kan bieden, en de vriend in hem schat zijn kansen te klein in. Even ziet het er dan naar uit dat ‘de dwerg’ het zelf tegen ‘de berg’ op zal moeten nemen. Dan volgt een onverwacht derde bezoek. Prins Oberyn, die met name om wraak richting Ser Gregor (en anderen) naar King’s Landing kwam, biedt zich vrijwillig aan. In het laatste beeld van de scène tovert een sprankje hoop een voorzichtige glimlach op het gezicht van verraden en vals beschuldigde Tyrion.
Maskerades
Mockingbird was een aflevering die aanvoelde als de stilte voor de storm. Afgezien van de Eyrie, worden op de meeste plaatsen de stukken in positie gebracht voor de laatste paar afleveringen. Er schuilt een risico van onbeduidendheid in dit soort episodes, maar gelukkig werden er ditmaal genoeg interessante interacties gevonden om het tempo erin te houden. De focus lag hierbij op de waarde van het bijhouden van een gepast masker. Niet iedereen in Westeros beschikt over de juiste allianties, hoeveelheid geld of krijgsmacht, maar een rol spelen kan iedereen. Het kneden met identiteit kan nog wel eens één van de belangrijkste bronnen van macht in de Zeven Koninkrijken zijn.
Losse gedachten:
- Net nu de Night’s Watch met een groot tekort aan manschappen zit, worden criminelen in King’s Landing simpelweg gebruikt als trainingsvoer voor The Mountain. De scène was daarnaast een vrij onsubtiele manier om het publiek eraan te herinneren hoeveel ze hem zouden moeten haten.
- De duw door de Moon Door had minder impact dan ik gehoopt had. Waarschijnlijk kwam dit deels door de neiging van Aidan Gillen om Petyrs geniepigheid er wat dik er bovenop te leggen. De nogal teleurstellende CGI hielp ook niet mee.
- De slotscène krijgt overigens meer betekenis in de context van Littlefingers beroemde speech uit The Climb: “Chaos isn’t a pit. Chaos is a ladder. Many who try to climb it fail and never try again. The fall breaks them.”
- De sneeuwval in de Eyrie is een belangrijk detail. Het zuiden zal de komende tijd in het witte goedje gehuld worden. Winter is Coming.
- Nog een klein puntje kritiek op de adaptatie: Lysa’s schreeuw aan het einde maakte de scène wat cartoonesker dan gehoopt. In het boek was ze compleet verstomd door Petyrs onthulling.
- Percentage Nederlands naakt: 100%. Percentage niet-Nederlands naakt: 0%.
- Mockingbird kende een aantal leuke cameo’s uit Arya’s plotlijn. Allereerst was daar Hot Pie, die maar niet op kon houden over zijn kookkunsten tegen Brienne en Pod. Later kwamen ook Rorge en Biter nog even gedag zeggen, alleen het onthaal was weinig feestelijk.
- Selyse Florent bevestigt het klaarblijkelijke: “Humor isn’t my strength.”
- Robin Arryn is duidelijk geschikt als ‘Lord of the Vale’, aangezien hij niet op de hoogte was van het lot van Winterfell. Zijn kennis is ongeveer op hetzelfde niveau als die van Hot Pie. Als men tegen hem over Starks praat, vraagt hij: “Them lot from Winterhell?”
Volgende week slaat Game of Thrones een weekje over door Memorial Weekend, dus de volgende recap volgt over twee weken.
