De lofzang voorGlee ebt stilaan weg.
Alweer vijf jaar geleden verrasten Ryan Murphy en Brad Falchuck (Nip/Tuck, American Horror Story) de wereld met een vrolijke jeugdserie die bol stond van populaire liedjes, moraal en zelfspot. Ze maakten - vooral voor Amerika - controversiele onderwerpen bespreekbaar en lieten als geen ander zien dat de sympathieke outcasts van McKinley High het in zich hadden om grote sterren te worden. Maar is het format niet te ver uitgemolken?
Musical
Glee is boven alles een musical. Hoewel het zich presenteert in de vorm van een televisieserie, bouwt het hele afleveringen rondom de gekozen nummers, zelden andersom. Vaak staat er een artiest centraal of een bepaald thema, iets dat in het verleden verklaard kon worden door de opdrachten die Will Schuester (Matthew Morrison) verzon voor het zangclubje waar hij de leiding over had. Nu de sterren van de oorspronkelijke ‘Glee club’ al een poosje de school verlaten hebben en de tweederangs zangers ook op het punt staan af te studeren, blijft Schuester over met een groepje onuitgesproken persoonlijkheden die hun dagen vullen met het zingen van popliedjes in de muziekruimte. Waar Rachel Berry (Lea Michele), Kurt Hummel (Chris Colfer), Mercedes Jones (Amber Riley) en Santana Lopez (Naya Rivera) nog uitblonken met hun talent en bijzondere persoonlijkheid, zijn de overgebleven personages vrijwel verwaarloosbaar. De eerste helft van seizoen 5 van Glee lijkt een continue herhaling van verhaallijnen die we al eerder gezien hebben. De gemene cheerleader die toch meer blijkt te zijn dan alleen uiterlijk vertoon, het verlegen meisje dat in een driehoeksverhouding beland en de stoere jongen die eigenlijk niet geassocieerd wil worden met de ‘Glee club’ maar om de vijftien minuten in zang uitbarst.
New York, New York
Naast de standaard perikelen van de ‘Glee club’ in Ohio, volgen we Rachel en Kurt in New York. Allebei toegelaten op het prestigieuze NYADA, werken ze hard om van hun dromen werkelijkheid te maken. Rachel heeft haar zinnen gezet op de rol van Fanny in de musical Funny Girl , maar komt er achter dat haar dromen verder rijken dan Broadway alleen. Als Blaine (Darren Chris) zich bij Kurt voegt in New York, merken de heren dat verloofd zijn en samenwonen geen kinderspel is. Als de een meer succes krijgt dan de ander, moeten ze leren hoe ze daar mee om moeten gaan, aangezien ze beiden in graag in de spotlights staan. Santana laat haar harde imago varen en besluit er het beste van te maken. Met steeds meer van de oude kliek in New York, beginnen de oude vertrouwde verhoudingen in de groep weer terug te komen. Maar succes leidt tot veranderingen, niet altijd in de positieve zin van het woord.
Finn
Grote afwezige dit seizoen is Finn Hudson, de grote liefde van Rachel en dierbare vriend van veel karakters in de serie. Na het overlijden van hoofdrolspeler Cory Monteith in juli 2013, bepaalde dat niet alleen het leven achter de schermen bij Glee , ook de verhaallijn moest drastisch worden aangepast. Regisseur Ryan Murphy gaf al eerder aan dat het slot van de serie een scene zou bevatten met Monteiths karakter Finn Hudson en Rachel. De relatie tussen Finn en Rachel vormde vanaf seizoen 1 al een belangrijke verhaallijn in de serie.In de aflevering The Quarterback wordt Finn herdacht op de manier waarop ook Monteith zelf werd herdacht, als een zachtaardige, getalenteerde jongen die ten onder ging aan zijn verslaving. Daarmee raakt Glee een serieus onderwerp zonder het zelf te willen. Het is bewonderingswaardig te noemen dat de makers en de cast de confrontatie op dit vlak niet uit de weg zijn gegaan en de situatie gebruikt hebben om een belangrijke boodschap over te brengen aan de jonge doelgroep van de serie.
Conclusie
De dappere poging om een groot deel van de cast te ‘vervangen’ bleek minder succesvol dan verwacht de afgelopen seizoenen. Gelukkig zagen de makers van Glee dit ook op tijd in en besloten ze de aandacht te verschuiven van het zangclubje in Ohio naar de dagelijkse rompslomp van de originele cast, die inmiddels hun weg gevonden lijkt te hebben in het dynamische New York. Een slimme keuze, omdat de ontwikkeling van de personages in de volwassen wereld veel meer potentie blijkt te hebben dan het gezapige zangkoortje binnen de muren van McKinley High. De omslag voelt vrij abrupt, op tweederde van het seizoen schakelen we niet meer tussen Ohio en New York, maar lijkt het alsof de hele verhaallijn van de personages op McKinley gewoon ongedaan te zijn gemaakt. De grote vraag is dan ook of de tweedeling wel nodig is geweest en of er niet gewoon slimmer aan was gedaan het complete seizoen toe te spitsen op Rachel en co. die werken aan hun onontkoombare succes. Glee is op weg naar een conclusie, een slot. Zoals het er nu naar uit ziet is dit een suikerzoet einde, vol onsamenhangende uitspattingen van zang en dans. Hopelijk krijgen we qua verhaal nog wat diepgaande kanten van Glee te zien het volgende (en tevens laatste) seizoen, anders heb je aan de soundtrack meer dan genoeg.
