Making A Murderer - recensie

De waarheid is vaak vreemder dan fictie. Zelfs als de waarheid misschien een leugen blijkt te zijn.

Let op: deze recensie bevat enkele spoilers!

Netflix ‘did it again’. Een complete serie direct online, gevolgd door lovende kritieken. Het is bijna benijdenswaardig hoe goed het team van de streamingservice is in het vinden van ruwe diamanten in de kolenmijn van de televisieseries. Na successen alsOrange is the New Black, House of Cards, Fargo en Narco’sslaat Netflix weer een homerun met de documentairereeksMaking A Murderer.

Het begin

InMaking A Murderer wordt de vreemde levensloop van Steven Avery in kaart gebracht. De simpele man, die woont en werkt op een autosloperij in Manitowoc County, Wisconsin, komt voor het eerst echt in de schijnwerpers te staan als hij als verdachte wordt aangedragen in de verkrachtingszaak van de gerespecteerde Penny Beerntsen. De getraumatiseerde vrouw wijst Avery aan als dader en ondanks de bewering dat hij onschuldig is, verdwijnt Avery achter de tralies. Achttien jaar later wordt de zaak opnieuw geopend en wijzen DNA-tests uit dat Avery niet de dader was. Zijn zaak wordt geseponeerd en de man wordt vrijgelaten. De ongewone gebeurtenis lijkt een dieptepunt in het leven van Steven, maar helaas begint de echte ellende pas twee jaar later.

De ondergang

Nadat zijn onschuld bewezen is, wordt Avery voor de tweede keer beschuldigd van een misdaad. In 2005 verdwijnt de fotografe Theresa Halbach en het duurt niet lang voor Steven wordt opgepakt voor haar moord. Maar is zijn betrokkenheid wel wat het lijkt? Of begaat politie en justitie opnieuw een enorme fout door een onschuldige man nogmaals te beschuldigen van een gruwelijke misdaad? En waarom zijn de agenten in Manitowoc County zo gefixeerd op de veroordeling van Avery? InMaking A Murderer wordt de zaak van begin tot eind in beeld gebracht door gebruik te maken van oorspronkelijk beeldmateriaal van de verhoren, betogen en emotionele interviews met de betrokkenen. De makers, Laura Ricciardi en Moira Demos, hebben de afleveringen zo opgebouwd, dat je als kijker mee wordt gezogen in het bizarre verloop van de zaak en na elke aflevering jezelf moet beheersen om niet meteen aan de volgende te beginnen.

Making A Murdereris geen objectieve weergave van de feiten, er is een duidelijk standpunt terug te vinden over hoe Ricciardi en Demos denken over de zaak. Daardoor heeft de serie veel losgemaakt bij het publiek. Er zijn voorstanders en tegenstanders van Avery, met allemaal hun eigen zegje over wat er gebeurd is. Hoe verschrikkelijk tergend en ongelofelijk de wendingen in het verhaal ook zijn, de waarheid blijft in het midden. Als kijker wil je soms de mensen uit de documentaire uit het scherm trekken, door elkaar schudden en zeggen dat ze normaal moeten doen. En dan is het lastig te bedenken dat het hier gaat om echte mensen, met echte levens. Er zijn schrijversteams die niet kunnen bedenken wat er in de echte wereld gebeurt, dat laatMaking A Murdererop pijnlijke wijze zien.

Making A Murdereris geen serie om lekker bij weg te dromen in je pyjama op de bank. Het is een scherpe documentairereeks die je elke keer dwingt om verder te kijken. Na vier afleveringen vraag je je als kijker af hoe er nog zes afleveringen gevuld kunnen worden. Hoeveel er nog kan gebeuren en hoe het nog verder uit de hand kan lopen. De echte beelden, de vreemdheid van het verhaal en de structuur van de vertelling zorgen ervoor dat dit uitstijgt boven menig anderetrue crimetelevisie. Het is een confronterende, spraakmakende en verslavende serie die stof tot nadenken geeft. En wellicht zit er nog een vervolg in, nu hackersgroep Anonymous beweert nieuwe bewijzen te hebben in de zaak. Zo blijkt maar weer dat Netflix niet alleen goed kan zijn voor bingewatching, maar misschien zelfs wel het verschil kan maken voor iemands toekomst.