Preacher: Eerste Indruk

Het woord van God is niet altijd het antwoord dat je wilt horen. Zeker niet als het uit de mond van deze predikant komt. InPreacher wordt de iconische comic uit de jaren ’90 vertaald naar een veelbelovend, gewelddadig schouwspel.

Een jongensdroom die werkelijkheid wordt. Dat is watPreacher lijkt te zijn voor de makers Seth Rogen en Evan Goldberg. De twee Canadese regisseurs en stoners, die we voornamelijk kennen van de filmsSuperbad, This is the End en recentelijkThe Interview. Als tieners waren ze geobsedeerd door de comics van Garth Ennis en Steve Dillon, die in de jaren ’90 een culthit werden. Na tien jaar rond te hebben gelopen met het idee om een serie te maken van de zeer grafische, bloederige en grimmige stripboekenreeks, ging dit jaar dan eindelijkPreacherin premiere bij AMC. Met successen alsThe Walking Deadop hun naam, lijkt de zender een perfecte match voor de titel waarvan getwijfeld werd of deze ooit ‘geschikt voor tv’ gemaakt zou kunnen worden.

Want bloederig, dat isPreacher. Wie de comics heeft gelezen weet dat Ennis en Dillon expliciet geweld, grafische weergaven van bizarre verwondingen en seksuele perversie niet schuwen. En voor een reeks die over een predikant gaat in het godsvrezende diepe zuiden van Amerika, word er ook verdacht veel schunnige taal gebruikt.

Hij die zonder zonde is

In de eerste afleveringen zien we hoe de jonge predikant Jesse Custer, gespeeld door Dominic Cooper (Mamma Mia, Dracula Untold)worstelt met zijn rol in de levens van zijn dorpsgenoten. Niet zeker of hij zelf nog wel contact heeft met God, zet hij zijn dagelijkse werkzaamheden voort. Hij luistert naar de zonden van de mensen in Annville, waar hij in een kleine kerk de diensten leidt. Ondertussen rookt hij als een ketter, drinkt hij whiskey en gaat hij een stevige knokpartij niet uit de weg. Op andere plekken in de wereld spelen zich eigenaardige dingen af. Predikanten op diverse plekken lijken spontaan te ontploffen, zonder dat daar een reden voor is.

In Annville gaat het leven echter door, waaronder dat van de vurige Tulip (Ruth Negga), die meer in haar mars lijkt te hebben dan je in eerste instantie zou zeggen. Ze heeft een verleden met Jesse en helpt hem daar maar al te graag aan herinneren. Als de vreemde Cassidy (Joseph Gilgun) neerstrijkt, duurt het niet lang tot ook zijn pad die van de predikant kruist. Maar net als Tulip heeft Cassidy aardig wat dingen op zijn kerfstok. De rust blijft dan ook niet lang bewaard in het afgelegen dorpje. Want naast Tulip en Cassidy zijn er andere ongrijpbare krachten die het leven van Jesse Custer letterlijk binnendringen.

Verschil met het boek

Dan blijft altijd de vraag of de tv-adaptatie het origineel wel eer aan zal doen. De grote angst van de fans van de serie is namelijk altijd dat er een deel van de magie verloren gaat, op het moment dat zij hun geliefde karakters ineens terugzien op een scherm in hun woonkamer. Daar hebben Seth Rogen en Evan Goldberg wat op gevonden. In tegenstelling tot eerdere pogingen om de comicboeken te verfilmen, besloten Rogen en Goldberg (in samenspraak met schrijver Garth Ennis) de serie af te laten wijken van het bronmateriaal. Het verhaal zal in grote lijnen hetzelfde blijven, maar de details zijn anders. Dit is niet alleen terug te zien in de casting, waarbij de half Ierse, half Ethiopische brunette Ruth Negga (Misfits, Warcraft)werd gecast als Tulip, in de strips afgebeeld als een blanke blondine. Ook qua volgorde, relaties en situaties is er behoorlijk wat geschoven.

Oordeel

Dat zorgt ervoor datPreacherook voor de doorgewinterde comicfans een aangename verrassing is. De serie doet de strips qua sfeer, dynamiek en slim opgezette gewelddadige scenes zeer veel eer aan. Hoewel het verhaal de eerste paar afleveringen veel vragen op zal roepen bij de mensen die de comic niet kennen, wijst alles erop dat deze vragen volmondig, over de top en bruut zullen worden beantwoord. Hopelijk kan de krachtige start worden doorgezet in de tien afleveringen van dit eerste seizoen en krijgen we nog veel meer vanPreacher te zien. Het is in ieder geval een bewijs dat Seth Rogen en Evan Goldberg veel meer kunnen dan piemelgrappen maken.