The Killing seizoen 4 – recensie

De grimmige Amerikaanse remake vanForbrydelsen(The Killing) krijgt van Netflix toch nog een waardig einde.

Net als bij de gelauwerde komedieserieArrested Developmentbesloot Netflix in te grijpen en van het laatste seizoen van The Killing een Netflix Original te maken. Daarmee redt het de serie van de vloek van vele series, het annuleren na kelderende kijkcijfers. Een serie alsThe Killing hangt op cliffhangers, met zaken die enorm worden uitgesmeerd over het gehele seizoen. De laatste aflevering van seizoen 3 bood een gigantische opening naar een vierde seizoen, waar gelukkig gehoor aan werd gegeven door de videodienst. De teleurstelling was groot geweest als de kijker met cliffhanger in zijn maag gesplitst werd zonder verdere uitleg.

The Killing begon als Amerikaanse remake van het succesvolle DeenseForbrydelsen, dat internationaal ook bekend staat alsThe Killing. Hoewel de verhaallijn in de eerste twee seizoenen grotendeels overeen komt met die van de Deense voorganger, was het volgens maakster Veena Sud altijd de bedoeling dat er een eigen wereld werd gecreeerd binnenThe Killing. De eerste twee seizoenen zijn grotendeels gebaseerd op het eerste seizoen vanForbrydelsen, het derde seizoen leunt losjes op de verhaallijn van het Deense tweede seizoen, maar het vierde seizoen heeft geen enkele connectie meer met het verdere verloop van de originele serie. Het is duidelijk dat dit seizoen nodig was om de serie een fatsoenlijke afsluiting te geven, zo blijkt ook uit de invulling van de verhaallijn.

De moord

Net als in seizoen 3, draait ook seizoen 4 om een misdaad die moet worden opgelost door rechercheurs Sarah Linden (Mireille Enos) en Stephen Holder (Joel Kinnaman). Terwijl ze kampen met de nasleep van de ontdekkingen in hun vorige zaak, proberen ze hun hoofd koel te houden als er een gezin wordt uitgemoord in een luxe villa. De hoofdverdachte in de zaak is de 17-jarige zoon van het gezin, dat de slachtpartij heeft overleefd en er vanaf is gekomen met een hoofdwond. Door zijn ernstige letsel lijdt hij aan geheugenverlies en het is dan ook aan Linden en Holder om er achter te komen wat er zich heeft afgespeeld. Als jongen terug gaat naar zijn militaire academie, stuiten de rechercheurs op veel weerstand vanuit de directrice van de school. Er lijkt meer aan de hand, maar kunnen Linden en Holder nog wel een helder oordeel vellen met alles wat ze aan hun hoofd hebben?

Grijs

De karakteristieke sfeer van de serie blijkt ook in seizoen 4 van grote toegevoegde waarde. De grijze tonen, de beelden van grauwe landschappen en het continu regenachtige klimaat van Seattle zorgen ervoor dat er een algeheel deprimerend gevoel door de serie verwoven is. Het haar van Mireille Enos lijkt steeds minder rood te worden en door alle stress lijken de rechercheurs allebei de kleur in hun gelaat verloren te zijn. Alle ingredienten zijn aanwezig, het sterke camerawerk, de drukkende muziek, het uitstekende acteerwerk. Een nadeel van dit seizoen is echter dat de langgerekte onderhuidse spanning vanThe Killingverloren gaat in het korte tijdsbestek van slechts 6 afleveringen. Niet alleen omdat we graag willen weten wat er precies gebeurd is met het uitgemoorde gezin, maar misschien meer nog omdat we willen weten hoe het afloopt met Linden en Holder.

Een van de elementen dieThe Killingzo intens maakte, was dat er naast het onderzoek ook veel aandacht werd besteed aan de nasleep voor de familie. Zeker in de eerste twee seizoenen, maar ook in het derde seizoen meer dan in deze hekkensluiter. De focus ligt bijna compleet op Linden en Holder, terwijl er voldoende ruimte was om de achtergrond van de slachtoffers en hun nabestaanden verder toe te lichten. Dit zorgt er voor dat het geheel meer voelt als een extra lange, depressieve aflevering vanLaw & Orderdan als het oorspronkelijke kwaliteitsdrama waaruit het vierde seizoen voort komt. Dat neemt overigens niet weg dat het mysterie en de spanning nog ruimschoots aanwezig zijn, ze steken enkel wat bleekjes af tegen de indrukwekkende eerdere seizoenen.

Het vierde seizoen was nodig voor de fans vanThe Killing, die werden achtergelaten zonder antwoorden. Opvallend is dat hoe meer de makers afwijken van het Deense origineel, hoe meer de serie zijn eigenheid verliest en steeds meer trekjes begint te vertonen van de meer doorsnee Amerikaanse crime-series. Gelukkig weetThe Killing zich nog steeds te onderscheiden in sfeer en acteerwerk; nerveus, kil en beklemmend. Hoewel er een redelijk interessante moordzaak wordt geïntroduceerd, mist dit seizoen de ziel en wanhoop van de eerdere seizoenen. Maar het vierde seizoen is zeker niet ontoereikend en laat zien dat redder in nood Netflix ook een afgeschreven serie nog net lang genoeg kan reanimeren om er waardig afscheid van te nemen.