Deze week was de week van de filmposters.
Afgelopen woensdag kwamen er twee teaserposters vrij voor het derde deel van . De film kwam de afgelopen maanden in het nieuws vanwege slechte publiciteit. Een scenario wat keer op keer werd herschreven, vertraging van opnames en astronomische salarissen waren vaak de belangrijkste punten waar de film om bekend stond. Vandaag de dag heeft men te maken met een verwend publiek. Een film moet halverwege zijn productie al worden voorzien van een teaserposter en ergens in het midden een teasertrailer lanceren. Het is een ongeschreven formule die studio’s vaak hanteren om mensen te triggeren voor hun fil De marketingcampagne van is in dat opzicht het doel allang voorbij geschoten. De poster verschijnt op een te laat tijdstip maar nog belangrijker: hij is niet spannend genoeg. We zien silhouetten van de hoofdrolspelers. Wie zijn neus tegen de poster drukt moet ook nog uitkijken dat er geen spontane psychose optreedt. De letters zeuren aan de ogen en doen pijn. Jammer, want er had zoveel potentie in gezeten in een goede PR rondom deze aspirant blockbuster. Als we hoofdrolspeler Will Smith mogen geloven, ondergaan de aliens in dit deel een ware metamorfose. Waarom wordt er dan niet alvast een tipje van de sluier gelicht? Een silhouet van een alien? Of een glimp van de ogen? Het had de spanning er zonder meer in gehouden. Het is nu maar hopen dat het ooit nog wat gaat worden met deze film.
Dezelfde dag kwam de poster binnen voor . Het interessante aan deze productie is dat het de eerste speelfilm is van Andrew Stanton. De regisseur die namens Pixar furore maakte in de animatiewereld met krijgt in ieder geval de goedkeuring van Disney om een grote filmproductie in goede banen te leiden. Op de poster van de film zien we John Carter staan met tegen de achtergrond de rode planeet. Opvallend is het logo rechtsonder met JCM; een verwijzing naar de oorspronkelijke titel . De titel werd later omgedoopt tot . De poster zelf oogt saai en formeel. Uiteraard is John Carter de grote held die zal zegevieren, maar om hem nou frontaal te zetten is misschien te gewoon. Als we echter uitgaan van de bovenstaande formule scoort de film punten. Zo is de poster op tijd bezorgd en werden we deze week ook al getrakteerd op een trailer. Een helder standpunt van de filmstudio naar aanloop van de première.
Voor nu blijven we hopen dat er ooit nog eens een legendarische samenwerking komt zoals die van Saul Bass en Alfred Hitchcock. Pure magie die in positieve zin pijn doet aan de ogen. Vooralsnog blijft het hierbij en mogen we deze week kronen tot de week van de filmposters.
