Het filmjaar 2012 ligt alweer bijna achter ons. Tijd voor een terugblik: wat waren de beste enfilms volgens de MovieScene redactie? Hier de toppers van het jaar.
Tussen kerst en oud en nieuw is elk jaar weer het ideale moment voor de jaarlijstjes. 2012 kenmerkte zich door een aantal enorme blockbusters die over het algemeen ook goed werden gewaardeerd door critici, metSkyfallenThe Dark Knight Risesals belangrijkste voorbeelden. Maar ook het arthouse circuit wist met gelauwerde films alsAmourenJagteneen groot publiek te bereiken. Alleen Nederlandse films wisten nauwelijks tot de tops door te dringen; het geprezenKauwboywerd slechts één keer genoemd.
Voor de redactie was er één duidelijke winnaar:The Dark Knight Risesvan Christopher Nolan. Deze behaalde de meeste stemmen en werd door de helft van de redacteuren in hun top 5 gezet.Amour, die door de Nederlandse filmpers tot beste film van 2012 is verkozen , volgt op 2.
De MovieScene top 10 van 2012:
2 - Amour
3 - Moonrise Kingdom
4 - Jagten
5 - Argo
6 - The Hobbit: An Unexpected Journey
7 - Holy Motors
8 - Shame
10 - The Raid
Iedere redacteur leverde een top 5 beste films in. Hieronder van iedereen de nummer 1-s. Welke films mogen worden bijgeschreven in de filmjaarboeken?
Nick van Ingh: Skyfall
Skyfall is een waardige opvolger van Casino Royale . Het niemendalletje Quantum of Solace zijn we hierdoor allemaal gelukkig weer vergeten.
Timothy van Damme: The Hobbit: An Unexpected Journey
Op de valreep moest ik mijn nummer 1 aanpassen. Want in de donkere dagen voor kerst zag ikThe Hobbit: An Unexpected Journey. En hoewel die niet volledig foutloos is, vond ik deze hernieuwde reis naar Middle Earth dermate enerverend dat ik weer volop heb genoten. Lekker veel actie en avontuur, prachtige effecten en een verhaal dat nergens stilvalt; laat de rest van deze trilogie maar komen!
Armand Lahaije: Argo
Argo, de derde film van Ben Affleck ( Gone baby gone, The Town ), heeft helaas te weinig aandacht gekregen en verdient alsnog zijn plek in de spotlights. Belangrijk is dat Affleck goed de balans weet te bewaken tussen drama, humor en actie. Bovendien bevat de film fantastische bijrollen van Alan Arkin en John Goodman. Tot aan het einde nagelbijtend spannend.
Frank Witkam: The Story of Film
Cousin's fascinerende reeks - die ook prima als één lange documentaire te kijken is - zal menige filmcanon aan het wankelen brengen. The Story of Film is de eerste filmgeschiedenis documentaire die niet door een Europees/Amerikaanse bril de geschiedenis van ons geliefde medium vertelt. Bij Cousins is cinema een wereldwijd fenomeen waar voor iedereen nog ontzettend veel te ontdekken valt, zelfs voor de best geïnformeerde cinefiel.
Menno Ludriks: The Hobbit: An Unexpected Journey
De enige film waarvan ik wilde dat het avontuur doorging nadat de film afgelopen was. Peter Jackson en co hebben wederom een film afgeleverd waar je daadwerkelijk voor naar de bioscoop gaat. De toon is gezet met dit eerste deel, wat alleen maar kan betekenen dat deel 2 beter wordt. Op naar 2013!
Mark Picauly: Take Shelter
Emotie is mijn criterium om uiteindelijk te beslissen wat de beste films zijn van afgelopen jaar. Dit jaar heb ik hét moment gevoeld tijdens het indrukwekkende einde van Take Shelter . Gedurende twee uur heb ik continu geworsteld met de hoofdvraag van de film. Zijn de hallucinaties, over het naderende einde van de wereld, van Curtis zíjn werkelijkheid of dé werkelijkheid? De spanning werd ondragelijk opgebouwd en het beste bewaard men voor het slotakkoord. Geniaal!
Peter Koelewijn: The Avengers
Voor mij, als iemand die de voorgaande Marvel-films stuk voor stuk volgde en alle kleine verwijzingen analyseerde, was dit een fantastische ervaring om in de bios mee te maken. Ik heb hem meerdere keren op dvd herbekeken en kan er nog steeds met volle teugen van genieten.
Omar Larabi: Amour
Deze film kan met gemak bijgeschreven worden in de canon der canons.
Maarten Baars: Detachment
Afgekeurd door velen om zijn zwartgallige blik op de jeugdige cultuur. Onterecht! Deze film is een persoonlijk en psychologisch portret van een invalleraar met een keihard verleden. Hierdoor weet hij binnen op school in een achterstallige wijk met moeite zich te ontworstelen aan zijn negatieve kijk op de wereld. Het maakt van hem een soort messias, een redder van gevallen engelen in de vorm van een depressieve leerlinge en een jong hoertje. Een rol die niet iedereen kan waarderen, maar dit zijn pogingen om zich vast te klampen aan hoop in een wereld vol pijn wat leidt tot een prachtige en ontroerende ontknoping. Adrien Brody's beste rol ooit.
.jpg&h=100&w=100 "Take Shelter")
Pascal van Eijndhoven: Take Shelter
Het was lang de vraag of de film überhaupt vertoond zou worden maar gelukkig besloot A-Film toch de film uit te brengen. IJzersterk acteerwerk van Michael Shannon, van wie ik nog veel hoop te horen, en een geweldig mysterieus sfeertje.
Jasper ter Hoor: Seven Psychopaths
Na het geweldige In Bruges komt Martin McDonagh met een idiote, snelle, slimme, kleurrijke en lekkere lompe misdaadkomedie met een fantastische cast. Sterke soundtrack en score, mooie plaatjes, heerlijke karakters, een sterk script vol gitzwarte humor en over-de-top geweld en een schitterende cast met onder andere Colin Farrell, Woody Harrelson, Sam Rockwell, Christopher Walken, Tom Waits en Harry Dean Stanton.
Jan Roselaar: The Hobbit: An Unexpected Journey
Peter Jackson compenseert ruimschoots zijn tenenkrommende uitglijder The Lovely Bones door terug te keren naar datgene wat hij het beste doet en wat we hem eigenlijk allemaal het liefste zien doen. De oude garde is terug en aangevuld met intrigerende nieuwe gezichten voor een tweede epische queeste om nog meer Oscars in Jackson's kast te krijgen. Ondanks een paar kleine minpuntjes hier en daar en een sterk heersend 'opzetje voor sequels' gevoel blijkt dit eerste deel van The Hobbit een fantastische hernieuwde kennismaking met Middle-Earth.
Jakob Peters: Jagten.
Geen explosies, 3D, HFR of ander geneuzel, maar een simpel en hartverscheurend verhaal met Mads Mikkelsen in zijn zoveelste glansrol. En een subliem einde, dat al het voorgaande opsomt.
Laura Kempenaar: Frankenweenie
Hij heeft me weer weten te betoveren, Tim Burton. Dat deed hij niet alleen met een heel schattig verhaal in griezelsferen met geweldige referenties naar de groten uit de filmwereld, maar ook met Mr. Whiskers. Het pluizige poesje is zo’n simpele manier van mensen vermaken, maar als zelfs bij iemand die zelden grinnikt door een film de tranen over haar wangen biggelen van het lachen, dan heb je het heel goed gedaan.
Jonathan Spuij: Anna Karenina
Het was een mager filmjaar. Geen enkele film wist mij in zijn geheel te veroveren maar vooral het eerste uur van Joe Wright's film was gedurfd, innovatief en duizelingwekkend mooi. Keira Knightley is nog nooit zo schoon en kwetsbaar geweest. De kostuums en aankleding zijn ook oogverblindend mooi. De dansscène in het eerste deel van de film is tevens de beste scène van het jaar.
Dries Thomas: Argo
Een vermakelijke, spannende thriller die in tegenstelling tot veel genregenoten ook komisch uit de hoek komt. Het is een gedurfde combinatie die wonderwel uitpakt en nogmaals bewijst dat we het laatste van regisseur Ben Affleck nog niet gezien hebben.
Matthijs van der Veer: Beasts of the Southern Wild
Ideeën, dromen, magie. Daarvoor komen we steeds weer terug naar de bioscoop. Geen film in 2012 bracht dit beter dan Beasts of the Southern Wild . De orkestrale soundtrack blies een betoverende wind door de drassige omgeving van The Bathtub, het decor voor het bescheiden verhaal. Cinema blijft licht, maar oh, wat kan het soms prachtig licht zijn.
Dick Gilsing: Amour
Een indringend portret van het ouder worden, waarin twee veteranen (Emmanuelle Riva en Jean-Louis Tritignant) hun vakmanschap en kwetsbaarheid tonen. De films van Michael Haneke zijn altijd van hoge kwaliteit. Dit keer toont hij niet de ontsporingen van de menselijke geest maar de aftakeling van het menselijk lichaam in het zicht van de dood. Dat levert aangrijpende scènes op.
.jpg&h=100&w=100 "The Dark Knight Rises")
Ruud Stift: The Dark Knight Rises
Hoewel ik deel 1 als de beste van de trilogie acht, zullen we de Dark Knight stevig gaan missen. Regisseur Christopher Nolan blies de Batman-cyclus nieuw leven in, want de Batman-films werden steeds minder serieus, tot op het absurde af. Christian Bale was ook de meest geloofwaardige Batman van het hele stel. Om maar te zwijgen over de heerlijke bijrollen van acteerkanonnen Michael Caine en Morgan Freeman. Smullen! Donker en gedurfd, met prachtige settings en vol dreiging. Toch maar een deel 4, Christopher?
Angela Potjens: Shame
Schrijnende, ongemakkelijke film over een aan seks verslaafde dertiger in New York, die zo probeert de peilloze eenzaamheid in zijn leven te ontvluchten. Hoofdpersoon Brandon is niet in staat om echt contact met mensen te maken. Als iemand emotioneel te dichtbij komt, haakt hij af. De darkroom is minder eng dan een goed gesprek met een leuke vrouwelijke collega. Met sterke rollen van Michael Fassbender en Carey Mulligan.
Peter de Jonge: Moonrise Kingdom
Meerdere films hebben mij dit jaar tot tranen weten te ontroeren, maar Moonrise Kingdom is de enige film die tranen van geluk teweegbracht. Wes Anderson leverde dit jaar zijn beste film tot nu toe af met dit prachtige sprookje over de jeugd, kalverliefde en onbezonnenheid. Alles klopt aan deze film. Het camerawerk, de muziek, de kostuums, de sets en natuurlijk het acteerwerk van de volwassenen, maar vooral de kinderen. Hulde!
Lianne Koorn: Take this Waltz
Romantische films laten niets meer zien dan onmogelijke wensen en ijdele hoop over de liefde. Take this Waltz doet dat niet. Michelle Williams speelt een getrouwde jonge vrouw die willoos verliefd wordt op haar overbuurman. Ze zal een keuze moeten maken en daarbij wordt de kijker nauw betrokken. Deze film legt de vinger op de zwakke plek van het hart en daagt het publiek uit deze plek ook bij zichzelf te vinden.
Bob Demper: Holy Motors
Een geweldige comeback van Leos Carax. Een puur beeldend kunstwerk wat niet te bevatten is, maar des te meer te voelen. De ultieme ode aan cinema dit jaar!
Remco de Weerd: The Raid
De actiefilm van het jaar en misschien ook wel de beste van de afgelopen tien jaar. Niet nodeloos ingewikkeld en door wat ontwikkelingen en twists in het verhaal genoeg om mee te leven met de personages. Het zorgt voor een spannend en meeslepend geheel, dat vooral grossiert in één ding: het op enorm spectaculaire en meeslepende wijze presenteren van actie, op een vernieuwende manier en van hoog niveau. Dit is de perfecte actiefilm waar je als liefhebber al jaren op hebt zitten wachten.Nico van den Berg: Amour
In dit sterke filmjaar sprong Amour van Haneke er echt uit. Geen andere film wist me zo te raken en me zo shaky de bioscoopzaal doen verlaten als dit meesterwerk die nu al met recht een klassieker mag worden genoemd. Met weinig middelen, ijzersterk acteren en de beklemmendheid van 1 ruimte weet Haneke er een effectief geheel van te maken. Een film die op deze manier de liefde toont met de dood in de ogen, laat zien dat cinema er anno 2012 nog steeds toe doet. En hoe.
Lees hier wat de slechtste films van 2012 waren .
