20 Feet From Stardom is een must is voor iedere fan van popmuziek.
"Rape, murder, It's just a shot away." Dit is wellicht de bekendste zin uitGimme Shelter, een van de meest populaire nummers van The Rolling Stones. En we hebben het niet aan Mick Jagger te danken, maar aan Merry Clayton, een van de vele achtergrondzangeressen van de Stones. Dat leren we in20 Feet From Stardom, een documentaire over het belang van achtergrondzangeressen voor de popmuziek. We zien dat velen van hen, in de schaduw van veel van de grootste rock- en popartiesten, een enorme bijdrage hebben geleverd aan aan veel iconische nummers uit de popgeschiedenis. In deze documentaire, geregisseerd door Morgan Neville, worden ze eindelijk eens in de schijnwerpers gezet.
Mooie muziek
Dit is geen documentaire die de filmwereld erg in vuur en vlam zal zetten. Het bestaat uit gesprekken met belangrijke mensen uit de muziekgeschiedenis die voor de camera worden gezet en mogen praten. Deze scènes worden afgewisseld door zeer boeiende archiefbeelden, waarvan velen na enig graafwerk op YouTube gevonden kunnen worden. Het is dus een vrij conventionele documentaire, maar dat maakt hem niet minder boeiend. Zeker voor liefhebbers van rock en pop zal deze documentaire erg interessant zijn. We krijgen een kijkje in een onderdeel van de popgeschiedenis dat niet al te vaak belicht is, en de documentaire is volgeladen met geweldige muziek. Bovendien zijn de mensen die aan het woord komen zowel de vergeten achtergrondzangeressen als ook grote rocksterren als Bruce Springsteen, Sting en Mick Jagger. Allemaal weten ze hun liefde voor, en plezier in muziek, voelbaar te maken. Ze spreken met een aanstekelijk enthousiasme over de baanbrekende nummers die ze maakten. Ze tonen daarbij geen valse bescheidenheid. Ze weten dat de nummers die ze maakten fantastisch waren en praten daar graag over.
The Blossoms
Hoewel er verschillende achtergrondzangeressen aan het woord worden gelaten, focust20 Feet From Stardomzich vooral op vijf van hen. Dit zijn Darlene Love, Merry Clayton, Lisa Fischer, Tata Vega en Judith Hill. Love was samen met haar groepThe Blossomsrevolutionair. In de jaren '50 waren de achtergrondzangeressen voornamelijk brave blanke meisjes die precies de teksten zongen zoals ze was opgedragen. De zwarte meiden vanThe Blossomsbrachten daar verandering in door soul en een eigen draai aan de nummers te geven, waardoor de liedjes opeens veel spannender en beter werden. Love heeft daarna een solocarrière proberen te starten, maar dat is niet gelukt. Dat geldt eigenlijk voor al deze zangeressen. Voor een deel komt dat doordat ze de druk van een eigen carrière niet aan konden, maar voor een deel komt dat ook doordat verschillende muziekproducenten hun beloftes niet nakwamen of gewoon niet wisten hoe ze deze zangeressen moesten verkopen. Lisa Fischer is feitelijk de succesvolste. Zij heeft als soloartiest zelfs een Grammy weten te winnen, maar is uiteindelijk nooit doorgebroken. Zij zingt sinds 1989 mee bij alle concerten vanThe Rolling Stones. Sommigen noemen haar zelfs de vrouwelijke lead van The Stones.
Geen medelijden
De film toont dat het niet altijd eerlijk was dat deze zangeressen niet doorbraken. Afgezien van de eerder genoemde problemen met producenten laat20 Feet From Stardomook zien dat veel van deze zangeressen vocaal veel sterker waren dan zij die wel sterren zijn geworden. Sommige van deze sterren, zoals Mick Jagger, geven dat ook ruimschoots toe. Maar het is de film aan te prijzen dat het nooit wil dat wij medelijden hebben met de achtergrondzangeressen. Zij waren direct betrokken bij veel mijpalen uit de popgeschiedenis. Daarnaast kregen ze, zeker van de Britse rocksterren, veel vrijheid om zoveel mogelijk op hun eigen manier invulling te geven aan de nummers. De sterren konden de muziek die ze maakten niet maken zonder hen. Andersom geldt echter hetzelfde. De zangeressen kregen daarnaast een financiele compensatie die genoeg was om van te leven en ze mochten optreden voor grote aantallen fans, zonder dat ze daarbij tegen de negatieve kanten van de roem aanliepen.
Conclusie
20 Feet From Stardom is een mooie muziekdocumentaire die de vaak onderbelichte, maar zeer belangrijke rol van achtergrondzangeressen op de voorgrond zet. Het toont daarbij aan dat velen van hen onder andere omstandigheden sterren hadden kunnen worden. Dat ze dat niet zijn geworden is jammer, maar medelijden is wel het laatste wat je met hen hoeft te hebben.
