Mannenharten - recensie

Typische formulefilm over de identiteitscrisis van de zoveelste groep mannen.

De meeste Amerikaanse komedies uit Hollywood lijken de afgelopen jaren een constant déjà vu gevoel op te wekken. Met het idee dat een film die afwijkt van de bekende formule geen geld zal opbrengen, wordt dezelfde riedel steeds maar weer doodleuk herhaald. Dit herhaalt zich ook in Mannenharten, waarin een zoveelste groep onvolwassen mannen in een identiteitscrisis verkeert.

Tijdens een bezoek aan de sportschool maken we kennis met de mannen. Reclameman Tim (Daan Schuurmans) lijkt alles te hebben: een goedbetaalde baan, een mooi appartement, en hij gaat bovendien binnenkort trouwen. Maar zoals het hoort bij dit type personage is Tim er natuurlijk nog lang niet aan toe om zich vast te laten leggen. Zijn beste vriend Wouter (Jeroen Spitzenberger) is een wat knullige man waardoor zijn relatie met Nicole (Katja Herbers) op springen staat. Verder is er de verlegen ambtenaar Niels (Fabian Jansen) die de ware liefde in Susanne (Georgina Verbaan) probeert te vinden terwijl haar ex Frank haar probeert terug te winnen. De cast wordt afgemaakt door de verhaallijn van muziekproducer Dennis (Barry Atsma) die omringd wordt door mooie vrouwen (waaronder Kim Feenstra) maar toch blijkt - wat een verrassing - eenzaam te zijn.

Männenherzen

‘Onvoorspelbaar maar o zo herkenbaar!’ Dit is hoe de makers vanMannenharten het plot van de film in de persmap samenvatten. Hoewel het plot vanMannenharten de formule op de letter volgt van bekende en superieure komedies alsLove Actually, blijkt deze film een remake te zijn van de Duitse hitfilmMännenherzen. Universeel kan het thema zeker genoemd worden want afgezien van de Amsterdamse setting en de gebruikelijke garde Nederlandse (bekende) acteurs had deze film net zo goed uit welk ander land dan ook kunnen komen.

Beproefde formule

Het mag duidelijk zijn datMannenharten het niet moet hebben van originaliteit. De uitvoering van een beproefde formule als Love Actuallyis echter ook niet bijster goed. De hoeveelheid personages maakt dat de mozaïekvertelling nogal zwalkt, terwijl een dozijn liefdesliedjes dat afgedraaid wordt als soundtrack het gammele geheel poogt te lijmen. Verder voldoet de film aan alle vereisten van de formule met oppervlakkige personages, platte grappen, sluikreclame, en uitgekotste stereotypes (zoals een hyperromantische slow motion scène op het ijs).

Waar twee jaar geleden de filmAlles is Liefde verscheen en vorig jaar het vervolgAlles is Familie, kanMannenharten zonder twijfel een vervolg genoemd worden op voornoemde fil Deze kerstfilm volgt braaf alle gebaande paden van de formule en kan zonder meer gepasseerd worden.