21 Jump Street - recensie

Na talloze andere klassiekers is het nu de beurt aan de succesvolle serie 21 Jump Street om een eigentijdse bewerking te krijgen.

Op 12 april in 1987 zond Fox Network de eerste van de 103 afleveringen uit van de politieserie21 Jump Street. Hierin werkten jong uitziende agenten undercover om te infiltreren in scholen en andere plekken waar jongeren uithingen. Problemen als homosexualiteit en drugsgebruik door jongeren werden aangekaart. Het was de springplank voor de carriere van Johnny Depp die als Tom Hanson tegen wil en dank uitgroeide tot tieneridool.

Scenarioschrijver Michael Bacall (Scott Pilgrim vs. the World, Project X) heeft in zijn versie voor de filmische remake echter alleen het concept van jong uitziende agenten in tact gelaten. De rest is een met grappen doorspekte komediefilm gemixt met high-school drama en politieaktie. Schmidt (Jonah Hill) en Jenko (Channing Tatum) worden door hun onbekwaamheid overgeplaatst naar de afdeling21 Jump Street. Daar worden ze losgelaten op een middelbare school waar ze moeten onderzoeken wie er drugs levert, wat het leven gekost heeft van een leerling. Hier en daar zien we nog wel knipoogjes die terugblikken naar de tijd van weleer, maar voor de rest levert de moderne 21 Jump Streeteen geheel nieuwe film, geregisseerd door Phil Lord en Chris Miller (Cloudy With a Chance of Meatballs).

Bacall en de regisseurs schieten met hun komische hommage vrijwel direct in de roos door de afdeling21 Jump Street te omschrijven als een uit de jaren '80 stammend gemoderniseerd project: "You see the guys in charge of this stuff lack creativity and are completely out of ideas". Zo nemen ze Hollywood en dus gelijk ook zichzelf op de hak, waardoor21 Jump Street op aanstekelijke wijze speelt met clichématige grappen. Deze zijn altijd een fractie aangedikt, zoals Captain Dickson die Ice Cube vertolkt als een irritante schreeuwerige neger. Doordat dat cliché vooraf ook doodleuk door hemzelf wordt benoemd, is Ice Cubes volle overgave aan de rol alleen maar leuker.

De grappen zijn inventief. Soms niet eens nieuw, maar altijd met een frisse wending. Door de chemie tussen Jonah Hill en Channig Tatum worden deze nog meer versterkt. Die storm aan originele humor duurt echter niet de hele film. In het verhaal waarin twee undercoveragenten op zoek zijn naar de verantwoordelijken voor de verspreiding van drugs op school, komen er vanzelfsprekend momenten waarop je de humor moet kunnen afwisselen met wat serieuzere zaken. Op het niveau van drama lukt dat aardig en Jonah Hill laat zijn karakter overtuigend ontdekken dat hij meer kan op het gebied van meisjes dan hij dacht. Echter, op het moment van aktie en spanning laten regisseurs Phil Lord en Chris Miller de film een beetje plichtmatig verlopen. Op die manier ontstaat er een lek in de opgebouwde kwaliteit waar de lucht deels uitloopt en de film een beetje inzakt. Gelukkig duwt de cameo van Johnny Depp de film nog wat omhoog en is de laatste scène met wat absurditeit toch weer heerlijk. Het bedekt de teleurstelling alleen niet helemaal.

21 Jump Streetis een originele en komische hommage aan de serie uit de jaren '80. Dat scenarioschrijver Bacall om het concept van jong uitziende agenten heen een geheel eigen komedie heeft neergezet, vormt het succes van de film. De humor is origineel, leuk en neemt zichzelf nooit serieus. Jammer genoeg hebben de regisseurs Phil Lord en Chris Miller nog niet genoeg ervaring om ook de spannende aktievolle scènes succesvol af te werken, waardoor het laatste deel van21 Jump Street enigszins in elkaar zakt. Maar ondanks het wat teleurstellende einde valt het dubbeltje door het enorm leuke eerste uur toch naar de goede kant.