3 Coeurs - recensie

Benoit Jacquot (1947) heeft inmiddels heel wat films gemaakt en verschillende genres uitgeprobeerd.Trois Coeurs(2014) is een melodrama in de goede zin van het woord én een emotionele thriller over een driehoeksverhouding van een man met twee zussen, waarin de vanzelfsprekende loyaliteit van de laatste twee op de proef wordt gesteld.

Hoofdpersoon Marc (Benoit Poelvoorde in een ernstige rol) mist in een provinciestadje de laatste trein naar Parijs. Hij ontmoet een vrouw, Sylvie (Charlotte Gainsbourg). Het is een amour fou. Ze praten de hele nacht door zonder persoonlijke gegevens uit te wisselen, en maken de afspraak elkaar in Parijs weer te ontmoeten. Dit rendez-vous loopt mis, zoals het hoort in een melodrama, omdat hij op weg er heen een hartaanval krijgt. Sylvie had haar relatie al uitgemaakt, maar reist nu haar vriend toch na naar de VS. Dan loopt Marc op zijn werk Sophie (Chiara Mastroianni) tegen het lijf. De relatie die daaruit voortkomt, houdt wel stand. Ze krijgen een zoontje. Een kalme, gelukkige tijd breekt aan. Die kan Marc in verband met zijn gemoedsrust en hartproblemen ook goed gebruiken. Marc weet intussen niet dat Sophie de zus is van Sylvie, Sophie weet niets van de ontmoeting van Marc met haar zus, en Sylvie weet niet dat de nieuwe vriend van haar zus Marc is. Het publiek weet dat allemaal wel, en Jacquot moet er alles aan doen om geloofwaardig te houden, dat dit spanning verwekkende informatieverschil lange tijd stand houdt. Waarom bouwde Marc niet meer tijd in om zijn afspraak met Sylvie zeker niet te missen? Waarom vertelt Marc aan Sophie niet gewoon over zijn ontmoeting in het provinciestadje waar ook Sophie woont? Waarom ziet Marc de portretten van Sylvie niet die in het huis van Sophie en de moeder (Catherine Deneuve) van beide zussen hangen. Hoe komt het dat Sophie tijdens de vele skype gesprekken met haar zus niet een foto laat zien van haar nieuwe vriend? Liefde en logica lijken hier niet samen te gaan. Marc is bovendien een vat vol tegenstijdigheden: een romantische ziel die van vrouwen houdt en zijn brood verdient als belastinginspecteur. Een tragische rol die (de in andere films meer clowneske) Poelvoorde overtuigend speelt. Ook op de trouwdag van Marc en Sophie stelt Jacquot een confrontatie tussen Marc enSylvie nog even uit, maar tenslotte is die onvermijdelijk. De liefde tussen beiden laait weer op, onder het toeziend oog van de moeder (Catherine Deneuve). Ook de burgemeester van het stadje lijkt iets te vermoeden. Marcs actie tegen zijn mogelijk frauduleuze praktijken legt hij uit als afreageren van diens eigen stressvolle situatie. Sylvie wil niet dat haar zus de waarheid weet, Marc wordt de dupe van de oplopende spanning die zijn dilemma met zich meebrengt. Door een figuurlijke en letterlijke heart break van Marc wordt Sophie ongewild getuige van deze amour fou.

In Franse films spelen maaltijden vaak een belangrijke rol, zoals bij Sautet. Jacquot gebruikt ze om de interactie tussen zijn personages te laten zien, in conversaties, blikken, de manier van eten, speciaal waar het de geheime liefde betreft. Hij maakt ook veel gebruik van spiegels (al in een van de eerste scenes ziet Marc zich geconfronteerd met zijn spiegelbeeld) en van sfeervolle locaties, zoals tuinen en bossen, plekken die de melodramatische situatie, zoals in films van Stahl en Sirk, versterken. Sylvie zit tevergeefs te wachten in de Tuilerieen in Parijs, waar ook de ontknoping plaatsvindt. Soms vertelt Jacquot zijn verhaal heel gedetailleerd, en lijkt de tijd te vertragen; dan weer vliegt de tijd en vat hij een episode samen in geprononceerde beelden, of zelfs een voice-over, die de gelukkige, kalme periode in het leven van Marc benadrukt.

Conclusie

Jacquot heeft metTrois Coeurseen melodrama gemaakt met een geheel eigen toon. Hij staat bekend als een regisseur, die zich verdiept in vrouwenfiguren. In deze film toont hij het dilemma van een man, sterk vertolkt door Benoit Poelvoorde. De drie actrices zorgen ervoor, dat ook de vrouwenfiguren overtuigen.