De Nederlandse komedie is een problematisch genre. Zie maar de volgende films, die zijn uitgekomen of nog uit moeten komen:Mannenharten, Hartenstraat enPak van mijn hart. Wat valt er op? Ondanks dat het bij alle films in de titel zit, lijkt het alsof veel van deze films niet vanuit het hart zijn gemaakt. Waar is de originaliteit? Waar is de liefde voor film? Bij deze titels is het ver te zoeken. Dit geldt niet voor deze, want de echte Nederlandse komedie is nuAanmodderfakker.
Dinsdagavond lam in de kroeg
“Ik vind dat zo vet aan jou”, biecht de zwager van Thijs aan hem op. Het is dinsdagavond en ze worden samen lam in de kroeg. “Dat je gewoon doet waar je zelf zin hebt.” Ze zijn al best dronken, maar ze drinken gestaag door. “Ja, ik heb best een tof leven” weet Thijs er met moeite uit te brengen. Hij weet namelijk dat het een leugen is. Thijs (Gijs Naber) is 32, ‘studeert’ nog, werkt bij een slap aftreksel van de Media Markt en kan nog steeds zijn eigen was niet doen. Zijn leven is dus niet zo tof. InAanmodderfokker moet de gecultiveerde eeuwige student dan ook leren om volwassen te worden. Ironisch genoeg kan hij dat alleen leren van Lisa (Roos Wiltink), de zestienjarige oppas van de kinderen van Thijs’ zus. Lisa is alles wat Thijs niet is: ambitieus, zelfstandig en volwassen. Samen zijn ze een onvergetelijk stelletje binnen de Nederlandse filmgeschiedenis.
Mondharp en theepot
Lisa probeert alleen maar negens op school te halen zodat ze naar Cambridge kan gaan, terwijl Thijs’ ambities niet verder reiken dan zijn volgende biertje. Zij speelt de mondharp om beter te concentreren tijdens het leren, hij blaast met zijn mond thee uit de theepot. Als Lisa seks met hem wil, lijkt het alsof zij alles al weet, terwijl hij nog moet opzoeken of seks met haar wel legaal zou zijn. Ondanks dat ze overal in verschillen, is de dynamiek tussen Thijs en Lisa onweerstaanbaar. Dit is vooral te danken aan Gijs Naber en beginnend actrice Roos Wiltink, die hun personages perfect in weten te vullen. Ze delen een geweldige chemie, waar niet genoeg van te krijgen valt. Als hun relatie dan ook een keer haaks loopt, komt dat echt hard aan. Ongeacht hun leeftijdsverschil voelt het alsof ze bij elkaar horen.
Een grote stap voor Thijs, een kleine stap voor de mensheid
De andere personages om Thijs heen mogen er ook wezen. Zijn overbeschermende moeder geeft hem nog elke keer als ze hem ziet een “klein extraatje” mee in de vorm van 50 euro; zijn gepensioneerde vader gaat op pelgrimstocht naar Santiago de Compostella, maar komt niet verder dan hun een hotel in Limburg, waar hij stiekem blijft chillen; zijn woest bebaarde huisgenoot gluurt naar het overbuurmeisje en zijn zwager heeft eenThunderbirdsspeeleiland op zolder. Toch komen al die tragikomische figuren verder in het leven dan Thijs. Na verloop van tijd ziet hij dan ook in dat hij echt moet opgroeien. In een fantastische droomsequentie schieten beelden van al die mensen en vooral van Lisa door zijn gedachten. Ondersteunt met een hilarische soundtrack waarin steeds Lisa’s mondharp wel ergens te bekennen valt doet hij daarna hard zijn best om op te groeien, maar dat is nog best moeilijk. Regisseur Michiel ter Horn en scenarist Anne Barnhoorn, die hiervoor al met elkaar werkten aanDe Ontmaagding van Eva van End, laten Thijs letterlijk en figuurlijk door het slijk gaan als hij plots zijn best probeert te doen. Voor hem zijn de stappen die hij zet enorm, voor de mensheid zijn ze minuscuul. Coming-of-age komt zelden zo laat op gang als inAanmodderfakker.
Conclusie
Regisseur Michiel ten Horn heeft metAanmodderfakker een van de meest verfrissende Nederlandse films gemaakt in tijden. Op zijn best benadert de film het werk van Wes Anderson; alle elementen van de film dragen bij aan het drama en de komedie. Het maaktAanmodderfakker onweerstaanbaar. Konden alle Nederlandse komedies maar zo sterk zijn!
