Altijd al willen afreizen naar een andere planeet? James Cameron maakt het mogelijk in 3D.
Een groep inhalige mensen heeft hun zinnen gezet op een waardevol mineraal op de planeet Pandora. De inwoners, genaamd Na’vi, zijn echter niet blij met de komst van het aardse volk. Door middel van een kunstmatig Na’vi lichaam kan de planeet worden betreden.
Jake Sully (Sam Worthington) is een van de personen die zo’n lichaam mag besturen. De ex-marinier in een rolstoel krijgt de opdracht te infiltreren in het Na’vi volk. Een vrouwelijke Na'vi genaamd Neytiri (Zoe Saldana) geeft hem de kans om toe te treden tot het volk als hij een aantal proeven doorstaat. Als Sully meer begint te voelen voor Neytiri en de cultuur van de Na’vi, begint hij zijn missie te betwijfelen.
Vooruitlopen op de techniek
Al vele jaren liep regisseur James Cameron ( Aliens , Terminator 1 en 2, Titanic ) met het idee van Avatar . De techniek was nog niet zover om realistische sciencefiction schepsels met de computer te maken. Na het zien van Gollum in Lord of the Rings wist Cameron dat de tijd rijp was. In Avatar gaat het echter niet om alleen één karakter, maar om een hele planeet bevolkt door computer-wezens. Maar liefst 60 procent van de film is cgi. Daarnaast wilde de filmmaker dat de kijker onderdeel van de film werd door alles in 3D op te nemen. Hiervoor creëerde hij zelf de benodigde techniek.
Angstvallend echt
Avatar gooit de kijker bijna direct in de wereld van Pandora. Na een korte introductie van hoofdpersoon Jake Sully maken we kennis met de prachtige bloemen en planten en vreemde wezens die er rondlopen. Het is onvoorstelbaar dat dit alles uit de computer komt. Er zijn al vele digitale personages op het witte doek verschenen, maar Cameron behaalt een nieuwe mijlpaal in de filmgeschiedenis. Nog nooit zagen cgi-figuren er zo realistisch uit. Levendige ogen, een huid die je bijna kunt aanraken en een pupil die vergroot bij een verliefde blik; alles klopt. Ook de bewegingen van de Na’vi zijn zeer realistisch. Ze komen dan ook van de acteurs zelf door middel van de motion capture techniek.
Ook over het 3D effect kan ik vol lof zijn. 161 minuten is een lange periode om met een 3D-bril op je neus te zitten, maar in de eerste scène ben je al vergeten dat je hem op hebt. Cameron zuigt de kijker naar binnen, geeft meer diepte aan de beelden en bezorgt je het gevoel dat je de personages in het echt mag ontmoeten. Heb je ooit een wereld met buitenaardsen willen bezoeken, dan komt dit het dichtst in de buurt.
Mooie plaatjes, plat verhaal
Cameron heeft veel tijd gestoken in het creëren van een complete wereld en de Na’vi cultuur. Dat levert veel mooie plaatjes op, maar het verhaal heeft hieronder te lijden gehad. De strijd tussen de mensen en de buitenaardsen is redelijk standaard en nooit echt verrassend. De spirituele kant van de Na’vi zal niet iedereen aanspreken. Het volk leeft in harmonie met de natuur en heeft een connectie met alles wat leeft op Pandora. Wanneer honderden Na’vi hand in hand rondom de boom der zielen zitten te neuriën wordt het wel erg zweverig. Dit wordt echter goedgemaakt door de levendige wereld die je moet zien om te geloven. Bovendien pakt de regisseur helemaal groots uit met een groots actie spektakel in het laatste half uur.
Conclusie
Bezoek je de wereld van Pandora, doe dat dan wel in 3D. Je beleeft een magische reis vanuit je bioscoopstoel die je moet zien om te geloven. Nog nooit creëerde iemand zo’n complete en geloofwaardige cgi wereld. Cameron heeft de nadruk echter op de pracht en praal gelegd van de bijzondere wereld, waardoor het verhaal maar matig is. Gelukkig is Avatar een waar vermaak voor de ogen en eindigt het met verbluffende actie.
