Buddenbrooks - recensie

De Duitse schrijver Thomas Mann schreef in 1901 een episch drama dat zich qua grootsheid kon meten met de werelden van Tolkien. Voor de mensen die het boek niet door te komen vonden is er nu de film. Personen die het boek geweldig vonden mogen natuurlijk ook meekijken.

Buddenbrooks
Buddenbrooks gaat over de familie Buddenbrooks. De versteviging van de maatschappelijke positie is voor de vader van de familie, Johann (Armin Mueller-Stahl), van het grootste belang. Johann is graankoopman in de 19de-eeuwse havenplaats Lübeck. Door het drukke leven en het hooghouden van de familie-eer is er hierdoor weinig plaats voor de persoonlijke emoties van het gezin. Dé reden dat dochterlief Antonie (Jessica Schwarz) van doen krijgt met een aantal kapotte huwelijken en zoonlief één, Christian (August Diehl), een grote zenuwpees is die wordt verstoten wanneer hij op komt draven met een ‘eenvoudige’ danseres. Zoonlief twee, Thomas (Mark Waschke), voldoet echter wel aan de verwachtingen van vader Johann en wil wél graag het bedrijf overnemen. Echter, ook Thomas is iemand met veel gebreken en heeft alle jaren, vooral door toedoen van broer Christian, teveel opgekropt. En zie daar, een familie tragedie is geboren!

Ingekort verhaal
Het verhaal is in vergelijking met het boek een stuk ingekort. Waar het boek zich over meerdere generaties verhaalt, daar houdt de film het er bij eentje. Dit is waarschijnlijk ook een verstandige keuze, want de film duurt alsnog twee en een half uur. De film komt misschien wat traag op gang, het is überhaupt geen snelle film, maar visueel is het een pareltje. Het inventieve camerawerk zweeft door het grootse decor heen en is opvallend inventief.

Armin Mueller-Stahl
Acteergrootheid Mueller-Stahl ( Shine ) zet met zijn vertolking van Johann Buddenbrooks de zoveelste glansrol neer. Een vader die het beste voor zijn kinderen wil, maar tevens de naam en eer van de familie hoog wil houden, en dit gaat niet altijd goed samen.

Hoewel hij groot op de poster staat en als eerste genoemd wordt, heeft hij echter niet de hoofdrol, aangezien zijn aanwezigheid maar de helft van de film betreft.

Kids Buddenbrooks
Het sterke spel van Schwarz, Diehl en Waschke zorgt ervoor dat de film boeiend blijft om naar te kijken. Vooral Diehl, die wat weg heeft van Vincent Gallo, en Waschke maken indruk met hun diepgewortelde gevoelens.

Jessica Schwarz was al eerder te zien in Tom Tykwer’s Perfume: The Story of a Murderer en August Diehl was te zien in Die Fälscher , welke in 2008 een Oscar ontving voor ‘Beste Buitenlandse Film’.

Tot groot genoegen herkennen we in Hermann Hagenström ook nog eens Nederlands trots Fedja van Huêt in een kleine bijrol. Voor Fedja is het natuurlijk een prachtige kans geweest om met Armin Mueller-Stahl in een film te hebben gespeeld.

Camerawerk
Zoals eerder gezegd is het camerawerk vrij inventief. Ondanks het vrij ouderwetse verhaal wordt het op een moderne manier gefilmd. De camera beweegt af en toe door de 19de-eeuwse wereld heen alsof David Fincher achter de camera staat. Voormalig tv regisseur Heinrich Breloer zorgt er hierdoor voor dat alles net wat anders in beeld wordt gebracht dan een gemiddeld kostuumdrama.

De vertelling zelf is op zich niet heel veel meer dan een keukenmeidenroman, iets waar Jane Austen een eeuw eerder heel erg populair mee is geworden. Het gaat om liefde, intriges en het nastreven van vaders idealen - een verhaal zoals er al veel van gemaakt zijn. Wat de film naar een hoger niveau tilt is het door bij vlagen fantastische spel van de acteurs en het prachtig in beeld gebrachte decor. Hierdoor ontstijgt de film net de middenmoot van kostuumdrama’s.

Conclusie
Met twee en een half uur is het een film waar je wat van je tijd in moet investeren. De film is soms wat aan de trage en vlakke kant, maar het sterke acteerspel en decor maken veel goed. Hierdoor stijgt de film net boven de middenmoot uit. Mooi in beeld gebracht allemaal, maar niet het meesterwerk waar sommigen op hoopte. Fans van de schrijfster Jane Austen en de verfilmingen ervan zullen deze film zeker moeten gaan bezoeken, want de film komt het best tot zijn recht op het grote doek en maakt zo de meeste indruk.