Che Part One - recensie

De Argentijnse arts en revolutieleider Ernesto 'Che' Guevara arriveert in New York (1964) om de VN toe te spreken. Flashbacks laten zien hoe Guevara, acht jaar eerder, heeft geholpen het Cubaanse dictatorschap van Fulgencio Batista omver te gooien.

Steven Soderbergh en zijn Che
Hier is het dan: Deel Een van het langverwachte portret over Che Guevara, de revolutionair. Soderbergh en zijn schrijver, Peter Buchman, maken er een punt van in zijn geheel tegen de conventionele structuur in te gaan die anders in Hollywood wordt gebruikt bij biografische fil En hier kan ik ze geen ongelijk geven: niemand is er bij gebaat Guevara als schooljongen te zien of hem hoestend en proestend zijn eerste sigaar te zien roken. Aan de andere kant gaan de regisseur en schrijver er blijkbaar vanuit dat eenieder die deze film bekijkt, alles wat er bekend is over Che al weet. Inlezen geblazen dus, een beetje achtergrondinformatie is nooit weg.

Benicio Del Toro
In Che Part One krijgen we kleine stukjes informatie over de revolutieleider. We zien hoe hij zijn medische training gebruikt om Cubaanse boeren op te lappen, hoe zijn filosofie luidt en wat zijn astma met hem doet. Dit is echter alleen hoe de soldaten hem kennen. Wat wij aanvullend zien is een Del Toro die de arts en familieman Ernesto speelt en langzamerhand Che Guevara wordt: de koude, efficiënte leider van de revolutie. Del Toro’s acteerwerk is al even enigmatisch als de beroemde Alberto Korda foto die overal ter wereld op t-shirts en tassen prijkt.

De flashbacks die zich afspelen in New York, waarin Guevara wordt geïnterviewd door Lisa Howard van ABC , zijn wat minder succesvol. Door Guevara’s leven te laten zien door middel van flashbacks binnen een tv-interview, geeft Soderbergh ons een Che waarvan we niet zeker zijn of we hem kunnen geloven. Daarnaast geeft dit alles ons een effect alsof we de bioscoop uitlopen om een VN vergadering bij te wonen. Gelukkig wordt dit alles goedgemaakt in het finalestuk van de film.

Demián Bichir
De film beschrijft vooral het leven van Ernesto Che Guevara, maar het blijft uiteraard een feit dat het leven van Che en dat van Fidel Castro onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Wij ontkomen er dan ook niet aan af en toe een glimp van Castro op te mogen vangen gedurende de film. De rol van Fidel wordt gespeeld door de, in Hollywood, nog wat onbekende Mexicaanse acteur Demián Bichir. We zien Bichir alleen in een aantal van de flashbacks, zoals wanneer boeren zich melden om verenigd te worden met de man die ze nog nooit hebben ontmoet, maar blind vertrouwen dat hij hen een betere toekomst zal geven. Ondanks dat ik nooit van hem had gehoord, moet ik toegeven dat Demián Bichir een overtuigende en charismatische Fidel Castro neerzet. Daarnaast vertoond hij in de film een verbluffende gelijkenis met de jonge Fidel.

Conclusie
In eerste instantie oogt de film wat rommelig, dit wijt ik aan de verschillende flashbacks die vooral in het begin vaak wisselen. Desalniettemin hebben Soderbergh en Buchman het voor elkaar gekregen een mooi portret neer te zetten van één van de meest beroemde revolutionairen ter wereld.

Eenieder die een meer uitgebreide studie van de historische situaties rondom de Cubaanse revolutie zoekt, moet het waarschijnlijk ergens anders zoeken. Wat je hier wel kunt vinden is een unieke kijk op de Guerrillaoorlog, welke de ondergrond was voor Castro's revolutie. Soderbergh heeft naast de regie ook de rol van directeur in fotografie op zich genomen. Hij gebruikt een technisch zeer hoogwaardige digitale camera, waarmee hij ieder blad en takje in de jungle uitlicht met een helderheid die niet onderdoet voor een film van David Attenborough.

Deel Een van Soderbergh's Che , breekt dwars door clichés en mythe heen en wat wordt gecreëerd is een idyllisch en tegelijkertijd frustrerend verhaal over heldhaftigheid en de claustrofobie van oorlog in zijn algemeen. Dit alles wordt perfect omlijst door meeslepend acteerwerk.