Hell Ride - dvd recensie

The Savage Seven , Chrome and Hot Leather , Shanks , wie kent deze bikerfilms niet? Ruim dertig jaar later blazen Larry Bishop en Quentin Tarantino het biker genre nieuw leven in met Hell Ride , naar eigen zeggen de beste biker film ooit gemaakt. Maak plaats Easy Rider, want hier is Hell Ride .

Ster
Larry Bishop was ooit een ster. De bikerfilm was zijn genre. In de jaren zestig en zeventig zag je hem dan ook niet zonder een stoere motor tussen zijn benen. Quentin Tarantino, de koning van de wansmaak, blijkt een groot fan van de biker film te zijn en Larry Bishop is zijn held. En zo gebeurt het dat Larry en Quentin samen de film Hell Ride besluiten te maken. Larry schrijft, regisseert en speelt de hoofdrol van Pistolero en Quentin produceert de film. Met Tarantino als producer zou je verwachten dat Hell Ride nooit heel slecht kan zijn geworden. Nu, Hell Ride is heel slecht geworden.

Kist
Een verhaal is er niet. Of toch? Er zijn twee rivaliserende biker gangs: de Victors en de 666ers. Pistolero behoort samen met the Gent en Eddie Zero tot de Victors (de goederikken) en Billy Wings and The Deuce behoren tot de 666ers gang. Billy Wings en The Deuce hebben ooit de vriendin, Cherokee Kisum, van Pistolero vermoord. De zoon van Cherokee, Comanche, is inmiddels volwassen en zit bij de Victors. Pistolero heeft Cherokee belooft om op haar zoon te passen en hem de sleutel te geven van een kist met iets waardevols. Een confrontatie tussen beide gangs blijft niet uit, goed zegeviert en Comanche krijgt zijn schat.

B.B.B.
In Hell Ride gaat het bij de bikers slechts om de drie B's. Bikes, Beer en Booty. Motors, bier en blote vrouwen zijn dan ook in overvloed aanwezig en sneeuwen het weinige beetje verhaallijn flink onder. Geweld en dialoog zijn grof en de film zit kilometers vol met lange shots van asfalt en motoren. De film wilde een hommage zijn voor het biker genre. Jammer genoeg is dit slappe misbaksel nauwelijks te pruimen en eerder een belediging dan eerbetoon. De dialogen zijn van een dusdanige houterigheid, daarmee vergeleken oogt Pinokkio van rubber. En niet alleen houterig, maar ook vooral heel slecht en flauw. Sterk geïnspireerd door de scherpe doordraaf dialogen in Tarantino's films, zijn Bishops schrijfsels braaf, flauw, voorspelbaar maar vooral tergend saai en cliché. De acteurs hebben duidelijk moeite met het script en krijgen sommige zinnen dan ook maar met moeite uitgesproken. Maar wat deze film vooral zo slecht maakt, is de geforceerde manier waarop Hell Ride probeert om als cool en bad ass over te komen. De kijker mag het namelijk niet ontgaan dat Hell Ride de meest allercoole film is die er ooit is gemaakt.

Conclusie
Hell Ride klinkt als concept geweldig. Ook zijn alle ingrediënten aanwezig om een geweldige film te kunnen maken. Je hebt echter wel een goed recept nodig of tenminste een goed idee om er iets van te kunnen maken. Hell Ride doet niet alleen pijn aan je ogen, maar is vooral een pijnlijke teleurstelling. Larry Bishop mag hierna nooit meer een film maken, als straf voor deze catastrofe. Een verspilling van geld, goede acteurs, geweld, bloot en Tarantino. Het biker genre bestond misschien dan wel enkel B-films, het verdient nog altijd een betere ode dan dit prul. De film is slechts 84 minuten lang, maar gevoelsmatig is Hell Ride een eeuwigdurend vagevuur.

Extra's:
Heel veel extra's die misschien nog wel leuker zij dan de daadwerkelijk film, aangezien de houterige stoerdoenerij ontbreekt.