Knallende actiefilm waarin half-god Perseus vecht tegen de toorn van de goden.
Plot
Deze nieuwe film van Louis Leterrier ( The Incredible Hulk, Transporter 2 ) gaat over de half-god Perseus (Sam Worthington) die zijn menselijke familie verliest door toedoen van de god van de onderwereld, Hades (Ralph Fiennes). Dit is gebeurd omdat het Griekse volk het geloof in de goden verloren heeft en die willen daarom wraak nemen. Hades spoort zijn broer Zeus (Liam Neeson) aan om de mensen bang te maken om zodoende meer gelovigen te krijgen. Wat Zeus niet weet, is dat Hades dit advies geeft uit eigenbelang. Als Hades in opdracht van Zeus het volk de opdracht geeft om (op straffe van de vernietiging van hun stadje door het kolossale beest de Kraken), Andromeda, prinses van Argos, op te offeren, zet Perseus alles op alles om de god te stoppen. Met de hulp van Io (Gemma Arterton), zijn engelachtige beschermvrouw en een groep onbevreesde soldaten, waaronder Draco (Mads Mikkelsen), gaat hij op pad om een eind te maken aan de toorn van de goden.
Remake
De film is een remake van Clash of the Titans uit 1981. De special effects in het origineel werden gemaakt met stop-motion animatie door Ray Harryhausen ( King Kong, Jason and the Argonauts ). Het lukte Leterrier niet om Harryhausen mee te laten werken aan de remake.
Acteerwerk
De cast van deze film is ijzersterk. Sam Worthington is op dit moment de nieuwe jongen van de actiefilms, door zijn rol in Terminator: Salvation en door het ongekende succes van Avatar. De rol van Perseus is hem op het lijf geschreven. De vriendschap tussen Ralph Fiennes en Liam Neeson geeft de concurrerende goden Zeus en Hades een extra diepgang doordat ze toch met elkaar omgaan als broers. En de twee vrouwen in de film zijn keihard, maar hebben beiden toch een engelachtige uitstraling, waardoor hun onschuld in stand blijft. Hoewel de casting goed is, moeten we het af en toe doen met overdreven acteerwerk, zeker als Worthington weer eens een motiverende speech geeft en als de soldaten onderling belachelijke grapjes maken.
Gehaast
Waarin Leterrier de plank volledig misgeslagen heeft, is het tempo van de film. Het is jammer dat de film maar 118 minuten lang is; omdat het zo'n episch verhaal is, is de looptijd te kort om het goed uit te laten komen. De manier waarop scènes nu afgewisseld worden, voelt te gehaast; van Scorpiochs, naar de Djinns en meteen worden we meegesleurd naar de Stygian heksen. Het verhaal staat geen moment stil om ons op adem te laten komen. Bovendien missen we daardoor de diepgang van de Griekse mythologische verhalen.
Special effects
Téveel diepgang zou ook funest zijn, want daardoor zouden we minder actiescènes hebben met minder special effects. Niet alleen lijken het landschap en de stad echt te bestaan, ook Pegasus, het vliegende paard, Medusa, de vrouw wiens blik alles van vlees in steen verandert, en de Kraken, het allesverwoestende beest, zien er levensecht uit. Overigens zijn de meeste locaties ook echt, op het stadje Argos na, want zoals Leterrier zegt: "Als je iets goed wilt vernietigen, moet je het eerst zelf opbouwen." De sets in Wales en de Canarische Eilanden zijn in ieder geval prachtig. Bovendien maakt Leterrier goed gebruik van zijn camera om bepaalde actieshots beter uit te laten komen. Zoals in het gevecht tegen de Scorpiochs waar de camera eerst boven het beest uit torent en vervolgens naar beneden schiet om een shot te maken van Perseus die naar boven kijkt, om zo aan te geven hoe immens die beesten zijn.
2d versus 3d
De camera die heen en weer schiet in de actiescènes is trouwens redelijk hinderlijk met 3d-bril. Het is duidelijk dat Clash of the Titans in eerste instantie niet voor 3d gefilmd is. Het is namelijk moeilijk om te focussen op één persoon, zeker in de scène met de vliegende Harpies weet je niet waar je moet kijken, omdat de camera geen rekening heeft gehouden met 3d. Daardoor voegt deze techniek niets toe aan de film. Het maakt waarschijnlijk niet uit of je de film in 2d of 3d gaat bekijken.
Conclusie
De uitwerking van het verhaal is op sommige momenten lachwekkend, bijvoorbeeld wanneer Zeus voor het eerst in beeld verschijnt met zijn glimmende pak en wanneer Hades met een bochel in de rondte loopt. Maar op sommige momenten is het ook beangstigend, bijvoorbeeld wanneer de levensecht uitziende Kraken op het punt staat de stad te vernietigen. En heel soms gaat het verhaal te snel, doordat er zoveel mogelijk actiescènes in de film moeten worden gestopt, maar dat maakt eigenlijk niets uit, want Clash of the Titans is een film die uitermate geschikt is voor simpel popcornvermaak in de bioscoop. En als dat niet reden genoeg is om de film te bekijken; doe het dan vooral om weer eens een motiverende speech van Sam Worthington te horen!
