Eén aanraking, één seconde, en een dodelijk virus wordt doorgegeven.
Dodelijke virussen zijn de laatste jaren populair in de filmwereld; kijk naar recente films als 28 Days Later , Doomsday , Carriers en I Am Legend . Allemaal films waarin een dodelijk virus het voortbestaan van de mensheid bedreigt. De meeste hiervan richten zich op de combinatie van actie en persoonlijk drama, al dan niet met zombies of andere gevaarlijke dreigingen. Contagion doet niets van dit alles, maar toont hoe een dergelijk virus verspreid wordt en vooral hoe mensen hierop reageren. En dat is regisseur Steven Soderbergh verdomd goed gelukt.
Een dodelijk virus
Beth Ermhoff (Gwyneth Paltrow) komt thuis van een zakentrip in Hong Kong. Ze voelt zich niet helemaal lekker, waarschijnlijk door de jetlag. Twee dagen later overlijdt ze in het ziekenhuis. Haar man (Matt Damon) krijgt te horen dat het waarschijnlijk om een onbekende ziekte gaat. Niet lang daarna sterven nog enkele mensen met dezelfde symptomen in onder andere Hong Kong, Chicago, Parijs en Londen. Het dodental neemt razendsnel toe. Als blijkt dat het virus waarschijnlijk via aanraking wordt doorgegeven, wordt het al snel een zaak van wereldbelang. Cheever (Laurence Fishburne), adjunct-directeur van het Amerikaanse instituut voor volksgezondheid, probeert de paniek te beperken. Ondertussen is zijn team, waaronder Erin Mears (Kate Winslet), met man en macht bezig om de karakteristieken van het virus in kaart te brengen om zo een mogelijke vaccinatie te kunnen maken. Leonora Orantes (Marion Cotillard) is namens de Wereldgezondheidsorganisatie druk bezig om de oorsprong van het virus te vinden, zeer waarschijnlijk in Hong Kong. Als het virus meer en meer slachtoffers maakt, verschijnt een tweede bedreiging: paranoia en paniek. Een bloggende activist (Jude Law) maakt hier dankbaar gebruik van door allerlei leugens te verspreiden. Zo zou bijvoorbeeld een homeopathisch middel helpen tegen de ziekte. Hij verdient bakken met geld en zorgt er voor dat men massaal gaat plunderen, op zoek naar het vermeende tegengif.
Niet typisch Hollywood
Contagion toont duidelijk niet een persoonlijk verhaal van een klein groepje mensen, maar probeert daarentegen het hele proces van het wereldbedreigende virus te tonen, vanaf de eerste besmetting tot de totale chaos van plunderingen en voedseltekorten. Door deze aanpak komt de film erg realistisch over en ondanks de indrukwekkende cast heb je nooit het gevoel naar een typische Hollywood film te kijken. Elk personage kan in de film overlijden aan de ziekte, of het nu een bekende acteur is of niet. Daarnaast zijn alle acteurs goed in hun rol opgegaan; na enkele minuten zie je geen Matt Damon meer maar een door verdriet en angst gekrenkte vader die zijn dochter probeert te beschermen. Ook de relatief korte screentijd van de bekende cast zorgt voor een realistisch ogende film.
Geen persoonlijk verhaal
Een nadeel van deze aanpak is dat de film behoorlijk afstandelijk blijft. Hoewel de film zeker enkele sterke dramatische momenten bevat, heb je nooit het gevoel echt met de personages mee te leven. Dit komt de spanning niet ten goede, maar gelukkig zijn de verschillende personages en hun verhaaltjes afwisselend genoeg om je bij de les te houden. Zo is Jude Law prima op dreef als hypocriete activist die vooral uit is op machtsgevoel en geld, terwijl we later in een willekeurige scène bijvoorbeeld Kate Winslet met gevaar voor haar eigen leven mensen zien onderzoeken of Matt Damon haar dochter’s vriendje zien bedreigen met een geweer omdat hij te dicht in de buurt van zijn dochter kwam.
Conclusie
Contagion is de zoveelste film over een mensheidbedreigend virus met een verfrissende uitwerking, realistisch en is sterk geacteerd. Alleen mist het de betrokkenheid van een persoonlijk verhaal. Hoewel dat laatste in mijn ogen niet perse een minpunt is, zorgt het er wel voor dat het allemaal wat afstandelijk blijft.
