Dawn of the Planet of the Apes - recensie

Nadat een dodelijk virus de mensheid heeft uitgeroeid leven Caesar en zijn volgelingen vreedzaam in de bossen. Maar voor hoe lang?

ALZ-113, het medicijn dat ontwikkeld werd inRise of the Planet of the Apesom de ziekte Alzheimer te genezen, zorgde ervoor dat de apen waarop dit medicijn werd getest intelligenter werden. Tegelijkertijd was het medicijn een virus dat de mensheid volledig uitroeide.

In Dawn of the Planet of the Apesis de mensheid verdwenen en leeft Caesar, de aap waarmee het allemaal begonnen was, in vrede met zijn volgelingen in de bossen nabij San Fransisco. Dankzij het virus lijken de apen verdacht veel op mensen: ze rijden op paarden, leren lezen en schrijven en lopen op twee benen in plaats van op handen en voeten. Alles gaat zijn gangetje in Caesars gemeenschap totdat de apen tijdens het jagen stuiten op een paar mensen. Er blijkt in de stad nog een aantal mensen te wonen dat immuun is voor het virus. De stad komt echter binnen korte tijd zonder stroom te zitten en de enige manier om de stroom weer aan de praat te krijgen is het repareren van een dam die midden in het territorium van Caesar staat. De apen wantrouwen de mensen, maar Caesar wil ze een kans geven om de dam te maken. Dit leidt weer tot onderlinge spanningen in Apetown waar niemand op zit te wachten.

Mensen vinden het leuk om aapjes te kijken. In de dierentuinen is het altijd druk bij de apenkooi en daarom is het geen slecht idee geweest om ooit een een film te maken waarin apen een hoofdrol spelen. De voorganger vanDawn of the Planet of the Apes, Rise of the Planet of the Apes, behaalde wereldwijd een omzet van bijna 500 miljoen dollar. Des te vreemder was het dat regisseur Rupert Wyatt niet aan boord stapte voor het vervolg. "Creatieve verschillen", zo legde hij uit in een interview. De regie voor het tweede deel is gegaan naar Matt Reeves (Let me in, Cloverfield)die blijkbaar meer op de creatieve lijn van de studio lag, aangezien hij ook heeft getekend voor het vervolg opDawn of the Planet of the Apes. Tot grote teleurstelling van de fans speelt James Franco ook geen rol in dit deel. Dat lijkt logisch gezien het feit dat een virus de mensen heeft weggevaagd.

Dat dit een film is over apen wordt al duidelijk bij het eerste shot. De camera zoomt in op het gezicht van Caesar die vastberaden in de lens kijkt. In de eerste scène slingeren de apen door de bossen achter een kudde herten aan. Het ziet er prachtig uit. De echte natuur - meer dan 85% van de film is geschoten in de bossen van Vancouver - correspondeert haarfijn met de artificiële apen. Geen enkele echte aap is gebruikt voor deze film en dat is bizar gezien hun realistische uiterlijk. De apen worden gespeeld door echte acteurs, met Andy Serkis als Ceasar. Door middel van motion capture camera’s worden de bewegingen van de acteurs opgenomen en met de computer worden er later apen van gemaakt. Een ingewikkelde technologie die steeds beter wordt en deze film is daar het bewijs van.

Overbodige acteurs

Omdat er zo veel moeite is gedaan voor de apen komen de mensen in de film er bekaaid af. Er doen geen grote namen mee en het spel van de acteurs valt bijna in het niet naast dat van de apen. En dat is best interessant. Hebben we over 50 jaar bijvoorbeeld nog wel acteurs nodig als we ze kunnen vervangen door computers?

Janken om een aap

Net als in het eerste deel gaat het ook bijDawn of the Planet of the Apes meer om de ontwikkeling van de apen: welke keuzes maken ze en hoe voelen ze zich? Het virus heeft ervoor gezorgd dat de apen mensen na-apen en dat zullen we weten ook. Tijdens een emotionele scène tussen vader en zoon aap lijkt het volkomen terecht om een traantje weg te pinken. Het verhaal is verder wat mager en grijpt terug naar thema’s die al redelijk zijn uitgemolken: het wantrouwen tussen dier en mens en verraad. Wat thematiek betreft had de film nog wel iets origineler mogen zijn. Maar goed, als het gehele budget bijna op gaat aan het tot leven brengen van 2000 digitale apen, dan wordt het script al snel bijzaak.

De apen stelen de show inDawn of the Planet of the Apes, wat ten koste gaat van de acteurs en het verhaal. Vervelend is het niet; we betalen normaal gesproken ook flink om naar de apen te kijken in Artis en deze apen zijn een stuk gaver. Alle lof gaat naar de technisch staf die deze film zo prachtig in elkaar heeft gezet en dat alleen al is het bekijken waard.