De Masters - recensie

Over jongens met een droom in plaats van een leven lang spijt.

Het leven van Aziz (gespeeld door Mimoun Oaissa) is helemaal vastgelopen. Zijn huwelijk is naar de knoppen, hij heeft een simpel baantje en als hij een keer zijn zoontje meeneemt naar een concert, blijken de gekochte kaarten vals. Wat moet hij nu doen? Alles maar opgeven, of teruggrijpen naar iets waar hij wel gelukkig van werd?

Jaren geleden had Aziz met drie goede vrienden een rapgroep. Niet erg succesvol trouwens. Door de vele ruzies en een hoop pech hield de groep al snel op te bestaan. Maar nu, jaren later, droomt Aziz nog steeds van een topcarrière in de rapmuziek. Nu hij niets meer te verliezen heeft, zoekt hij zijn oude bandleden op voor een doorstart: De Masters 2.0. Marco (Ruben van der Meer) werkt inmiddels in een fabriek, Lloyd (Willie Wartaal) is een paranoïde pizzabezorger en de brave Donny (Guido Pollemans) zit zwaar onder de plak bij zijn dominante vrouw. Net als Aziz hebben ze een reden om uit de sleur van hun huidige leventjes te stappen en op te gaan in een jeugddroom: muziekidool.

Qua sfeer doetDe Masters sterk denken aan het recente Homies, die ging over een paar vrienden die samen een drugsdeal waar ze in verzeild zijn geraakt, moeten oplossen. De Masters is een film over vriendschappen. Niet alleen tussen de vier bandleden, maar ook - en misschien wel vooral - tussen Aziz en zijn zoontje. Helaas is deze verhaallijn zeer zwak uitgewerkt. Wat op papier er leuk uit moet hebben gezien - de komische verwikkelingen rond de doorstart van de band - valt op het witte doek compleet in een zwart gat. De dialogen zijn niet levensecht, de personages overtuigen nauwelijks en het verhaal laat zich al vanaf de eerste seconde voorspellen. Zelfs voor de rol van Tosca Niterink als oude invalide vrouw, wordt maar weinig gebruik gemaakt van haar komische talenten.

Conclusie

De Masters is geen meesterwerk. Integendeel, het is een weinig overtuigende film met matig acteerwerk. De grappen slaan - los van een paar geslaagde scènes - bijna allemaal dood. De paar momenten dat de film wel klopt, laten meteen zien wat voor een potentie er in de film had gezeten. Maar ach, Aziz krijgt er vast zijn zoontje mee terug.