Nostalgische blik op een non-conformist.
Eerder dit jaar zagen we inAanmodderfakker van regisseur Michiel ten Horn een jongen die overduidelijk niet volwassen wilde worden. InFree Rangevan de Estlandse regisseur Veiko Ounpuu zien we hetzelfde. Alleen waar Ten Horn vooral voor humor kiest, neigt Ounpuu sterk naar het melancholische. En in dit geval pakt dat erg goed uit.
Filmrecensent
Fred (Lauri Lagle) heeft via de vader van zijn vriendin een baantje als filmrecensent bij de krant gekregen. Maar als hij zijn recensie vanTree of Lifedoorspekt met woorden als 'homofilm' en 'flikkergezin' wordt hij er meteen uitgegooid. Het zal niet het eerste baantje blijken waar hij het niet langer dan een paar dagen weet uit te houden. Ook als bestuurder van een vorkheftruck stapelt hij wel creatief alle pallets op elkaar, maar als de boel in elkaar dondert, wordt hij wederom ontslagen. Dan is zijn vriendin ook nog eens zwanger, terwijl hij met andere meisjes rommelt. Kortom: een jongen die niet volwassen wil worden.
16mm
Noem Fred een rebel of een escapist, de mix van narcisme en zelfdestructie bevat genoeg ingrediënten voor een gelaagd personage, al maakt hij niet echt een grote ontwikkeling door. Maar de vorm waarin regisseur Ounpuu de film heeft gegoten, maakt veel goed. Het filmen op het grove 16mm, de muziek met hoorbare groeven afgespeeld van platen, flikkerende kleurvlakken tussen scènes; het maakt vanFree Rangehaast een impressionistische film. Deze melancholisch-romantische sfeer sluit goed aan bij de inhoud, met referenties naar klassieke Hollywood rebellen en denouvelle vague. Ook de subtitel vanFree Range,Ballad on Approving of the World, verwijst niet toevallig naar Bertolt Brecht, de politiek uitgesproken Duitse schrijver.
Conclusie
Qua verhaal isFree Rangeniet al te sterk. Maar de mooie en consequent doorgevoerde stijl voegt echt wat toe. De sterke soundtrack van vinyl en de grofkorrelige 16mm beelden geven een melancholisch karakter aan de film. Een echte Estlandse 'rebel without a cause'.
